Δευτέρα σήμερα «Καλημέρα και καλή εβδομάδα» σου λέει ο άλλος.
Αμ δε. Πώς να είναι καλή όταν σου έρχεται email από το σχολείο ότι υπήρξε κρούσμα στο τμήμα του παιδιού σου και πρέπει να πας για Rapid τεστ και αν θες να γίνει δωρεάν θα πρέπει να το πας στο πνευματικό κέντρο Πτολεμαΐδας.
Ok.
Πηγαίνω το παιδί μου για το τεστ (έχω ενημερώσει στη δουλειά μου πως θα αργήσω λίγο, δεν τους έχω πει πως θα λείψω ώρες), στέκομαι -υπό βροχή- στην ουρά μαζί με δεκάδες γονείς και μαθητές που κι αυτή αγχώνονται μια για το αποτέλεσμα που θα δείξει το τεστ, μια για το ότι θα αργήσουν σ τη δουλειά τους και θα πρέπει να δικαιολογηθούν, γιατί όπως όλοι ξέρουμε δεν είναι και ότι καλύτερο να αργείς στη δουλειά σου και κυρίως όταν είσαι ιδιωτικός υπάλληλος. Στο μεταξύ βρέεεεεεεεχει.
Και περιμένουμε και περιμένουμε και τα παιδιά μιλούν μεταξύ τους και αστειεύονται και έρχονται σε επαφή και κάτι λένε και οι γονείς μεταξύ τους και σιγά σιγά η υπομονή αρχίζει και χάνεται όπως και το μεροκάματο όπως και οι ώρες μαθήματος όπως και η υγεία γιατί αν δεν την πάθεις από τον covid μπορεί να σου έρθει και από ένα γερό κρύωμα.
π
Γιατί κάνουμε τα εύκολα δύσκολα; Γιατί τόση ανοργανωσιά σε όλα. Γιατί, γιατί, γιατί.
Μία μητέρα και αρκετοί γονείς
