Με αφορμή άρθρο που κυκλοφόρησε στον ηλεκτρονικό τύπο με τίτλο
΄Τα χωριά μας και τα μάτια μας ΄
Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 15 χρόνια για να διαπιστώσουν και να ανησυχήσουν κάποιοι ότι τα ζωντανά κύτταρα της περιφέρειας, της Ελλάδας, είναι οι μικρές τοπικές κοινωνίες που περιβάλουν τους μεγάλους νέους Καλλικρατικούς δήμους, όπου ζούμε και αναπνέουμε δεκαετίες τώρα στις Τοπικές Κοινότητες και τα Χωριά μας.
Τοπικές κοινότητες που απαξιώθηκαν στο νέο τοπίο που διαμορφώθηκε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με το σχέδιο ¨Καλλικράτη¨.
Τοπικές Κοινότητες που μαστίζονται από την έλλειψη θέσεων εργασίας με μεγάλα ποσοστά Ανεργίας,
Τοπικές Κοινότητες που το ζήτημα της περιφερειακής ανάπτυξης , σχεδιασμού και υλοποίησης σήμερα είναι επιτακτικό όσο ποτέ, εξάλλου η τελευταία απογραφή πληθυσμού το αποδεικνύει περίτρανα, η ύπαιθρος αιμορραγεί, ερημώνει, η φυγή νέων ανθρώπων στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε πόλεις του εξωτερικού αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον είναι γεγονός και σήμερα είναι το ζητούμενο.
Τοπικές κοινότητες που οι εναπομείναντες κάτοικοι δίνουν το δικό τους σκληρό αγώνα για επιβίωση με σοβαρά προβλήματα που αφορούν ευρύτερα την Ζωή τους, ( βλ, Γεωργία, Κτηνοτροφία, Απασχόληση, έλλειψη θέσεων εργασίας, Θέρμανση, Συγκοινωνία, κ.α.)
Οι τοπικές κοινότητες ήταν και είναι τα πρώτα θύματα της βίαιης απολιγνιτοποίησης με το χάσιμο χιλιάδων θέσεων εργασίας, τα περίφημα ισοδύναμα που διεκδικούσαμε πλέον έγιναν πράσινη ενέργεια και έξυπνη πόλη.
Έτσι στο βωμό της δήθεν πράσινης ανάπτυξης με αποφάσεις δημοτικού συμβουλίου ερήμην των πολιτών παραχωρήθηκαν χιλιάδες στρέμματα πολύτιμης Γης σε εξευτελιστικές τιμές σε ιδιωτικές εταιρείες να εγκαταστήσουν χιλιάδες καθρεφτάκια και φουρφούρια, ανεξέλεγκτα χωρίς καν έναν στοιχειώδη σχεδιασμό, χωρίς μελέτες βιωσιμότητας, χωρίς περιβαλλοντικές μελέτες για τις συνέπειες όλων αυτών.
Στη λογική αυτή προσπαθούν να μας πείσουν αφορίζοντας με μεγάλη ευκολία το για κακό παρελθόν της λειτουργίας των Ορυχείων, των ΑΗΣ και του βρώμικου Λιγνίτη όπου εδώ και εβδομήντα χρόνια στηρίζει την οικονομία και την ανάπτυξη της Πατρίδας μας, στηρίζει τις Τοπικές Κοινωνίες της ευρύτερης περιοχής, μέσα από τις δραστηριότητες της ΔΕΗ, με τις γνωστές συνέπειες.
Ξεχνούν εσκεμμένα τα εκατομμύρια του ανταποδοτικού Τοπικού Πόρου ανάπτυξης από την ΔΕΗ που διαχειρίστηκαν οι ίδιοι μέσω των Δήμων και της Περιφέρειας , τι απέγιναν άραγε όλα αυτά και τι απέμεινε τελικά.
Ξεχνούν εσκεμμένα ότι ο βρώμικος Λιγνίτης ακόμα και σήμερα με τις πολικές θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή μας, θερμαίνει χιλιάδες νοικοκυριά με την Πράσινη Ενέργεια των τηλεθερμάνσεων τις πόλεις της Κοζάνης, Πτολεμαΐδας, κλπ. (Βλ. ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, Καρδιάς, Πτολεμαΐδας, Αμυνταίου)
Αγαπητέ κύριε συντάκτη του άρθρου.
Δεν χρειάζονται διατάξεις και νομοσχέδια για την φωνή των πολιτών της υπαίθρου και της εκπροσώπησης τους Πολιτικές χρειάζονται από τους διοικούντες εν τη Ιερουσαλήμ που έχουν ξεχάσει που βρίσκονται τα χωριά μας, έχουν ξεχάσει τι πρεσβεύουν, έχουν ξεχάσει το ρόλο που θα πρέπει να πρεσβεύουν μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Με αποφάσεις πλειοψηφίας και την όποια νομιμότητα τους παρέχει ο νόμος, αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, χωρίς φραγμούς, χωρίς αρχές και αξίες που μας πρεσβεύουν εκπροσωπώντας μας στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου στο Ναό της Δημοκρατίας, αποκλείουν και απαξιώνουν φωνές πολιτών που ζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα που καταθέτουν και αφορούν τον τόπο τους στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Τίθεται το ερώτημα ότι είναι Νόμιμο είναι και Ηθικό..?
Διοικούντες όπου η απουσία τους πλέον είναι αισθητή στα χωριά μας, το αποτύπωμα τους πλέον έχει ξεθωριάσει απο τις τελευταίες εκλογές τι φοβούνται άραγε..? αναφέρομαι για τον δικό μου τόπο που ζω δεκαετίες τώρα, το χωριό μου το Μαυροδένδρι, που με αφορμή την πανδημία πάρθηκαν αποφάσεις ερήμην των κατοίκων του, (βλ. εγκατάσταση φωτοβολταικών Πάρκων, λατομείων ) χωρίς καν την στοιχειώδη διαβούλευση με τους κατοίκους του, χωρίς τις στοιχειώδεις προτάσεις και κίνητρα για την επόμενη μέρα, για μία νέα αρχή με ορίζοντα το μέλλον του τόπου που έδωσε και αυτός ¨Γη και Ήδωρ¨
Αγαπητέ κ. συντάκτη του άρθρου, είναι πολύ αργά για Κροκοδείλια Δάκρυα και μάλιστα σε μια προεκλογική περίοδο.
Η πραγματική και αυθεντική έκφραση των τοπικών κοινωνιών θα έρθει μόνο όταν θα γίνει Δημόσια Αυτοκριτική για όλα αυτά που αποφασίσατε από τα όργανα και τους θεσμούς που υπηρετήσατε όλοι ¨Οι Παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ¨ εμείς οι Δημότες, οι Πολίτες ήμασταν και είμαστε τα θύματα των πολιτικών σας αυτών, γιατί πιστέψαμε, ότι έρχεται κάτι διαφορετικό, νέο και αισιόδοξο.
Δυστυχώς εξαπατηθήκαμε.
Η πραγματική έκφραση των τοπικών κοινωνιών και ευρύτερα της Ελλάδας , θα έρθει όταν παραδώσετε και αφήσετε την σκυτάλη στους νέους να αναλάβουν τις τύχες τους να διαμορφώσουν το δικό τους Μέλλον, το Δικό τους Κόσμο, μέσα από τα δικά τους Μάτια.
Με Σεβασμό και εκτίμηση
Περτσινίδης Κωνσταντίνος
Κάτοικος Μαυροδενδρίου Δήμου Κοζάνης
