Από βάθους καρδιάς θέλω να ευχαριστήσω τον Άνθρωπο που από το κάθε βήμα του, όπως βγαίνει άλλωστε μέσα από το βιβλίο του, υπηρέτησε με συνέπεια αυτά που πίστευε με κυρίαρχο το καλό της κουκίδας μπροστά στο χάρτη, που είναι η πατρίδα μας, η πόλη μας, τα Γρεβενά μας. Tον ευχαριστώ γιατί με επέλεξε ανάμεσα σε αυτούς που τιμής ένεκεν έχω στα χέρια μου το βιβλίο του «Τάκης ΣΙΟΒΑΣ – ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ» με τις αναμνήσεις από την πορεία της ζωής του.
Στον Τάκη Σιόβα μπορείς να εγκρίνεις ή να απορρίψεις πολλές από τις ιδέες του, άλλωστε δεν είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά δεν μπορείς να μην αποδεχτείς ότι είναι ένας άνθρωπος με την ουμανιστική αντίληψη, δηλαδή ένας ΟΡΘΙΟΣ άνθρωπος. Μπορεί να διαφωνείς σε κάποια, σε άλλα να συμφωνείς, όμως θα είναι άδικο αν δεν δεχτείς ότι είναι χρήσιμος σε κάθε κοινωνία. Το βιβλίο του το διάβασα και όπως αυτό το σχόλιο γράφτηκε γι’ αυτό, κατά την τριήμερη παραμονή μου στο νοσοκομείο Γρεβενών, δηλαδή είχα χρόνο πολύ να το διαβάσω με άνεση. Με δημιούργησε η μελέτη του μία νοσταλγία για τα παλιά Γρεβενά, όπου εδώ κατοικοεδρεύω από το 1968-69. Διαπίστωσα ότι παρότι δεν ήταν σκοπός λογοτεχνικός η συγγραφή αυτού του βιβλίου, ωστόσο ο Τάκης προτρέπεται από μένα να γράψει κανένα διήγημα, γιατί αδικεί τον εαυτό του όταν αφήνει να εννοηθεί ότι έχει περιορισμένες λογοτεχνικές δυνατότητες.
Τέλος συμφωνώ με την άποψή του και κατά κάποιο τρόπο με την προτροπή του: «φίλοι μου … δεν γίνεται. Μην περιμένουμε από κανέναν να μας σώσει, εάν δεν φροντίσουμε εμείς για τη σωτηρία μας…»
Μακάρι να γίνουμε χιλιάδες, εκατομμύρια Τάκηδες για να αλλάξουν τα πράγματα σ’ όλη την υφήλιο, γιατί έτσι όπως είναι εδώ, παντού είναι τα ίδια…
