Η ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί και ο φόβος της “ταμπέλας” απομακρύνουν όχι μόνο από την πολιτική σκηνή τους νέους ανθρώπους αλλά και από την απλή ελεύθερη έκφραση της άποψης τους σε κοινωνικοπολιτικά θέματα.
Έχει άραγε αναρωτηθεί βαθιά κανένας τους λόγους αποστροφής των νέων ανθρώπων από την πολιτική; Αρχικά βέβαια θα πρέπει να μετρηθούμε πόσοι νέοι έχουμε μείνει να “φυλάμε Θερμοπύλες” όπως συνηθίζω να λέω σε φίλους μου που μετανάστευσαν. Άλλη βέβαια μεγάλη κουβέντα το γιατί “έχουμε” φύγει όλοι ειδικά από τα μικρότερα αστικά κέντρα.
Πρέπει όμως όσοι μείναμε να προσπαθήσουμε να γίνουμε κομμάτι των αλλαγών που μας ενδιαφέρουν. Να δούμε πως λειτουργεί όλος αυτός ο θεσμός. Μπορούμε και πρέπει να θέλουμε να αλλάξουμε, να προχωρήσουμε ! Μπορούμε;;; Θέλουμε;;;
Δεν είναι καθόλου εύκολη η έκθεση των νέων στα πολιτικά δρώμενα αλλά η απραξία και η κριτική είναι ακόμη χειρότερη! Κανένας δεν γεννήθηκε έτοιμος αλλά ούτε και έμπειρος, όχι μόνο για την πολιτική σκηνή αλλά για την ίδια την ΖΩΗ.
Ένα ρητό λέει: “όσο ζεις μαθαίνεις και όσο μαθαίνεις κάνεις λάθη”.
Τολμήστε λοιπόν αν σας ζητηθεί να λάβετε μέρος στα πολιτικά δρώμενα, εκφραστείτε, μετρηθείτε και κάντε και λάθη.
Ίσως να αναθεωρήσετε πολλά για την πολιτική, να την αγαπήσετε, να την μισήσετε.
Σίγουρα δε θα χάσετε. Ε και αν χάσετε τι έγινε…;
Αναστάσιος Ραφαηλίδης – Αντιδήμαρχος Κοζάνης.
