Από την αναγνώστρια του Kozanimedia Στέλλα Διαμαντοπούλου λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο:
Η μητέρα μου, η οποία πάσχει απο ανεπάρκεια βαλβίδων της καρδιάς και έχει πάθει θρομβώσεις, προσβλήθηκε εδώ και καιρό απο Κορονοιό. Η κατάστασή της δεν ήταν καλή και καλέσαμε ασθενοφόρο. Οι γιατροί δεν θεώρησαν οτι πρέπει να νοσηλευτεί με την αιτιολογία οτι ο οργανισμός της είχε καλό οξυγόνο. Αυτό επαναλήφθηκε για δεύτερη φορά, μεταφέρθηκε και πάλι με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο αλλά και πάλι οι γιατροί αρνήθηκαν την εισαγωγή της.
Η κατάστασή της χειροτέρευε , είχε ΕΝΤΕΚΑ μέρες πυρετό, τα φάρμακα που τις έδιναν δεν μπορούσε να τα πάρει γιατί έκανε συνεχώς εμετό, αλλά οι γιατροί έκριναν οτι ως περιστατικό ήταν αντιμετωπίσιμο στο σπίτι. Αναγκάστηκε ο αδερφός μου να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του, διέμενε μαζί της για να της δίνει τα φάρμακα, αλλά δυστυχώς το στομάχι της δεν τα δεχόταν. Την έβαλε στο αυτοκίνητο και για τρίτη φορά την πήγε στο Μαμάτσειο. Δυστυχώς και πάλι μας είπαν πως δεν μπορεί να νοσηλευθεί παρότι υπήρχαν κενές κλίνες. Μετά απο έντονες συζητήσεις και παρακάλια και αφού ζήτησα να με παραπέμψουν σε άλλο νοσοκομείο, επιτέλους, έγινε η εισαγωγή της, νοσηλεύτηκε για έξι μέρες και τώρα είναι σπιτι με οξυγόνο για έναν μήνα.
Μετά απο όλα αυτά , θέλω να ρωτήσω. Με ποιό δικαίωμα στερούν απο έναν ασφαλισμένο πολίτη τη νοσηλεία του σε κρατικό νοσοκομείο; Με ποιό δικαίωμα τον καταδικάζουν, χωρίς υπερβολή, σε θάνατο; (γιατί αν δεν νοσηλευόταν, τώρα δε θα ζούσε) Είναι δυνατόν εν έτει 2022 να βιώνουν οι Έλληνες πολίτες τέτοιου είδους συμπεριφορές; Και αν δεν μπορεί να κάνει καποιος τη δουλειά του σωστά, μήπως πρέπει να πάει στο σπίτι του;
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο υγεία και ποτέ κανείς να μην έρθει στην ανάγκη να φτάσει στην πόρτα του Μαμάτσειου νοσοκομείου Κοζάνης.
