Τα νέα στοιχεία της Eurostat για το κόστος στέγασης αποτυπώνουν με τον πιο καθαρό τρόπο το μέγεθος της κρίσης που βιώνουν τα Ελληνικά νοικοκυριά και την αδυναμία της Κυβέρνησης να δώσει ουσιαστικές λύσεις.
Η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση στην Ευρώπη:
• 29,1% των πολιτών στις αστικές περιοχές και 27,7% στην περιφέρεια δαπανούν πάνω από το 40% του εισοδήματος μόνο για να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 10% και 6% αντίστοιχα.
• 42,8% των πολιτών δεν μπορούν να πληρώσουν εγκαίρως ενοίκια, δάνεια και λογαριασμούς ρεύματος (ο μέσος όρος της ΕΕ: 9,2%).
• 1 στους 5 δηλώνει ότι δεν μπορεί να θερμάνει επαρκώς την κατοικία του.
• Το ποσοστό ιδιοκατοίκησης υποχωρεί κάτω από το 70%, χάνοντας ένα βασικό κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας.
• Οι επενδύσεις σε κατοικίες περιορίζονται στο 2,6% του ΑΕΠ, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 5,3%.
Με αφορμή τα στοιχεία της Eurostat, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σάκης Αρναούτογλου δήλωσε:
«Τα δεδομένα είναι αμείλικτα: η Ελλάδα είναι πρώτη στο βάρος της στέγασης και τελευταία στις δημόσιες επενδύσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Κι όμως, η Κυβέρνηση συνεχίζει να μιλά για “ισχυρή οικονομία”, την ώρα που τέσσερις στους δέκα συμπολίτες μας δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τις βασικές υποχρεώσεις τους.
Το ποσοστό ιδιοκατοίκησης καταρρέει, τα ενοίκια αυξάνονται, οι νέοι εγκαταλείπουν τις πόλεις και την περιφέρεια γιατί δεν μπορούν να βρουν σπίτι, και η χώρα μένει σταθερά πίσω. Η στέγη δεν είναι προνόμιο, είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα – και η Κυβέρνηση επέλεξε να το αφήσει εκτός ατζέντας.»
Ο Έλληνας ευρωβουλευτής τονίζει επίσης ότι:
«Η στέγαση είναι επιλέξιμη δαπάνη και ρητή προτεραιότητα του ΕΣΠΑ. Η χώρα έχει στη διάθεσή της εργαλεία, χρηματοδότηση και ευρωπαϊκή στήριξη για να δημιουργήσει προσιτή κατοικία, να ενισχύσει τους ενοικιαστές και να ανακουφίσει τα νοικοκυριά. Κι όμως, όπως ακριβώς συνέβη και με το Ταμείο Ανάκαμψης —όπου η Κυβέρνηση περιορίστηκε σε παχιά λόγια και απέτυχε να αξιοποιήσει τις διαθέσιμες δυνατότητες— η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι κάτω από τη βάση.”
Και προσθέτει με έμφαση: «Το ίδιο έργο το βλέπουμε σε κάθε κρίσιμο τομέα: από τις καθυστερήσεις στα στεγαστικά προγράμματα μέχρι την προβληματική διαχείριση των υδάτων και την απουσία σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Λόγια πολλά, έργα λίγα. Και τα νοικοκυριά πληρώνουν το τίμημα.»
