«Ο προφήτης Ηλίας τρεφόμενος υπό των κοράκων» γράφει ο λαϊκός ζωγράφος στην εικόνα. Εκείνων των ήμερων βιβλικών κοράκων κι όχι του Αισώπου που μέλανα είχαν κεφαλή και εις το ράμφος είχαν κρέας.
Στο λόφο των 1020 υψό-μετρων ο ομώνυμος ναός περιστοιχίζεται από φρουρούς το περικαλές παρεκλίσσι των Μυροφόρων και το οιονεί πτωχό των μελωδών.
Στην ανατολική πλευρά του μια εντοιχισμένη πλάκα θυμίζει μια άσκοπη αλλά εντελώς θυσία. Στις 27 Οκτωβρίου 1944 τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα αποχωρούσαν από την πόλη της Κοζάνης αφού υπέστειλαν τη σημαία τους στην πλατεία εν παρατάξει και μουσική, νικημένοι εντελώς στα μεγάλα παγκόσμια μέτωπα. Λίγο έξω από την πόλη δίπλα από τον σήμερα εορτάζοντα λόφο έπεφταν στην κορυφή και πέριξ της 8 αλεξιπτωτιστές Αγγλοι από λάθος μάλλον υπολογισμό. Οι γερμανοί που έφευγαν τους θέρισαν σαν τα στάχυα του Ιουλίου.
Την επαύριον δυνάμεις της Αντιστάσεως «απελευθέρωσαν» την άδεια από Γερμανούς πόλη εν παρελάσει και έπαρση σημαιών.
Το αχόρταγο δέντρο της freedom με πόσες και πόσες άσκοπες θυσίες δεν έχει ποτιστεί;
Κανείς λαϊκός ή έντεχνος ιχνογράφος δεν αποτύπωσε τη θυσία. Μάρτυρες ήταν κι αυτοί. Μια εικόνα όχι λατρευτικού λόγου αλλά ιστορικό τεκμήριο του γεγονότος ίνα το πληροφορούνται οι προσκυνηταί της σήμερον που αρκούνται στο αντίδωρο, το λουκούμι της ευγενούς και ρηξικέλευθης εκκλησιαστικής επιτροπής, και στο ένα σουβλάκι και μία μπύρα από την εφημερεύουσα καντίνα, βοήθειά μας…
