Οι επίγονοι του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, οι σημερινοί κληρονόμοι του brand name «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα», από τις πρόσφατες συγκυρίες ευνοήθηκαν και ευεργετήθηκαν. Και το κόμμα αλλά και ο αρχηγός του Νίκος Ανδρουλάκης.
Οι αλλεπάλληλες διασπάσεις των ταχαριστερών του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και οι μεγάλες απώλειες της Νέας Δημοκρατίας το πιο εύφορο έδαφος για την άνθηση του ΠΑΣΟΚ. Κι όμως η εκτόξευση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη δεύτερη θέση περιόρισε τις ελπίδες των «πράσινων» στο 11%. Δηλαδή τα «παιδιά» του Ανδρέα φλερτάρουν με μονοψήφιο αριθμό.
Παρ’ όλα αυτά, πιστεύουν και διακηρύσσουν τη δυναμική της κυβερνητικής, σοσιαλδημοκρατικής αλλαγής. Μόνοι τους. «Μα με ποιους να συνεργαστούμε; Με την Κωνσταντοπούλου και τον ΣΥΡΙΖΑ;»
Ο λόγος στην εκλεκτή Αννα Διαμαντοπούλου. Στοιχηματίζω ότι αν είχε εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος, τα αποτελέσματα θα ήταν καλύτερα. Το ίδιο θα συνέβαινε και με αρχηγό τον Παύλο Γερουλάνο. Αν κανείς αφουγκραστεί σχόλια καθημερινών πολιτών, πάνω σε αυτές τις εκτιμήσεις θα πέσει. Προσωπικά δεν έχω ακούσει ούτε μισό θετικό σχόλιο υπέρ Νίκου Ανδρουλάκη. Τέλος πάντων.
Με την Αννα Διαμαντοπούλου λοιπόν. Επειδή διακρίνεται για σοβαρότητα, ψυχραιμία, αντικειμενικότητα, αυτοκριτική διάθεση, αλλά και για την τόλμη της. Το παρελθόν της ως υπουργού Παιδείας ένα από τα μεγάλα παράσημά της.
Κουβεντιάσαμε για όλα. Από την αλλαγή ηγεσίας μέχρι τα Τέμπη, τον Κυριάκο, την παραγωγή, τα πάντα. Και ομολογώ ότι για όλα είχε ρεαλιστικά επιχειρήματα. Και όταν μου είπε «τα Τέμπη τίναξαν το καπάκι της κατσαρόλας. Πραγματικά, αυτούς τους γονείς δεν έχω μάτια να τους δω, σκύβω το κεφάλι. Γιατί όλοι μας έχουμε ευθύνη απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους – και σε αυτούς από το Μάτι», υποκλίθηκα.
Η συνέχεια εδώ:
