Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να μην είναι ημέρα γιορτής. Είναι μια επί της ουσίας υπενθύμιση ότι οι διαχρονικοί αγώνες των γυναικών δεν έχουν ακόμα πλήρως δικαιωθεί.
Οι γυναίκες συνεχίζουν να αγωνίζονται για σεβασμό και δικαιοσύνη, σε έναν κόσμο που συχνά υψώνει εμπόδια εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο ίσες ευκαιρίες και όνειρα.
Η γυναίκα με τους διαχρονικούς αγώνες της για σεβασμό και δικαιοσύνη, δεν είναι πια η δούλα και κυρά. Είναι η μητέρα που μας μεγαλώνει, η επαγγελματίας που τολμά, η επιστήμονας που καινοτομεί, η φίλη που στηρίζει, η αγωνίστρια που διεκδικεί.
Ο ψίθυρός της έχει γίνει επιτέλους φωνή στεντόρεια, κερδίζοντας άλλοτε αργά και άλλοτε γρηγορότερα, δικαιώματα που φάνταζαν μέχρι πρόσφατα ανέγγιχτα προνόμια.
Τα πολλά μην, μην ενοχλείς, μην παίρνεις θέση, μη ζητάς πολλά, μην προκαλείς, μην απορείς, μη νευριάζεις, μην αντιδράς έχουν δώσει τη θέση τους σε λέξεις ενθάρρυνσης και υποστήριξης, επιτρέποντας στις γυναίκες -ως ισότιμα μέλη μιας κοινωνίας που επιτέλους αλλάζει- να απολαμβάνουν την ελευθερία των επιλογών τους.
Ας βρούμε έστω και σήμερα την ευκαιρία να πούμε στις γυναίκες της ζωής μας ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και ας δώσουμε μαζί τους τον αγώνα για ουσιαστική και άνευ όρων ισότητα, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως η σημασία της σημερινής μέρας δεν εξαντλείται στη θεωρητική της ανάδειξη.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες του Δήμου μας!
Χρόνια πολλά στις γυναίκες του κόσμου!
