Ήταν ένας ξενύχτης ήλιος με κατεβασμένα τα μούτρα, που μόλις ξεχώριζε πίσω απ’ τις συννεφιασμένες κουρτίνες του. Η χλωμή όψη της μέρας δεν σου άφηνε πολλά περιθώρια για το περιβάλλον που υποχρεωτικά έπρεπε να προσαρμοστείς. Οι καλοκαιρινές μέρες πέρασαν στο «άλμπουμ» των αναμνήσεων και ο χρόνος σε ξανάβαζε στην πραγματικότητα που δραπετεύοντας είχες ξεφύγει.
Σεπτέμβρης του2021. Ένας μήνας δύσκολος σαν τις Δευτέρες της βδομάδας και σαν τον κάθε Σεπτέμβρη που μας επαναφέρει απ’ το όνειρο στην πραγματικότητα. Ναι, στην ίδια πραγματικότητα που είχαμε αφήσει και μας περίμενε άτεγκτη στη γωνία, να μας παραδώσει στις επαναλήψεις που μας βυθίζουν στη δύνη της καθημερινότητας.
Άντε πάλι λοιπόν απ’ την αρχή. Τα ρολόγια να καθορίζουν τη ζωή μας. Τα ημερολόγια το πρόγραμμά μας. Τα ωράριά μας δεμένα ασφυκτικά να μας κόβουν τις ανάσες σε υποχρεώσεις και ζητούμενα και νάχεις και τους άλλους με ιλουστρασιόν εμφάνιση να σε υποθάλπουν με υποσχέσεις απ’ τη Θεσσαλονίκη.
Έχεις τον πρωθυπουργό της Χώρας, να σου εξαγγέλλει απαγγέλλοντας κοινωνικά μπαλώματα με την μορφή επιδομάτων και μεγαλόψυχων συρραφών στο ρακένδυτο κέλυφος των ανθρώπων. Τώρα, στο δρόμο για τη ΔΕΘ, ανακάλυψε για το πανηγυρικό Συμπόσιο των εκλεκτών, τα ρετάλια της πολιτικής ανισότητας και με ρινίσματα ψευδάργυρου επικαλύπτει μεγαλόψυχα τα οικονομικά ρημάδια της Λαϊκής υποδιαίρεσης. Μοιράζει αφειδώς ακοστολόγητα χαμόγελα στη ταπεινή διαστρωμάτωση των αυθόρμητων χειροκροτητών, που σπεύδουν Μαζικά τα ΜΜΕ να μεταδώσουν με ενθουσιασμό, προβάλλοντας έτσι την απροκάλυπτη αποδοχή του κοσμάκη.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην επίγεια γειτονιά των αγγέλων, έχεις και τους άλλους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να σε ισοπεδώνουν με ένα θόρυβο που δεν αφήνει τη φωνή σου ν’ ακουστεί. Τους αρκεί να ισορροπούν σ’ ένα δίπολο εξουσίας, έχοντας έστω και τον δεύτερο ρόλο. Έτσι, αντιδρούν για να λένε ότι υπάρχουν. Φωνάζουν, για να δηλώνουν τη παρουσία τους. Γκρινιάζουν, για καλύτερο μερίδιο από την πίτα ενός Λαού που τους γύρισε την πλάτη. Χαμένοι στην πολιτική τους μετάφραση, παραπαίουν ανάμεσα σε μια Αριστερά –κατά δήλωσή τους μόνο- μια σκουρόχρωμη Δεξιά Συνεργασία τους και μια στροφή απ’ την αποστροφή, στον Σοσιαλισμό που τους κατείχε. Με αναιμικό λόγο που επισκιάζεται απ’ την βροντή της λεβεντογέννας Κρήτης, χωρίς προτάσεις επί της ουσίας, παρά μόνο με άσκοπο αντίλογο, παρουσιάζουν χωρίς Λαϊκά ερείσματα την άχρωμη ταυτότητά τους.
Σεπτέμβρης του 2021. Στη Καμπούλ πυρπόλησαν την σκέψη των ανθρώπων με προσάναμμα τους μύχιους σκοπούς των πολιτισμένων. Οι ζηλωτές του χάους επικράτησαν στη γη των κολασμένων, έχοντας λάφυρο τους απελπισμένους. Στην άλλη άκρη της γης οι δέκα άνθρωποι που κατέχουν το 90% του πλούτου των ανθρώπων, κάνουν εκδρομές στο Διάστημα γιατί δεν τους χωράει η Γη. Και ενώ ο κορονωϊός με τις μεταλλάξεις του αθροίζει στη Μαύρη Λίστα του αδιάκριτα νέους και ηλικιωμένους, γυναίκες και άνδρες, οι «υποψιασμένοι» που «κάτι» ξέρουν παραπάνω από τους Επιστήμονες, μιλούν για μια οφθαλμαπάτη στην τραγωδία της Πανδημίας. Και βέβαια είμαστε υποχρεωμένοι να συνυπάρξουμε και μ’ αυτούς, όπως και με τους ψεκασμένους, όπως και με τους αγανακτισμένους, όπως και με τους «κάτω και άνω πλατείας». Η Δημοκρατία μας όλα τα αντέχει, αρκεί συμβιβασμένοι και «χαλαρά…» λόγω ΔΕΘ, να μπαίνουμε στα καλούπια που μας επέλεξαν ή στην ανοησία που μας διώκει.
Ήταν ένας ήλιος ξενυχτισμένος από τα Αυγουστιάτικα Φεγγάρια που μου πέταξε όπως –όπως, μια καλημέρα για τη συνέχεια…
Μαγκλάρας Βασίλης
