Το τελευταίο διάστημα αναπτύσσεται μια φιλολογική πολεμική για τη μεταφορά από τη Μηλιά Γρεβενών στην πρωτεύουσα του νομού μας την πόλη των Γρεβενών του Μουσείου με τα απολιθώματα των προϊστορικών ζώων που λόγω του ανάγλυφου που σχημάτισε ο ποταμός Αλιάκμονας στην περιοχή της Μηλιάς βρίθουν τα μάλα.
Η αντιπαλότητα αναπτύσσεται από τη μία από μερίδα πολιτών κυρίως επαγγελματιών που συσπειρώθηκε γύρω από την σημερινή δημοτική αρχή που άλλωστε είχε κάνει αυτήν την άποψή της μεταφοράς σημαία της και αναδείχθηκε στην αρχή του δήμου και από την άλλη από ισχυρές τοπικές δυνάμεις του πρώην δήμου Ηρακλεωτών όπου ανήκει η πρώην κοινότητα Μηλιάς. Είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι χιλιομετρική απόσταση από τη Μηλιά ως την πόλη των Γρεβενών είναι περίπου 15 χιλιόμετρα.
Ο ισχυρισμός της πρώτης άποψης, αυτής της μεταφοράς, έχει να κάνει με την λογική ότι με την μεταφορά θα «σωθεί» οικονομικά η πόλη των Γρεβενών. Η δεύτερη άποψη ισχυρίζεται, τρόπον τινά, ότι το Μουσείο αποτελεί μία παρακαταθήκη για τη Μηλιά και γενικά του πρώην δήμου Ηρακλεωτών και στην περίπτωσή μας οι παλαιοντολόγοι είναι της άποψης ότι τα μουσεία γίνονται στο χώρο εύρεσής τους και αυτό δεν πρέπει να επιδέχεται καμιά διαστρέβλωση, διότι αποτελεί επιστημονική άποψη που δεν πρέπει να επιδέχεται στρεβλώσεις και συμβιβασμούς.
Θα θελα όμως να σταθώ στην λάθος άποψη που περιγράφεται από την θέση ότι η πόλη των Γρεβενών θα σωθεί με την μεταφορά των ευρημάτων. Αυτό το μύθευμα το φάγαμε αρκετές φορές στο παρελθόν, τη μια με τον στρατό που θα έσωζε την πόλη μας, την άλλη με τη σχολή αστυνομίας. Επίσης το ίδιο λέγονταν από τους φορείς αυτών των αντιλήψεων και για το πανεπιστήμιο. Τα είδαμε όλα στρατό, αστυνομία και φοιτητές, όμως δεν ήρθε η πολυπόθητη ανάπτυξη. Αντίθετα η πόλη φθίνει και από 13.000-14.000 πληθυσμού έπεσε στο μισό και η ανάπτυξη δεν ήρθε. Όλη η επαρχία αιμορραγεί καθημερινά. Τι θέλει η διπλανή πόλη της Κοζάνης; Θέλει και αυτή κάποιο μουσείο ή αυτό που της στερήσανε δηλαδή το λιγνίτη;
Η ανάπτυξη δεν είναι τεχνικό ζήτημα που θα γίνει με μεταφορές μουσείων. Είναι ένα κεντρικό πολιτικό ζήτημα που έχει σχέση με κεντρικές πολιτικές αποφάσεις, αλλά και την άνοδο των παραγωγικών δυνάμεων και κυρίως της εργατικής τάξης. Αλήθεια πότε οι δυνάμεις της τοπικής αυτοδιοίκησης και της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας, ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά με αυτήν την προσπάθεια πάρεξ με τις δήθεν ανόδου του επιπέδου της ζωής του λαού. Πέρα από τα «μπαρμπούτσαλα» των μορφών όπως η ανάπτυξη με στρατόπεδα, αστυνομικές σχολές και τους φοιτητές που πρέπει να ομολογηθεί ότι έρχονται τα παιδιά φτωχών τμημάτων της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, πρέπει και οι οργανωμένοι φορείς να καταλάβουν ότι θέλει τόλμη και όχι λόγια.
Στα Γρεβενά υπάρχουν και δυνάμεις που έχουν κατανοημένα τα προβλήματα της ανάπτυξης, αλλά πρέπει με μεγαλύτερη προσπάθεια να φτάσει η φωνή τους στη συνείδηση του κόσμου και να μη καταπίνει αμάσητα αυτά που εντέχνως τους προσφέρουν…
8/7/2025
