H αποκάλυψη, προστασία και προβολή του πολιτιστικού μας πλούτου δεν αφορά μόνο στα πιο προβεβλημένα και αναγνωρίσιμα μνημεία και στοιχεία της εθνικής μας κληρονομιάς, αλλά και στην ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής παράδοσης, ιδίως της τοπικής, που συνιστά και την ταυτότητα της κάθε κοινωνίας, της κάθε περιοχής.
Έθιμα και δρώμενα που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, κι αποτελούν νήμα νοητό που συνδέει το σήμερα με το χθες αλλά και κρίκο κοινωνικής συνοχής που κρατάει την κάθε κοινότητα ενωμένη.
Ο τόπος μας διακρίνεται για την πολιτιστική ποικιλομορφία του, που κρατιέται ζωντανή χάρη στην αγάπη και την προσπάθεια των πολυάριθμων συλλόγων μας, που αποτελούν και τους θεματοφύλακες των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε περιοχής.
Ιδιαίτερο είναι και το έθιμο των Λαζαρίνων, που αναβιώνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή και συμβολίζει τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο και την ανοιξιάτικη αναγέννηση της φύσης.
Οι γυναίκες του Τσιαρτσιαμπά (αλλά όχι μόνο, αφού το έθιμο υπάρχει και στα Καμβούνια και με διάφορες παραλλαγές και σε άλλες περιοχές της χώρας), ντυμένες με τις παραδοσιακές φορεσιές, περνούν με τραγούδια και χορούς από την εκκλησία του χωριού και μετά από κάθε γειτονιά για να ανταλλάξουν πασχαλινές ευχές και να γευτούν τα κεράσματα των ημερών.
Έθιμο με μακρά ιστορία που κατάφερε πριν λίγα χρόνια να ενταχθεί στο Εθνικό Ευρετήριο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με κοινή αναφορά σε 12 κοινότητες του Δήμου Κοζάνης και συγκεκριμένα στην Αγία Παρασκευή, την Αιανή, την Καισαρειά, την Καρυδίτσα, τον Κήπο, τον Κρόκο, το Κτένι, την Άνω Κώμη, την Κάτω Κώμη, τη Λευκοπηγή, τη Μεταμόρφωση και τη Ροδιανή.
Ωρίμασε, νομίζω, ο χρόνος και για το επόμενο βήμα, να επιδιώξουμε την ένταξη των Λαζαρίνων και στον Παγκόσμιο Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, ώστε να δώσουμε στο όμορφο αυτό έθιμο διεθνή διάσταση και προβολή.
Τις προηγούμενες ημέρες επικοινώνησα με την αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Πολιτισμού και τίθεμαι στη διάθεση των κοινοτήτων, των συλλόγων και του Δήμου Κοζάνης, για την επιδίωξη αυτού του στόχου..
