Εργαζόμενοι , εργαζόμενες
Πόσες θυσίες, πόσο πόνο εχουμε υποστεί για να σπουδάσουμε τα παιδιά μας;
Πόσες φορές σφίξαμε τα δόντια από τον πόνο στο σώμα που προκαλεί η ορθοστασία και το κουβάλημα στο Σούπερ Μάρκετ;
Πόσες φορές σκύψαμε το κεφάλι όταν το αφεντικό μας έκλεβε από το μισθό, την υπερωρία και το δώρο.
Πόσες φορές είπαμε υπομονή, να συνεχίζουμε να δουλεύουμε 8ωρο στα σκουπίδια χωρίς ανθυγιεινό επίδομα.
Πόσες φορές κλείσαμε το στόμα σε προσβολές, στην εκμετάλλευση;
Πόσες φορές κινδυνέψαμε πάνω στο παπάκι για να εξυπηρετήσουμε τους πελάτες;
Όλα αυτά για να σπουδάσει το παιδί, να έχει ένα καλύτερο μέλλον, να μην το εκμεταλλευτούν όπως εμάς.
Όμως δεν τους φτάνει ο ιδρώτας και το αίμα που χύνουμε εμείς κάθε μέρα για να αυγατίζουν τα κέρδη τους. Θυσιάζουν τα παιδιά μας στο Μάτι, στην Μάνδρα τώρα στα Τέμπη.
Η προσπάθεια να κρύψουν και να μεταθέσουν τις ευθύνες τους μας θυμώνει ακόμα περισσότερο. Ξεκαθαρίζουμε και εμείς από την πλευρά μας ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε :
“Το έγκλημα αυτό να μην συγκαλυφθεί , όλων των νεκρών θα γίνουμε η φωνή.”
Όλοι στην συγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων στην Κεντρική Πλατεία Κοζάνης Παρασκευή 6 μ.μ.
