Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.
Ο λαός λοιπόν ανέβασε τη δημοκρατία στο βάθρο που της αξίζει.
Στις μέρες μας ανατράπηκε αυτή η θεμελιακή αρχή.
Το lockdawn έφερε το πρωτόγνωρο, οι πολίτες, που ήταν το στήριγμα της δημοκρατίας, κρατήθηκαν μακριά από το βάθρο της. Ανάμεσά τους υπάρχει κενό αέρος. Απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις . Φωνές διαμαρτυρίας για την καταπάτηση των δικαιωμάτων και της ελεύθερης έκφρασης ακούγονται σε ένα άλλο σύμπαν, το ηλεκτρονικό. Η δημοκρατία ασφυκτιά. Η μάσκα της περιορίζει το λόγο.
Σιγά και μεθοδικά ένα μακρύ χέρι με περιβραχιόνιο τη λέξη πανδημία και μια σιδερογροθιά, της καταφέρνει χτυπήματα τέτοια, που να χάνει την ισορροπία της. Ψηφίζουν νομοσχέδια, βγάζουν προεδρικά διατάγματα σωρηδόν, χωρίς έλεγχο. Αισθάνεται το ένα της πόδι να λυγίζει. Στέκεται στο ένα όπως ο τιμωρημένος στη γωνία, εκεί στο ύψος της. Περιμένει τους πολίτες να της ξαναδώσουν τη χαμένη δύναμη.
Οι πρώτοι, οι νέοι που τόλμησαν να βγουν στις πλατείες, αναμετρήθηκαν με την άκρατη αστυνομική βία. Ακολούθησαν οι κοινωνικές ομάδες και τα εργατικά συνδικάτα. Από τα αλύπητα χτυπήματα με τα γκλομπ και τα χημικά λύγισε και το άλλο πόδι της δημοκρατίας. Και έτσι γονατισμένη, σε κάθε χτύπημα της σιδερογροθιάς πέφτει στο παρακάτω σκαλί.
Τα χτυπήματα ήρθαν απανωτά και ήταν πολλά: σκάνδαλα, διαφθορά, απευθείας αναθέσεις, έλεγχος στα ηλεκτρονικά μέσα, εισβολή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, ανατροπή στη λειτουργία και τις αρχές της δημόσιας εκπαίδευσης. Κηρύχτηκαν παράνομες απεργίες και ήρθαν απολύσεις. Δημοσιογράφοι στοχοποιούνται και άλλοι δολοφονούνται. Εργαζόμενοι σε αναστολή, μέτρα για την πανδημία τιμωρητικά. Προσωπικά δεδομένα διαρρέουν. Μπράβοι και αστυνομικοί δολοφονούν ατιμωτητί. Οι ισχυροί χειραγωγούν τους πολιτικούς κι αυτοί την ενημέρωση, τους ειδικούς στην υγεία, στο όνομα της πανδημίας. Μπράβοι εισβάλλουν στο θέατρο και διακόπτουν την παράσταση. Δεν αντέχουν τη σάτιρα.
Το σώμα της δημοκρατίας συρρικνώθηκε, άνευρο πέφτει εύκολα στο κάθε χτύπημα.
Μια άλλη μορφή ξεπρόβαλλε στο βάθρο, είναι η Αλαζονεία της εξουσίας. Αναδύθηκε μέσα από τα σκάνδαλα, την κατάχρηση εξουσίας, την έλλειψη ελέγχου, τον αυταρχισμό, την αδιαντροπιά και την αναλγησία. Καλύπτονται παραβάτες, αντιστρέφεται η πραγματικότητα, κακοποιείται η αλήθεια.
Το πρόσωπό της σκληρό, ανέκφραστο. Ένα σαρδόνιο χαμόγελο σκάει στα χείλη της, όταν ο νόμος κυνηγάει τους πάσης φύσεως αντι-φρονούντες. Η ανάσα της σπέρνει το φόβο. Παθαίνει αλλεργία στον αντίλογο και το διάλογο. Ακούει ψυχρά και αδιάφορα τις φωνές απόγνωσης από τα διαλυμένα νοσοκομεία. Το καμάρι της είναι η αρχή του ενός ανδρός. Και δυο τους δεν βλέπουν κάτω. Το πολύ να κλωτσήσουν το τραυματισμένο σώμα της δημοκρατίας.
Όμως το βάθρο της για να σταθεί, χρειάζεται τα χέρια των πολιτών, του λαού.
Μένει να δούμε ποια από τις δυο θα στηρίξουν, την Αλαζονεία της εξουσίας ή τη Δημοκρατία
