Νέα επιδρομή αρκούδας-Κατέστρεψε μελίσσια στη Μηλιά Κοζάνης- “Η οργή ξεχειλίζει, για τις ζημιές των κυψελών μου…” λέει στο Kozanimedia ο Θωμάς Μαδίκας-Φωτογραφίες

Είμαι εξοργισμένος!

Η οργή ξεχειλίζει, για τις ζημιές των κυψελών μου από αρκούδα. Για δεύτερη φορά την Πέμπτη 31 Ιουλίου. Η πρώτη ήταν στις 14 Ιουλίου. Το είχα αναφέρει και τότε.

Όπως είχα πει και τότε, αγαπώ τα ζώα και τη φύση, αλλά νομίζω πως το κακό παράγινε. Τα ζώα πρέπει να ζούνε στο φυσικό τους περιβάλλον και όχι δίπλα με τους ανθρώπους. Ο κίνδυνος, να έρθουμε αντιμέτωποι με καμιά αρκούδα, είναι υπαρκτός, με άγνωστα αποτελέσματα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως θα συμπεριφερθεί ένα άγριο ζώο. Θα μου πει κάποιος, «μα, τι να κάνουν τα καημένα, δεν έχουν που να πάνε, εμείς οι άνθρωποι φταίμε, που τα αναγκάζουμε να φύγουν από το φυσικό τους περιβάλλον». Συμφωνώ, και επαυξάνω. Αφού εμείς τα αναγκάζουμε, άρα είμαστε και υπεύθυνοι των πράξεων μας. Είμαστε όμως;

Αυτοί, οι ηθικοί αυτουργοί, που τα αναγκάζουν να φύγουν από το φυσικό τους περιβάλλον, βάζοντας ανεμογεννήτριες στα βουνά και καλύπτοντας τις επιφάνειες των λόφων με ηλιακά πάνελ, τι κάνουν; Δεν μας ρώτησαν αν τα θέλουμε, δεν αναρωτήθηκαν για τις επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσουν στο περιβάλλον και στους ανθρώπους, και όλα βέβαια για το κέρδος. Μα στα βουνά οι ανεμογεννήτριες, έχουν τον απαραίτητο αέρα για να δουλέψουν, για να παράξουν ρεύμα. Συμφωνώ. Υπάρχουν όμως και μέρη, με πολύ περισσότερο αέρα, «το νησί των ανέμων» για παράδειγμα, η Μύκονος, που φυσάει αέρας όλο το χρόνο. Γιατί δεν τολμάει κανείς να βάλει και εκεί ανεμογεννήτριες; Τρελοί είναι; Εκεί έχουν τα εξοχικά τους, τις βίλες τους, τα συμφέροντά τους. Εκεί υπάρχει η δύναμη, η οποία ματαιώνει τα όποια σχέδια εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Αυτοί πλουτίζουν και οι υπόλοιποι, όχι απλά υποφέρουμε, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε τις όποιες συνέπειες, στην περίπτωση τη δική μου και οικονομικές. Ποιος θα μου πληρώσει τη ζημιά; Πασχίζω να φροντίζω τα μελίσσια μου όλο το χρόνο, να πάρω το μέλι της χρονιάς, για την οικογένεια μου, όχι για εμπόριο. Ξοδεύω χρήματα και χρόνο, για να πάρω το μέλι, για μένα, και όχι για τις αρκούδες. Περιττό βέβαια να σας πω, πως καταστράφηκαν και τα μελισσοσμήνη. Υπάρχει λύση, μου είπαν. Να βάλω ηλεκτροφόρα καλώδια, ώστε να μην πηγαίνουν κοντά οι αρκούδες. Κόστος; Περίπου 400€. Μπορώ να το αντέξω; Γιατί να αναγκαστώ εγώ να πληρώσω το μάρμαρο; Ας κάνουν κάτι, οι υπεύθυνοι,  για τις αρκούδες που μου προκαλούν τη ζημιά.     

Και έρχομαι στους αρμόδιους, στους υπεύθυνους – ανεύθυνους, όπως θέλετε πείτε τους, οι οποίοι είναι οι αρμόδιοι(;) και έχουν την ευθύνη(;) να προστατέψουν, όχι μόνο τα ζώα, αλλά και τους ανθρώπους. Ειδικά τους ανθρώπους!  Υπάρχει κάποιο σχέδιο να απομακρυνθούν, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αρκούδες, από τα χωριά μας; Άκουσα ότι ο πληθυσμός τους αυξήθηκε κατά πολύ. Μήπως υπάρχει κάποιο σχέδιο για έλεγχο του πληθυσμού τους; Με μεταφορά πιθανόν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας;

‘Έγινε περιφερειακό Συμβούλιο για το συγκεκριμένο θέμα, την περασμένη εβδομάδα.  Τι μέτρα πάρθηκαν; Θέλω και απαιτώ σαν Έλληνας πολίτης να νιώθω ασφάλεια, να ζω χωρίς φόβο για το που θα πάω, μην συναντήσω καμιά αρκούδα. Απαιτώ να με προστατέψει το ελληνικό κράτος. Είναι ευθύνη του. 

ΘΩΜΑΣ ΜΑΔΙΚΑΣ