“Βασίλη , φεύγω ….”
“Έφυγες ! Καλό βράδυ….”
Ουδείς εκ των δύο συνομιλητών γνώριζε ότι ο μεν πρώτος έφευγε για πάντα ο δε δεύτερος ότι το βράδυ δεν θα ήταν καλό για κανέναν και ότι στις ράγες του θανάτου είχε δρομολογήσει 57 φέρετρα αθώων το τελευταίο ταξίδι χωρίς επιστροφή με μια τραγική επιλογή από ένα χαρούμενο κομπολόι που έστελνε μηνύματα όχι ζεστής αγκαλιάς αλλά θλιβερού αποχαιρετισμού ” Μαμά κοιμήσου, θα αργήσω….”
Το κλειδί που έπρεπε να γυρίσει δεν γύρισε και έτσι η μοιραία επιλογή -παράλειψη έγινε ένα έγκλημα ασύλληπτο και κατά συρροήν….
Κάπως έτσι εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη τραγωδία σε μέσο σταθερής τροχιάς λίγο πριν εκπνεύσει ο Φεβρουάριος του 2023 στα Τέμπη .
Η όμορφη κοιλάδα των Θεών έχει λόγω της άγριας και πλούσιας γεωμορφολογίας της έχει μετατραπεί με απόλυτη ευθύνη των ανθρώπων σε κοιλάδα του θανάτου και σύγχρονο Καιάδα της ανύποπτης νεολαίας που πληρώνει βαρύ φόρο αίματος σε στιγμές χαράς ευτυχίας και διασκέδασης… Όταν τελειώσουν οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες , οι τραγικές συμπτώσεις των 57 θυμάτων και των άλλων τόσων τραυματιών και κοπάσει η οργή καλό είναι να δούμε καθαρά τα αίτια και τους παράγοντες που οδηγούν σε τέτοιου μεγέθους τραγωδίες …
Ένα κλειδί που δεν γύρισε άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου; έσπειρε θύελλες ανείπωτες σε ανύποπτες οικογένειες,, έστειλε απερίγραπτο πόνο του χαμού σαν χαλάζι αιφνιδιαστικό από τους σκοτεινούς ουρανούς του θρήνου …
Ένα χέρι που δεν λειτούργησε στην κρατική μηχανή είναι ο εύκολος στόχος…
Όμως ποιος έβαλε σε αυτή την θέση, αυτό το ανεκπαίδευτο χέρι του θανάτου;
Με μια διαδρομή από την κτηνοτροφία στην φορτωεφόρτωση αποσκευών στα τρένα, μετά προαγωγή στο υπουργείο Παιδείας και εκείθεν σε ένα μήνα σταθμάρχης στην Καλαμπάκα , τρεις μέρες στους Νέους Πόρους και το πενθήμερο της συμφοράς στον κεντρικότερο και κρισιμότερο σταθμό της χώρας, στη Λάρισσα, ειναι η μυθιστορηματική πραγματικότητα ενος υπόγειου τρόπου διακυβέρνησης που εξυπηρετεί μια συγκεκριμένη ολιγαρχία και μια συγκεκριμένη παράταξη για να αγκυλωνονται στην εξουσία και να καρπώνονται ως λάφυρο τον κόπο, τον μόχθο και την ιδρώτα ενός λαού….
Η ιδιοποίηση του κρατικού μηχανισμού με άχρηστους, εγκάθετους, τρωκτικά και ανάξιους υποτακτικούς είναι ένα άλλοθι που δικαιολογεί κάθε μεγάλο αμάρτημα της εξουσίας…
Αυτό τον μαφιόζικο καρκινικό ιστό διέρρηξε η τομή νόμος ΠΑΣΟΚ με το ΑΣΕΠ (νόμος Πεπονή) το 1994 !
Επανήλθε με τα “γαλάζια παιδιά” το (2004-2009) ίδε Νάκος και 800.000 διορισμών των STAGE του υπουργού της κυβέρνησης Κ.Καραμανλη και μετέπειτα Πρόεδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και έκτοτε βασιλεύει και δρέπουμε τους πικρούς καρπούς του!
Η επανάληψη των γεγονότων είναι τόσο συνεπής με συγκεκριμένες κυβερνήσεις και συγκεκριμένες πρακτικές που μόνο συμπτώσεις δεν μπορούν να χαρακτηριστούν….
Η τιμωρία των ενόχων συστηματικά εξαντλείται στη βάση της πυραμίδας και είναι επιλεκτική, μερική ,ανεπαρκής και επιεικής, η δε θεραπεία των αιτιών παραμένει σκοτεινή, διαχεόμενη εις πάντας και σε κανέναν, ως ενοχικό σύνδρομο μη θεραπεύσιμο αλλά βολικά αποδεκτό!
Η τραγωδία των Τεμπών είχε τραγικά προαναγγελθεί και κατηγορηματικά ανόητα από τον αρμόδιο υπουργό και την κυβέρνηση απορριφθεί….
Είναι το μέγεθος της τέτοιο που νομίζεις ότι αυτή η Άνοιξη με το ξημέρωμα του Μάρτη δεν θα έρθει ποτέ…
Η χώρα έχει παραλύσει κυριολεκτικά…
Μόνο οι μηχανισμοί συσκότισης εργάζονται νυχθημερόν…
Κάτω από το μαύρο πέπλο του εθνικού πένθους έχουν βαλθεί συστηματικά να διαστρεβλώσουν , να επιρριψουν αλλού ευθύνες, να αποκρύψουν , να μην επιτρέψουν το καθαρτήριο φως να επέμβει λυτρωτικά ως έλεος και φόβος στην ανείπωτη τραγωδία ώστε να μην επαναληφθεί….
Η παραίτηση του αρμόδιου υπουργού με το “βαρύ όνομα” και η εκ νέου υποψηφιότητά του ακυρώνει την θλίψη, την ανάληψη ευθυνών και την αναμενόμενη μετάνοια δια της παραδειγματικά αυτοτιμωρίας….
Όλα δήθεν …
Απύθμενη υποκριτική αναλγησία…
Το αρρωστημένο θεσμικά πολιτικό σύστημα και πληρωμένο με ανάξιους, υποτελείς υπηρέτες και εκλεκτούς δημοσιοσχεσίτες, εκλέγεται και νομιμοποιείται από εμάς , τους πολλούς ,την αγέλη των εκατομμυρίων βουβαλιών που δεν γνωρίζει τη δύναμη της ενώσεως και τρέμει μια χούφτα ανίσχυρων πεινασμένων και αιμοδιψών λιονταριών….
Ας σκεφτούμε τις επιλογές μας …
Πως εάν «ελαφρά τη καρδία» δίνουμε την ψήφο μας, ένα χαρτί με ένα “σταυρό”, με ένα «δεν βαριέσαι , εγώ θα σώσω την χώρα», έχει πολύ σοβαρες επιπτώσεις στις ζωές όλων μας….
Ζουμε από τύχη και δεν πεθαίνουμε διόλου τυχαία!
Ας αντιληφθούμε τη δύναμή μας!
Η ψήφος είναι ένα «συμβόλαιο τιμής» !
Δεν είναι ούτε «λευκή επιταγή» χωρίς αντίκρυσμα ούτε μέσο συναλλαγής !
Ο πελατειασμός και το ρουσφέτι, οι διαχρονικές πληγές του πολιτικού συστήματος, όσο παραμένουν ανοιχτές , μας κρατάνε δέσμιους, υπανάπτυκτους, ανελεύθερους , υποχείρια εξυπηρέτησης μειζόνων συμφερόντων των ολίγων που ελάχιστη σχέση έχουν με ιδέες, αξίες , ιδανικά και ιδιαίτερα σε αυτά που ομνύουν ανερυθρίαστα, πατρίδα, πατριωτισμό, έθνος , Ελλάδα, δικαιοσύνη, ισονομία, ελευθερία , ανεξαρτησία, αξιοσύνη….
«Βολεψάκηδες» παντός είδους και χρώματος :
Το πελατειακό σύστημα που στηρίζετε, χειροκροτείτε, ψηφίζετε, ανασταίνετε, βαφτίζει έναν «αχθοφόρο». «σταθμάρχη» στον κάμπο , νομίζετε ότι διέπραξε ενα μόνο «ανθρώπινο» «λάθος»:
Στην τοποθεσία!
Η θέση του αποδείχτηκε ότι ήταν κομβική!
Βαρκάρης- «σταθμάρχης» στην …Αχερουσία!
Ετσι θα βαφτίζεται και πάντοτε τον ίδιο ρόλο θα παιζει κάποιο άλλο “θύμα”…
Αυτα είναι τα επίχειρα της αφροσύνης μας!
Οι ευθύνες δεν είναι «διαχρονικές» και τα εγκλήματα «στιγμιαία»…
Έχουν ονοματεπώνυμο και διάρκεια…
Τι να απαριθμήσει κανείς στον 21ο αιώνα ;
Την εκατόμβη (ΝΔ, Κ. Καραμανλής ) των πυρκαγιών της Ηλείας του “στρατηγού ανέμου” το 2007;
Τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Ανατολική και Δυτική Αττική τον Αύγουστο του 2009 (ΝΔ Κ. Καραμανλής)
Τον εκατόμβη (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Α Τσίπρας-Π. Καμμένος) των πλημμυρών της Μάνδρας και των πυρκαγιών στο Μάτι (2018);
Τις φονικές πυρκαγιές Βαρυμπόμπης- Τατοϊου (ΝΔ, 2021, Κ. Μητσοτάκης) ;
Πάντως ότι και να γίνει ένα είναι βέβαιο:
Πάντα, όπως προείπαμε, ένας «βολικός» «αχθοφόρος» του “σωρού” θα κουβαλάει τα κρίματα και τις αμαρτίες όλων !
Μέχρι το …επόμενο «λάθος»!
Η αλυσίδα έχει πολλούς και χοντρούς καλοταϊσμένους, αδιάσπαστους κρίκους …
Θρηνούν υποκριτικά μαζί με τους συγγενείς των θυμάτων επι των ερειπίων που οι ίδιοι προκάλεσαν…
Το κλειδί που δεν γύρισε ανέδειξε την γύμνια του “επιτελικού κράτους” και την επικίνδυνη ανεπάρκεια του πρωθυπουργεύοντος….
Κατέδειξε τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί στο μέλλον…..
Για πόσο ακόμη θα επιτρέπουμε να μας κυβερνούν οι κατά συρροήν αχθοφόροι;;
Δημήτρης Ψευτογκάς
