Προσπαθώ εδώ και μέρες να καταλάβω τα μηνύματα που στέλνουν οι Ηγέτες των λαών που εμβρόντητοι παρακολουθούν τον άδικο και βίαιο πόλεμο και δυστυχώς με τους ακαταλαβίστικους και λαβυρινθώδεις ισχυρισμούς τους, ο τηλέγραφος μου παθαίνει διαλείψεις.
Φταίει η διεθνής συγκυρία, η ακαταλαβίστικη πολιτική φιλοσοφία, φταίει το μυαλό μου που αργεί να συλλάβει αυτές της σπουδαίες ιδέες των πολιτικών που διαφεντεύουν τον κόσμο, δεν ξέρω. Μάλλον έχω κενό στο κεφάλι μου και δεν εκρήγνυται λόγω της διαφοράς της ατμοσφαιρικής πίεσης επειδή όπως μου έλεγε και ο δάσκαλός μου ο Κυρ- Κώστας, είμαι χοντροκέφαλος.
Βρήκα μια σπουδαία αναφορά στο αρχείο μου των πρώτων χρόνων μετά την επέκταση του Ελληνικού κράτους του 1912 που είχα δημοσιεύσει παλαιότερα και συγκρίνοντάς την με τη σημερινή πραγματικότητα δεν βρίσκω να διαφέρει σε τίποτα. Ακαταλαβίστικα μου φαίνονται, όλα ακαταλαβίστικα τότε. Σαν σήμερα. Χαρείτε την.
Προς τον Αστυνόμον Καλαμπάκας
Ούσης καρποφόρου της γαιός κάτωθεν του γραφείου μου, τουτέστιν ουχί κάτωθεν ακριβώς, καθ’ ότι κάτωθεν είναι κατώγι ένθα ο νοικοκύρης μου τρέφει χοίρον λευκόν δύο παρδαλάς αίγας, όρνιθας και πετεινόν σφόδρα μπερμπάντην, ήγουν δηλαδή παραπλεύρως και κάτωθεν του παραθύρου μου όπου η οπή της νοικοκυράς δι’ ής χύνονται καταρακτωδώς και ευωδιαστώς τα ύδατα του νεροχύτου της, γονίμου όντως εκ των ανωτέρω του εδάφους, εφύτρωσεν ενθάδε κολοκυνθέα φυσικώς και χωρίς κανένας πρότερον καλλιεργησάμενος να φυτεύσει την αφεντιά της.
Η κολοκυνθέα αύτη, επροξένησεν την έριν των βαθμολογικώς αποκάτω μου Χωροφυλάκων Τσουρπάνη και Σκαρπαλέζου λεγόντων, του μεν να την εκφυτρώσει ήτις ετεκνοποίησεν με τον καιρό και φυσικώς ως καταλεπτώς προαναφέρω, του δε όπως την αφήσει και πληθύνει το γένος της ως είδος τούτο είναι σπάνιον εν τη δικαιοδοσία μου και ποιεί νοστίμην κολοκυθόπιταν γλείφοντες τα δάκτυλά του.
Τότενες επήλθεν επέμβασις μεταξύ των. Τότενες ήνοιξεν έρις και μάλωμα. Τότενες ο δε Σκαρπαλέζος θυμηθείς εξάγει το επί του τοιχώματος κρεμάμενον όπλον Γκρά υποδείγματος 74 και χρήσεως κοινής και ανασκασάμενος ευτυχώς μάχαιραν μετά του μαχαιροφύλακος του εις την κοινήν γλώσσαν –φρικάρι- καλούμενον, κατάφερεν δια του πέλματος των ποδών ωσάν να ήτο άλογον, αφού επήλθεν ακράτητος και ραγδαία αιματυχυσια, κρουνιδόν, παραβλάψασα την κυκλοφορία του αίματος και ανεπαισθήτως εξήγαγε τρεις οδόντας του πτωχού Τσουρπάνη, ους επισυνάπτω δι’ ιατρικήν εξέτασιν και δια το ακριβές της αναφοράς. Ο δύστυχος Τσουρπάνης προ ολίγου δη να σημάνει σιωπητήριον και να μείνει καταντίπ κόκαλον.
Μετά της ανωτέρω σκηνής, σας καταγγέλω ευπειθώς και τους δύο μετά της κολοκυνθέας, ως υπαιτίους, αποπείρας και αδίκου επιθέσεως επί φόνου, ξεριζωθείσης ήδη και εξαφανισθέντος του πληθυσμού των ειδών της, δια να υποστώσι τας παρά του νόμου καταγγελομένας ποινάς. Και έχω δύο μάρτυρας ετοίμους, ους θα αποστείλω, τηλεγραφικώς τάχιστα ληφθεισομένων και ονόματι Κατραπάν και Καραμούτσον, δια να ενεργήσουν όλα τα παράπονα προς διδαχήν και συμμόρφωσιν απαξαπάντων των άλλων
Ο ευπειθής Αστυνομικός Σταθμάρχης Αρ. Αθανασάκος.
Φοβάμαι ότι αν πέσει η επιτολή αυτή σε χέρια αναλυτών, ειδικών περί παντός και συμβούλων άπληστων κυβερνητών, θα αρχίσουν τις περισπούδαστες μελέτες και διαφωνίες «περί όνου συκής» και συζητώντας θα σκοτωθούν ακόμη μερικές χιλιάδες, θα καταστούν πρόσφυγες μερικά ακόμη εκατομμύρια και θα ορφανέψουν εκατοντάδες χιλιάδες άγγελοι με τη μορφή παιδιών.
Βέβαια ο καθείς μπορεί να μαντέψει το συμπέρασμα. Όλοι θα συμφωνούσαν ότι φταίει η κολοκυθιά που φύτρωσε εκεί στα «ευωδιαστά νερά» της οπής της νοικοκυράς!!!.
Όπως φταίνε όλοι οι ηττημένοι, όλοι οι αδύναμοι, όλοι οι φουκαράδες, όλοι όσοι δεν έσκυψαν να προσκυνήσουν σε κανέναν δυνάστη ή άρπαγα και δεν παρέδωσαν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους να την τσαλαπατήσουν οι εισβολείς..
