Πριν τις εκλογές δε μίλαγες , σιωπούσες , προβληματιζόσουν , διψούσες για σταθερότητα και περίμενες να ξεδιψάσεις στην πηγή της διπλής κάλπης. Το λάθος το έκανες δυό φορές , το δίς εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Στις 26 Ιουλίου ξημέρωσε μια άλλη μέρα. Εξέλεξες , όπως πάντα , αυτοδύναμη Κυβέρνηση , αυτή που στην προηγούμενη τετραετία σου δημιούργησε τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις σήμερα : Ανεργία , ακρίβεια , πληθωρισμό . Αρκέστηκες στα μικροεπιδόματα της πλάκας που θα έχουν σύντομα τέλος και θα σού μείνει ακέραιος ο λογαριασμός στο ρεύμα , τα καύσιμα , στο σούπερ μάρκετ. Το εισόδημά σου θα εξαυλώνεται καθημερινά χάρις στον πληθωρισμό , στην αποφυγή ελέγχου της κερδοσκοπίας και στο υψηλό συντελεστή ΦΠΑ.
Δε θα μπορείς να φωνάζεις , δε θα σε ακούει κανείς. Ούτε η αντιπολίτευση , γιατί θέλησες ισχυρή Κυβέρνηση με αδύναμη αντιπολίτευση , την τιμώρησες κι έστειλες στη Βουλή κομματίδια της συμφοράς που τα χαρακτηρίζει η μαυρίλα και η καθυστέρηση. Εκεί είδες την ελπίδα και στη σταθερότητα της σημερινής Κυβέρνησης.
Τα κανάλια θα σε ταϊζουν με τα σίριαλ που εσύ πληρώνεις να σε αποχαυνώνουν. Ειδήσεις θα ακούς αυτές που αυτά θέλουν να σου λένε κι όχι για σένα και τα προβλήματά σου. Θα σε τρομοκρατούν καθημερινά με τις γυναικοκτονίες , τους βιασμούς , τις ληστείες , τους ‘’αναρχοαυτόνομους ‘’ και θα διστάζεις να βγείς στο μπαλκόνι του σπιτιού σου , πόσω μάλλον στις διαδηλώσεις και τις απεργίες. Θα φοβάσαι το φάντασμα του εαυτού σου.
Ξέχασες αυτούς που σου έφεραν τα μνημόνια , τις υποκλοπές , τις πυρκαγιές στην Εύβοια , τα Τέμπη , τους πνιγέντες πρόσφυγες στην Πύλο. Πολύ γρήγορα ξεχνάς , ακόμη και την ιστορία του Λαού μας για δημοκρατία , κοινωνική δικαιοσύνη , ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Κοροϊδεύεις την Τουρκία που χρόνια τώρα κυβερνάται από ένα Σουλτάνο , όπως περιπαιχτικά τον αποκαλείς , μήπως εσύ έπραξες καλύτερα ; Ανέχεσαι να σε κυβερνάει το 30% των εκλογέων και να έχει απέναντι το 70% , χωρίς η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας να μπορεί να ελέγχει την ‘’ αυτοδύναμη ‘’ εξουσία , να σε κυβερνάει ετσιθελικά επικαλούμενη την νομιμοποίηση που εσύ απλόχερα της έδωσες.
Το δρόμο που πρέπει να βρείς , τον ξέρεις. Είναι ο δρόμος της πάλης και του αγώνα για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα , για το εισόδημα , για παιδεία , υγεία , πολιτισμό , αγώνας στη γειτονιά σου , την πόλη σου , συμμετοχή ενεργή στη διαδήλωση , στην απεργία, ο διαχρονικά επίκαιρός αγώνας του δρόμου που κερδήθηκαν οι μεγάλες κατακτήσεις του Λαού μας , αυτό το δρόμο φοβάται η εξουσία.
Οι φαινομενικά ‘’ισχυρές ‘’ αυτοδύναμες κυβερνήσεις αποδείχτηκε ότι είναι οι πιο αδύναμες και σε αρκετές περιπτώσεις δεν εξάντλησαν την τετραετία , κατέρρευσαν υπο το βάρος των προβλημάτων της κοινωνίας που αυτές δημιούργησαν και απέφυγαν να λύσουν , που δεν υπολόγισαν τον κοινωνικό παράγοντα που φέρει το όνομα : Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΛΑΟΣ.
