Η απόδοση των ευθυνών στους κυνηγούς με τόσο απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο (δείτε εδώ), για μια τόσο αποτρόπαιη πράξη, που αποτελεί μάλιστα κακούργημα σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση προς τον κυνηγετικό κόσμο και δημιουργεί εντυπώσεις που επισκιάζουν την νόμιμη κυνηγετική δραστηριότητα.
Πόσο μάλλον όταν βρίθει ανακριβειών και της δίνεται έκταση μέσα από ένα ΜΜΕ πανελλαδικής εμβέλειας.
Από τα λεγόμενα των τριών κτηνοτρόφων γίνεται άμεσα αντιληπτό ο ιδιοκτησιακός και μονοπωλιακός τρόπος που αντιλαμβάνονται οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες τη γύρω περιοχή και γενικώς τα οικοσυστήματα.
Δεν αναγνωρίζουν δικαίωμα χρήσης σε καμία άλλη κοινωνική ομάδα ή δραστηριότητα (ορειβασία, ποδήλατο βουνού, πεζοπορία, κυνήγι κλπ)
Εξού και η διατήρηση σε μεγάλους αριθμούς ανεξέλεγκτων αγελών σκύλων ποιμενικών και μη χωρίς καμία μέριμνα.
Το πρόβλημα συνήθως έγκειται στο γεγονός ότι ορισμένοι κτηνοτρόφοι, ευτυχώς λίγοι, για να ισοσκελίσουν την ετήσια απώλεια σκύλων τους από ελλιπή ιατρική φροντίδα και ατυχήματα, διατηρούν μεγάλους αριθμούς σκύλων – που κάποιες φορές ξεπερνούν τα 30 σκυλιά – και ελεύθερα επιτρέπουν την αναπαραγωγή τους.
Τα σκυλιά αυτά, που εκτός του ότι δε φέρουν ηλεκτρονική σήμανση, είναι ανεμβολίαστα και μη αποπαρασιτωμένα, έχουν τεράστιο έλλειμμα κοινωνικοποίησης και εκπαίδευσης με αποτέλεσμα «προβληματικές» συμπεριφορές που φέρνουν σε αντιπαράθεση κοινωνικές ομάδες.
Η ύπαρξη τόσο πολλών ζώων και κατ’ επέκταση ο υποσιτισμός τους (ταΐζονται με νεκρά άρρωστα ζώα και σφάγια) τα οδηγεί στην ανάγκη εξεύρεσης άλλων πηγών τροφής. Αποκτούν έτσι ιδιαίτερες ικανότητες στην καταδίωξη και σύλληψη άγριων και δεσποζόμενων ζώων και μάλιστα σε αποστάσεις πολλών χιλιομέτρων από το ποίμνιό τους.
Αυτή δε τη χρονική περίοδο του έτους επιδίδονται νυχθημερόν στη σύλληψη μικρών ζαρκαδιών, αγριόχοιρων, λαγών, σκαντζόχοιρων ακόμη και αλεπούδων. Φαινόμενο πολύ συχνό για εμάς τους ανθρώπους της φύσης.
Άλλες πάλι φορές αναζητούν την τροφή τους μέχρι τις παρυφές του οικιστικού ιστού συμβάλλοντας έτσι και στο φαινόμενο της δημιουργίας νέων αδέσποτων.
Η συνύπαρξη των ανθρώπων της φύσης υπήρξε και υπάρχει ανά τους αιώνες αρμονική τηρώντας κυρίως τους άγραφους και ηθικούς κανόνες.
Αγέλες σκύλων που ανεξέλεγκτα λυμαίνονται την ύπαιθρο αποτελούν απειλή όχι μόνο για τα οικοσυστήματα αλλά και για τη δημόσια ασφάλεια και υγεία (βλέπε τροχαία ατυχήματα και λοιμώδη μεταδιδόμενα νοσήματα)
Το μεμονωμένο αυτό γεγονός αποτελεί εξαίρεση και οι χιλιάδες συναντήσεις κυνηγών και κτηνοτρόφων στα ελληνικά βουνά αυτοαναιρούν από μόνες τους τα όσα αβάσιμα υποστηρίζουν οι συγκεκριμένοι κύριοι.
Προφανώς και δεν μπορεί αυτή η εγκληματική ενέργεια να καταλογιστεί σε κανέναν κυνηγό, ανταγωνιστή κτηνοτρόφο, πεζοπόρο η άλλο πολίτη που «νιώθει ότι απειλείται».
Η επιλογή του δημοσιογράφου και του καναλιού να μην παραθέσει αντίλογο, μπορεί να θεωρηθεί και ως δημοσιογραφική παράληψη.
Με εκτίμηση,
Κυνηγετικός Σύλλογος Κοζάνης
