Οι αριθμοί μετράνε με ακρίβεια και αδιαμφισβήτητα το χρόνο.1-1-2022: έφυγε ένας χρόνος, το 2021 και ήρθε ο νέος, το 2022. Η φύση ακολουθεί σταθερά την πορεία της. Η γη ζεσταίνει τους σπόρους τις μακριές νύχτες του χειμώνα, μέχρι να έρθει η Άνοιξη, να ξανα αρχίσει ο κύκλος της ζωής. Και ο άνθρωπος μετρά κάθε 1-1 τους κύκλους που ευτύχησε να ζήσει, μέχρι να κλείσει ο κύκλος της δικής του ζωής, με την ευχή πάντα, χρόνια πολλά.
Και πώς να συλλάβουμε την έννοια της λέξης χρόνος και πώς να συμφιλιωθούμε μαζί της;
-«Δεν έχω χρόνο» έλεγαν πολλοί πριν το 2020.
-«Ποιοί έκλεψαν το χρόνο των ανθρώπων»; Αναρωτιέται η Μόμο του Μ. Έντε. Μια χελώνα με δυο μαγικά φωτάκια την οδηγεί στο χώρο που οι γκρίζοι άνθρωποι φυλάκισαν το χρόνο των ανθρώπων και τον ελευθερώνει.
2020 και μετά: το λοκντάουν πάγωσε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Ο χρόνος έμεινε άδειος, κενός. Αμήχανοι προσπαθούσαμε να αναγνωρίσουμε το χρόνο της μέρας, της εβδομάδας, του μήνα…. Είχαν μείνει μόνο οι ημερομηνίες και οι ώρες των ρολογιών.
«Και τί τ’ ανάμεσό τους;» Εξέλειψαν τα σημάδια που αφήνουν οι συναντήσεις των ανθρώπων. Εκεί οι εμπειρίες, τα αισθήματα, η χαρά και ο πόνος, η έμπνευση και η δημιουργία, οι συγκρούσεις και οι διαμαρτυρίες, οι διαφωνίες, η δράση και η αντίδραση και ό,τι άλλο προκύπτει από την κοινωνική συνεύρεση.
Αυτή η απουσία μας αφαίρεσε το μετρήσιμο του χρόνου και μεγέθυνε απείρως το κενό του. Χάσαμε τη σύνδεση με τα γεγονότα και τους άλλους. Σαν όλοι και όλα να συνέβαιναν αλλού, σε άλλο σύμπαν. Ο χρόνος έγινε θαρρείς ένας αιώνας.
Και τώρα θα μετρήσουμε το νέο χρόνο, αναζητώντας τα σημάδια μας σε έναν άλλο τρέχοντα χρόνο. Βγήκαμε από ένα μεγάλο μηδέν και προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε το νέο περιβάλλον, μέσα στο οποίο, με άλλους όρους θα αφήσουμε τα ίχνη μας. Ο χρόνος δεν κυλάει με την ίδια ταχύτητα για όλους. Οι συναντήσεις λιγόστεψαν. Τα εμπόδια περίσσεψαν.
Κι εμείς που μετράμε τα χρόνια μας πολλά, ανακαλύπτουμε από την αρχή το λίγο και το πολύ. Εκείνοι που δεν είχαν χρόνο, τους περίσσεψε. Κι εκείνοι που δεν ήξεραν τι να τον κάνουν, ίσως είδαν έντρομοι το πραγματικό κενό και να έδρασαν ανάλογα.
Μόνο η δράση, η δοκιμή, η εμπειρία δίνει στο χρόνο και στα χρόνια μας το πολύ ή το λίγο και κατά περίπτωση το ευ.
“Ο χρόνος είναι μαλακός και απέραντος” στα μάτια του Γ. Ρίτσου. Και μας περιμένει να βάλουμε τα σημάδια μας, με ό,τι αυτό σημαίνει: κόπο, φαντασία, τόλμη, αυτοσυγκέντρωση, μοίρασμα, ένωση με τους άλλους και δράση, δημιουργία.
Τότε o χρόνος γίνεται ο δικός μας, ο προσωπικός χρόνος και τα χρόνια μας, πολλά ή λίγα, γίνονται πλούσια από το νόημα της ζωής μας.
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
