Στην ομιλία που απηύθυνε σε νέες και νέους, σοσιαλιστές και δημοκράτες από όλο τον κόσμο που συμμετέχουν στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Σοσιαλιστικών Νεολαιών/International Union of Socialist Youth (IUSY) στην Πρίστινα, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, αναφέρθηκε στη συμβολική σημασία της Πρίστινα, μιας πόλης που – όπως είπε – «κουβαλά τον πόνο, αλλά και τη νέα ελπίδα».
Ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος προεδρος της Σοσιαλιστικης Διεθνούς υπογράμμισε την ανάγκη επιστροφής στις θεμελιώδεις αξίες του σοσιαλισμού: ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, συμμετοχική δημοκρατία και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου επέκρινε τον παγκοσμιοποιημένο, ανεξέλεγκτο καπιταλισμό ως μια δύναμη που διαλύει το κοινωνικό συμβόλαιο, διευρύνει τις ανισότητες, υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς και συγκεντρώνει πλούτο και εξουσία στα χέρια των λίγων.
Επεσήμανε δε ότι οι σοσιαλδημοκράτες καθυστέρησαν να αντιδράσουν σε αυτές τις εξελίξεις και τόνισε την ανάγκη μιας νέας, τολμηρής στάσης.
Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε επίσης την ανησυχητική άνοδο της άκρας δεξιάς, που εκμεταλλεύεται τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών, προτείνοντας ψεύτικες λύσεις και στοχοποιώντας τους πιο ευάλωτους – μετανάστες, πρόσφυγες, μειονότητες – ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα ίδια συμφέροντα εξουσίας και πλούτου.
«Είμαστε ενάντια στο σύστημα – όχι ενάντια στη δημοκρατία», υπογράμμισε. «Θέλουμε να ελευθερώσουμε τη δημοκρατία από τα συμφέροντα που την έχουν αιχμαλωτίσει. Θέλουμε αγορές που να υπηρετούν τον άνθρωπο, όχι άνθρωπο που να υπηρετεί τις αγορές».
Ο Γιώργος Παπανδρέου κάλεσε τους νέους να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στη μεταμόρφωση του κόσμου, καλώντας τους να συνδυάσουν ρεαλισμό με αξιακή καθαρότητα, να επαναφέρουν τη δημοκρατία ως καθημερινή πράξη συμμετοχής, και να δώσουν πολιτικό περιεχόμενο στην ελπίδα και το ήθος. Αναφέρθηκε σε διεθνή πρότυπα όπως ο Νέλσον Μαντέλα και ο Κλέμεντ Άττλι, ενώ τόνισε ότι η γενιά των σημερινών νέων είναι ίσως η τελευταία που μπορεί να αποτρέψει την οικολογική και κοινωνική κατάρρευση του πλανήτη.
Καταλήγοντας, κάλεσε τη νέα γενιά σοσιαλιστών να «σταθούν υπέρ της Γης, υπέρ των προσφύγων, υπέρ των μελλοντικών γενιών» και να μείνουν στην Ιστορία όχι για τη διαχείριση της κρίσης, αλλά για τη μεταμόρφωση του κόσμου – με θάρρος, αξίες, συντροφικότητα και φλόγα.
