Πραγματοποιήθηκαν το απόγευμα της Τετάρτης 24 Ιουλίου 2024, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Αρχαιολογικού Μουσείου Αιανής, τα εγκαίνια της Έκθεσης Φωτογραφίας του Αλεξάνδρου Βρεττάκου, με τίτλο «ΜΥΘΟΒΡΑΧΙΕΣ».
Ο καλλιτέχνης αφού παρουσίασε το έργο του, ξενάγησε το κοινό στην έκθεση, το οποίο έδειξε έντονο ενδιαφέρον και θαυμασμό, προκαλώντας εποικοδομητική συζήτηση σχετικά με τη δημιουργική διαδικασία και το εικαστικό αποτέλεσμα της μοναδικής και ενδιαφέρουσας αυτής σειράς φωτογραφικών έργων.
Η έκθεση θα παραμείνει στο μουσείο για ένα χρόνο, ενώ θα είναι επισκέψιμη καθημερινά, κατά της ώρες λειτουργίας του μουσείου (8:30-15:30).
Ο Αλέξανδρος Βρεττάκος γεννήθηκε στην Κοζάνη, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Εργάζεται ως καθηγητής φυσικής αγωγής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε φωτογραφία στο Novi-Sad της Σερβίας. Δίδαξε φωτογραφία στη ΝΕΛΕ και στα ΙΕΚ Κοζάνης και Καστοριάς, ενώ οργάνωσε τμήματα φωτογραφίας και δίδαξε σε διάφορα προγράμματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το 2003 δημιούργησε σε συνεργασία με το Δήμο Κοζάνης το Φωτογραφικό Εργαστήρι «Φωτοδίοδος», όπου διδάσκει από τότε αναλογική και ψηφιακή φωτογραφία. Έχει στο δυναμικό του 21 ατομικές εκθέσεις με διαφορετική θεματολογία.(Περισσότερες πληροφορίες για τον καλλιτέχνη και το έργο του μπορεί κανείς να βρει στην ιστοσελίδα: http://www.vrettakos.gr/ )
Η έκθεση ΜΥΘΟΒΡΑΧΙΕΣ διερευνά το διάλογο της συμμετρίας του φυσικού τοπίου με την ελληνική μυθολογία. Πρόκειται για μια σειρά φωτογραφιών που ελήφθησαν σε βράχια γύρω από την Κοζάνη. Οι μορφές και τα όντα που προέκυψαν μετά από ψηφιακή επεξεργασία βασιζόμενη στην συμμετρία της εικόνας εναρμονίστηκε απολύτως με την ελληνική μυθολογία από την «Θεογονία» του Ησίοδου περί Τιτάνων, Γιγάντων, Κυκλώπων και Εκατόγχειρων.
Η έκθεση εμφανίζει θεματικό – αρχαιολογικό ενδιαφέρον και προβλέπεται να πλαισιώσει δημιουργικά τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα της Εφορείας κατά το σχολικό έτος 2024-2025, εισάγοντας τους μαθητές στη σφαίρα του μύθου και στην Ελληνική Μυθολογία, όπως αυτή μας δίνεται από την «Θεογονία» του αρχαίου ποιητή Ησιόδου.
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, ο μύθος δεν υπάρχει μόνο για να ερμηνεύονται διαμέσου αυτού κοινωνικά και ψυχολογικά φαινόμενα. Αποτελεί ο ίδιος μια αξία αυτή καθεαυτή. Αποτελεί μια βασική στάση της ανθρώπινης συνείδησης, η οποία τον γεννά για την πλήρωση και την ολοκλήρωσή της.
Όχι μόνο για τον πρωτόγονο άνθρωπο αλλά και για τον πιο εξελιγμένο, πέρα από κάθε επιστημονικό λόγο επεκτείνεται πάντα ο χώρος του μύθου. Ο μύθος δηλαδή δεν εκτοπίστηκε ποτέ ολότελα. Πάντοτε διατηρείται μια περιοχή όπου κυριαρχούν οι άλογες δυνάμεις. Η μυθολογούσα συνείδηση συνυπάρχει με την επιστήμη, συνθέτοντας έλλογα και άλογα στοιχεία, κατά παρέκκλιση των φυσικών νόμων.
Ποικίλα είναι τα ψυχολογικά αίτια που ωθούν προς την εκτροπή από το λόγο, δηλαδή προς τη μυθοπλασία. Αυτή πηγάζει από το δέος του αγνώστου, του ακατάβλητου, του αναπότρεπτου, από τον πόθο να δει πραγματοποιούμενα στη φαντασία όσα δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στη φύση, από τον πόθο να δει την παντοδυναμία που στη φύση δεν υπάρχει, από τον πόθο να δει να ξεπερνιέται ο θάνατος από αθάνατα όντα. Γενικά θέλει να γίνονται αυτά που επιθυμεί. Τα κατά λόγον ανέφικτα, μεταβάλλονται μέσα από το φανταστικό κόσμο σε εφικτά.
Η σύνδεση μύθου και τέχνης συντελείται μεγαλόπρεπα και πληθωρικά στον ελληνικό κόσμο, αποτελώντας από τα ευτυχέστερα γεγονότα στην πορεία του πολιτισμού. Σημαντική είναι και η σύνδεση του μύθου με τη θρησκεία, καθώς ο άνθρωπος, άοπλος μπροστά στο σύμπαν, στην προσπάθειά του να το ερμηνεύσει και να μην το φοβάται, στη θέση της φυσικής αιτίας που του είναι άγνωστη, τοποθετεί μια αιτία φανταστική.
Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, το Χάος, η Γη και ο Έρως αποτελούν την πρωταρχική τριάδα. Η συγκεκριμένη ερμηνευτική προσέγγιση της γέννησης του κόσμου περιέχει στοιχεία από εμπειρίες του φυσικού κόσμου και από αλληγορίες πάνω σε φαινόμενα του ηθικού βίου. Τα πρώτα ζευγάρια των διάφορων μύθων συνήθως είναι μορφές πλασμένες από κυρίαρχα φαινόμενα της ατμόσφαιρας. Κατά τον Ησίοδο, η διαμόρφωση του κόσμου αρχίζει από τη Γη. Αυτή γεννά τον Ουρανό, τα Όρη και τον Πόντο. Η Θεογονία του Ησιόδου βασίζεται σε μητριαρχικό πρότυπο. Η Γη είναι πρωτογέννητη, αυτογέννητη και αναδυόμενη από το Χάος. Θεά που δημιουργεί το Σύμπαν με μόνο το ανέραστο ακόμα σώμα της. Δεν υπάρχει το πρωταρχικό ανδρόγυνο όπως σε άλλες αρχαίες μυθολογίες. Η Γη γεννά τον Ουρανό. Οι απόγονοι της Γης είναι οι Τιτάνες οι Γίγαντες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες, όχι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Πρόκειται για μυθοπλασίες που δίνουν ένα πρόσωπο σε άμεσα γνωστά φυσικά σώματα και φαινόμενα, όπως οι στεριές, οι θάλασσες, το φεγγάρι, τα βουνά, η μέρα, η νύχτα και άλλα. Στη συνέχεια, η Τιτανομαχία και η Γιγαντομαχία οδηγούν στο αρχαίο δωδεκάθεο και στους ήρωες, όπως μας είναι γνωστοί.
