Σχεδόν μακρινό 2003. Τσιγαράκι και ανέμελα χρόνια. Στο ξεκίνημα της επαγγελματικής μου πορείας ακριβώς 20 χρόνια πριν στο πρώτο μου μαγαζί, λίγο αφού ξεκινήσει η πλήρης ανακαίνιση του χώρου. Νιάτα, ξενύχτια, ποτά, παρέες, φίλοι, γειτονιά, μα πάνω απ’όλα σκληρή δουλειά. Εκεί θα σταθώ. Στην αρχή, όπου είναι και το ήμισυ του παντός. Σ’αυτό το πρώτο, τολμηρό, μα και συνάμα μετέωρο βήμα, λίγο μετά το πέρας των σπουδών μου. Σ’αυτό που καθόρισε τη ζωή μου μέχρι τώρα, ακόμη και στα προσωπικά, και που δεν το μετάνιωσα ποτέ για πάρα πολλούς λόγους.
Κυρίως όμως γιατί στο στίβο των ελεύθερων επαγγελματιών αναπτύσσονται ικανότητες διαχείρισης και επίλυσης πολλών προβλημάτων που αλλού θα φάνταζαν βουνό. Γι’αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητη και χρήσιμη η επαγγελματική εμπειρία (όπως επίσης και η βαθιά επιστημονική γνώση) πριν ν’ ασχοληθεί κάποιος με τα κοινά.
20 χρόνια μαγαζί, 20 χρόνια ΤΕΒΕ. Και δεν έπαψε ποτέ να μ’ ενδιαφέρει πως πάει η δουλειά του γείτονα. Γιατί έτσι με μαθαν οι γονείς μου, έτσι σε μαθαίνει στην πορεία και η αγορά. Να νοιάζεσαι. Μάρτυρές μου οι τρεις γειτονιές που βρέθηκα. Δύο στην Κοζάνη και μια βραχύβια στην Αθήνα. Και κάπως έτσι ξεκινάς από τη γειτονιά κι αυτό το πράγμα προχωρά και όλο ξετυλίγεται. Φαίνονται οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τον άλλον κι αυτό δεν το λέω σε καμία περίπτωση για τον εαυτό μου. Όπως φαίνονται και κρίνονται κι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για σένα.
Να είμαστε λοιπόν όλοι μας καλά και να συνεχίσουμε. Έχουμε να δώσουμε πολλά ακόμη.
