Χθες προσκλήθηκα και παρακολούθησα την συζήτηση που διοργάνωσε η πρωτοβουλία Πιερία SOS, ενώ μου δόθηκε και η δυνατότητα παρέμβασης για ένα θέμα που βασανίζει έντονα τον Δημόσιο Διάλογο σε πολλές τοπικές κοινωνίες.
Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις από τους εισηγητές, με πολλές συμφωνώ αλλά και πάρα πολλές από αυτές διαφωνώ.
Η άποψη μου είναι πως επιβάλλεται να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ της προστασίας της βιοποικιλότητας και του τοπίου και της ανάγκης να εγκαταλείψουμε τα ορυκτά καύσιμα το συντομότερο δυνατό. Απόψεις που τοποθετούνται συλλήβδην αρνητικά στις Α.Π.Ε, δυστυχώς δεν βοηθούν στο να αναπτυχθεί ένας γόνιμος διάλογος που θα θέσει τις βάσεις ώστε να υπάρξει ένας αναγκαίος συμβιβασμός.
Η πρόσφατη μελέτη της Παγκόσμιας Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου αφού προβλέπει πως η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη πραγματοποιείται πλέον πολύ ταχύτερη από ότι είχε προβλεφθεί στο παρελθόν και η ταχεία αποεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα είναι πλέον μονόδρομος. Μακάρι υπό αυτές τις συνθήκες να υπήρxαν λύσεις με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει επιβάλλεται να βρεθεί η χρυσή τομή. Ακόμα και η παρούσα ενεργειακή κρίση με την αυξημένες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας καταδεικνύουν ότι το μέλλον δεν μπορεί να είναι άλλο από ΑΠΕ και αποθήκευση ενέργειας.
Παράλληλα ανέδειξα την ανάγκη να ολοκληρωθεί ταχύτατα το καθεστώς προστασίας των περιοχών NATURA στη χώρα μας για να είναι ξεκάθαρο τι μπορεί να χωροθετηθεί και που, είναι ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να γίνει αυτό και στη Δυτ. Μακεδονία ώστε να διαφυλάξουμε το πλούσιο περιβαλλοντικό απόθεμα της περιοχής και να μπορέσουν να αναπτυχθούν δραστηριότητες που να μπορούν να συνυπάρξουν μεταξύ τους.
Τέλος, δυστυχώς ακούστηκαν και απόψεις που αμφισβητούν τις ανθρωπογενείς αιτίες της κλιματικής αλλαγής αλλά και απόψεις που αμέσως ή εμμέσως στηρίζουν τα ορυκτά καύσιμα. Κατά τη γνώμη μου, τέτοιες απόψεις είναι εντελώς αντιφατικές όταν κατά τα άλλα διακηρύσσουν την προστασία του περιβάλλοντος, όταν τίθεται πλέον επιτακτικά υπαρξιακό ζήτημα για το μέλλον του πλανήτη και το μέλλον των παιδιών μας.
