Θεσμική εκτροπή-Γράφει η Έφη Μιχελάκη

Σε λίγο κλείνει ένας κύκλος, ο οποίος δεν είναι άλλος από αυτόν της κυβερνητικής θητείας. Μια τετραετία σε πραγματικό χρόνο μοιάζει αιώνας αν κάτσει να σκεφτεί κάποιος αυτά που έγιναν στη χώρα. Αν δει κανείς στεγνά τα γεγονότα το μυαλό του ταξιδεύει αναπόφευκτα σε λογικές λύσεις οι οποίες όμως σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζουν με την διαχείριση από την πλευρά της κυβέρνησης. Μάταια ψάχνει κανείς έναν τομέα που δεν μετράει πληγές. Ο βασικότερος και κορμός όλων είναι ο τομέας της υγείας που χωρίς αυτήν δεν μπορεί κανείς να σχεδιάσει τίποτα. Με την πανδημία ακόμη σε εξέλιξη, μετράμε μόνο πληγές οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να κλείσουν πια, μιας και η χώρα μας κατέχει την πρώτη θέση σε κρούσματα αλλά και σε θύματα. Έρχεται το κομμάτι της παιδείας το οποίο εξαϋλώθηκε σε όλα τα επίπεδα. Από τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών έως και την καθημερινότητα στα σχολεία. Από την απαξίωση της επιστήμης μέχρι την υποβάθμιση των πανεπιστημίων, τα οποία το μόνο που χρειάζονταν κατά την κυβέρνηση είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία. Στις μέρες μας τέθηκε υπό αμφισβήτηση ο κορμός της Δημοκρατίας που δεν είναι άλλος από την Δικαιοσύνη. Μείναμε να παρατηρούμε κωδικούς αριθμούς να περιφέρονται και να αντιστοιχούν σε θεσμικούς παράγοντες και κορυφαίους υπουργούς, σε μια παράλογη προσπάθεια η οποία προσπαθούσε να περάσει τα παραπάνω επικοινωνιακά, ως κάτι φυσιολογικό. Δεν είναι έτσι και δεν πρόκειται να το αφήσουμε να συμβεί, για τον απλούστατο λόγο πως τα δημοκρατικά αντανακλαστικά στη χώρα μας είναι ακόμη πολύ δυνατά.

Η συνέχεια εδώ