Πανεπιστημιακός δάσκαλος με ήθος.
Ο Βασίλειος Δουγαλής γεννήθηκε το 1949 στην Αθήνα (ο πατέρας του Αχιλλέας με καταγωγή από τη Λευκοπηγή), ήταν Καθηγητής Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Υπολογιστικών Μαθηματικών του ΙΤΕ. Ειχε Πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο του Princeton και Διδακτορικό Δίπλωμα στα εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο του Harvard. Επίσης, έιχε διατελέσει Επισκέπτης Καθηγητής στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Tennessee.(πηγή-Google).
(ανάρτηση της Μίμας Δουγαλή.)
Στα παλιά τα χρόνια, όταν ζούσε ο πατέρας μου κι όταν ακόμη ζούσαν και οι άλλοι συγγενείς κι η εποχή δεν είχε προχωρήσει, κάθε Πρωτοχρονιά, του Αγίου Βασιλείου δηλαδή, ο πατέρας είχε μια επίσκεψη να κάνει, μια επίσκεψη που είχε γίνει έθιμο και που δεν μπορούσε σχεδόν για κανένα λόγο να αναβληθεί. Γιόρταζε ο Βασίλης, ο γιος του αγαπημένου εξαδελφου του κι έπρεπε να επισκεφτούμε την οικογένεια για τις ευχές. Σχεδόν ποτέ δεν βρίσκαμε εκεί το Βασίλη γιατί, λίγα χρόνια μεγαλύτερος ή διάβαζε ή έλειπε, όμως η επίσκεψη αυτή έπρεπε απαρεγκλητως να γίνει αφού ήταν μια ευκαιρία να ειδωθουν τα δύο πρώτα ξαδελφια και να τα πουν από κοντά, να αναφερθούν στις κοινές τους αναμνήσεις από το χωριό, την Λευκοπηγη, να μιλήσουν στο τοπικό ιδίωμα ή να γελάσουν για πολλοστή φορά με ιστορίες ή ανέκδοτα του χωριού… Εγώ που ακολουθουσα τις περισσότερες φορές στην επίσκεψη αυτή, παρακολουθουσα μαγεμένη τις ιστορίες, τις αναφορές στον Βασιλάκη, μαθητή τότε στη Σχολή Μωραιτη, τις διακρίσεις του και τις πρωτιές του, το καμάρι του πατέρα και της μητέρας του στο οποίο με μεγάλη αγάπη και περηφάνια συμμετείχε και ο πατέρας μου:ιστορίες θαυμαστές, υποτροφίες, Princeton, Πανεπιστήμιο, μαθηματικά… Καθώς περνούσαν τα χρόνια η σπουδαία πορεία του Βασίλη συνεχιζόταν και εμείς στην πρωτοχρονιάτικη επίσκεψη ακούγαμε τον σεβασμιο πατέρα του να μας διηγείται με περηφάνια κάθε καινούριο επίτευγμα του Βασιλη… Αργότερα όταν αναχώρησαν πια οι γονείς μας και η ζωή προχώρησε, συναντήθηκαμε λιγες φορές και πάντα ο Βασίλης ήταν ο λιγολογος παρατηρητής με την χαμηλή ηρεμη φωνή και την έντονη, εταστικη και διεισδυτική ματιά, ένας σπουδαίος άνθρωπος και ακαδημαϊκός δάσκαλος βραβευμένος αλλά ταυτόχρονα πολύ σεμνός, πολύ μετρημένος, πολύ προσιτός.. Αυτός ο Βασίλης, ο Βασίλης Δουγαλής, ο γιος του Αχιλλέα, εφυγε χτες, ανήμερα της γιορτής του, διαβηκε τη θύρα της μόνης Αλήθειας, που είναι ο θάνατος για τους ανθρώπους, άφησε το φθαρτο περίβλημα και ξεκίνησε το δικό του ταξίδι για παραπέρα για την υπέρτατη γνώση…
Στη μνήμη χαραζεται το αποτύπωμα ορισμενων ανθρώπων, η ευγενική τους φύση, η σπάνια ποιότητα τους, το ήθος η πραότητα και η σπουδαία τους υπόσταση… Δεν λησμονιουνται, δεν φεύγουν ποτέ, ίσως γιατί αποτελούν για πολλούς φωτεινό οδηγό…
Προς τιμήν του και σε ανάμνησή του οι λίγες αυτές γραμμές μου….
Η ανάρτηση του Κώστα Καρασιώτη
Θερμά συλλυπητήρια Μίμα . Να έχει καλο παράδεισο. Μεγαλη απώλεια όταν αποχωρούν ανθρωποι με τέτοιο ήθος. Εξαίρετος επιστήμονας. Διακρίθηκε και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος που τιμήθηκε με το βραβείο εξαίρετης πανεπιστημιακής διδασκαλίας στη μνήμη των Ξανθοπούλου και Πνευματικού. Από το σκεπτικό της βράβευσης σύμφωνα με την Επιτροπή Eπιλογής, το βραβείο απονεμήθηκε στον κ. Δουγαλή Βασίλη του Αχιλλέα διότι ηταν άριστος δάσκαλος που ενεπνεε τους φοιτητές με την ενδιαφέρουσα διδασκαλία του, τους καθιστουσε κοινωνούς της ουσίας των εννοιών, ηταν ένας Πανεπιστημιακός δάσκαλος με ήθος’.
