Στην Ελλάδα είθισται όλοι οι πρωθυπουργοί να λένε τη φράση «Θα είμαι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων». Δηλώνουν δηλαδή, θεωρητικά τουλάχιστον, το αυτονόητο.
Ο σημερινός πρωθυπουργός αποφάσισε να είναι πρωθυπουργός μόνο των εμβολιασμένων.
«Αποδίδουμε ελευθερίες σε εκείνους που τις δικαιούνται. Αρκεί στο ένα μπράτσο να υπάρχει το εμβόλιο της ελευθερίας»
Ποιος είναι αυτός που μοιράζει ελευθερία σε δικαιούχους κατά την κρίση του;
Ποιος είναι αυτός που κατάντησε την ελευθερία ένα σημάδι στο χέρι ή ένα χαρτί!
Σείονται οι τάφοι του Σολωμού, του Παλαμά και τόσων άλλων που ύμνησαν την ελευθερία.
Που έγραψαν πως η ελευθερία φωλιάζει στην καρδιά και στην ψυχή των Ελλήνων. Δεν μετριέται με τσιμπήματα και πιστοποιητικά, δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα.
Ο Έλληνας δεν γονάτισε ποτέ μπροστά σε κανέναν ηγέτη. Ακόμα και στο Θεό που πίστευε, ορθός προσεύχονταν. Οι Έλληνες γονάτιζαν μονάχα μπροστά στους νεκρούς τους.
Ποιος είναι αυτός που «διατάζει» την εκκλησία να μην δέχεται ανεμβολίαστους στους ναούς; Ποιος είναι αυτός που ζητάει να γίνει η εκκλησία διαφημιστικό γραφείο των κυβερνητικών επιλογών;
Ο Χριστός πήρε το μαστίγιο οργισμένος φωνάζοντας: «Καταντήσατε τον οίκο του Θεού οίκον εμπορίου. Σήμερα αν υπήρχε, θα ούρλιαζε λέγοντας: Καταντήσατε τον οίκο του Θεού διαφημιστική εταιρεία.
Ποιος λοιπόν είναι αυτός που τολμά να ζητήσει από την ιεραρχία της εκκλησίας να υλοποιήσει τον σχεδιασμό του, λες και απευθύνεται σε κομματικές οργανώσεις!!
«Δεν έφταιγε ο ίδιος. Τόσος ήτανε. Θα απαντούσε ο Αναγνωστάκης. Ενώ ο Σεφέρης θα έλεγε: «Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί, ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες».
Διανόηση στην Ελλάδα είναι ο Ρουβάς και ο Κιάμος! Έτσι λένε τα κανάλια, ντουντούκες της κυβέρνησης. Με τέτοιες αλήθειες πως να σωθεί τούτη η χώρα; Αμαρτάνουν όσοι δεν εμβολιάζονται δήλωσε ο μητροπολίτης Χρυσόστομος. Με τέτοιους ιεράρχες πως να συναντήσουν τον Θεό οι άνθρωποι!!
Θα δεηθούν όλοι μαζί προς τον ποιμένα των ουρανών να ξεχωρίσει τους ανθρώπους, όπως ο επί γης ποιμήν ξεχωρίζει τα στείρα από τα γαλάρια;
Καταιγισμός με τέτοιες αλήθειας, από κάθε είδους «ειδικούς», γιατί έτσι απαιτούν τα αφεντικά, οι σπόνσορες και οι χορηγοί. Μοιράζουν ελευθερία με δόσεις, με αντάλλαγμα τους τόκους υπερημερίας και τα πανωτόκια, όπως οι τράπεζες.
Δεν είναι δείγμα υγείας να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια άρρωστη (ένεκα του πολιτικού ιού) κοινωνία. Ένας λαός που εκλέγει, γράφει ο Όργουελ, διεφθαρμένους, κλέφτες, προδότες και απατεώνες, δεν είναι θύμα. Είναι συνεργός.
Σε κάθε κρίση εκείνο που υποχωρεί πρώτα είναι η δημοκρατία και φτάνουν στο σημείο οι κοινωνίες, όπου η ελευθερία και η ασφάλεια να θεωρούνται δίπολο και αντινομικές έννοιες. Κι όταν οι κοινωνίες αποδεχτούν την παθητικότητα που υπαγορεύουν οι ισχυροί, τότε η μοίρα τους θα είναι πάντα ζοφερή.
Η Ελευθερία και η αλήθεια είναι απαιτητικές ερωμένες. Για αυτό έχουν και λίγους εραστές, γράφει ο Καμύ.
Υ.Γ. Ποιος είναι αυτός που λέει παιδιά του τα παιδιά μας, άδει ο Παπακωνσταντίνου.
Ο ίδιος δίνει την απάντηση, σε ένα άλλο τραγούδι.
Είσαι η ελπίδα μας, πήδα, πήδα, πήδα μας.
