Η Κοζάνη είναι μια πόλη η οποία δόξα τω θεώ, έχει ανθρώπους οι οποίοι τρέξανε και καταφέρανε, να δημιουργήσουν αξιοπρεπέστατα κέντρα ημέρας & δημιουργικής απασχόλησης για άτομα με αναπηρίες, το ΚΔΑΠ «Οι ταξιδευτές της ελπίδας» και το σύλλογο για άτομα με σύνδρομο down «Η Ηλιαχτίδα», θα συμπεριλάβω και τους συλλόγους καρκινοπαθών εννοείται!
Πολλές φορές έχουν φανεί τα αντανακλαστικά των Κοζανιτών, όσον αφορά την ευαισθητοποίηση και τις κινητοποιήσεις προς όφελος αυτών των συλλόγων. Θα μου επιτρέψετε να σας υπενθυμίσω, ( σε λίγο θα κατηγορηθώ για ηλικιακό ρατσισμό) ότι σε συνεργασία με τα σχολεία, είχανε πραγματοποιηθεί από μαθητές οι«Δρόμοι αγάπης» για κάλυψη εξόδων των παραπάνω.
Αυτό το αλτρουιστικό πνεύμα ωστόσο, πρέπει να το επαναφέρουμε και τα επόμενα χρόνια, με παρεμβάσεις για την διευκόλυνση όλων αυτών των ομάδων συν των μανάδων που χρησιμοποιούν καροτσάκια για τα μικρά τους. Μα για σκεφτείτε, στους γεμάτους συμφόρηση δρόμους της Κοζάνης (ας βάλει το ΣΒΑΚ το χέρι του) πόσο εύκολο είναι για ένα άτομο της ομάδας αυτής να μετακινηθεί;
Στόχος είναι η αυτονομία! Μπορούμε με την επόμενη δημοτική αρχή, να δημιουργήσουμε νέα ηχητικά φανάρια για τους συμπολίτες μας με τύφλωση, να αναδιαμορφώσουμε τα κατεστραμμένα ανάγλυφα στα πλακάκια των πεζοδρομίων ( τα οποία πραγματικά, σε κάποια μέρη όπως έχετε δει, είναι ασύμβατα μεταξύ τους τοποθετημένα) και εννοείται να δημιουργήσουμε επιτέλους ράμπες. Πολλές ράμπες!
Τα μωράκια, οι συμπολίτες μας με αμαξίδιο, πως θα μετακινηθούν; Επειδή η ασφάλεια είναι απαραίτητη, θα ήταν καλή ιδέα και η ύπαρξη περισσοτέρων σημάνσεων ή σηματοδοτών.
