Προς τον Σύλλογο Ελλήνων Ορειβατών (Σ.Ε.Ο.) Κοζάνης.
Με την παρούσα επιστολή, θα θέλαμε να καταδείξουμε ένα περιστατικό πρωτοφανές στα 55 χρόνια λειτουργίας του Συλλόγου. Το μέλος Τ.Σ. προέβη αυτοβούλως στη διαγραφή μας από μέλη, χωρίς να ενημερώσει το Δ.Σ. και να θέσει το ζήτημα σε διαβούλευση και ψηφοφορία, ως ορίζεται από το καταστατικό, και χωρίς να μας δώσει τη δυνατότητα να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Ως μέλη του Σ.Ε.Ο. και εκλεγμένα μέλη παλαιότερων Δ.Σ. προσφέραμε τα μέγιστα, τόσο στο Σύλλογο όσο και στα μέλη και στους ανθρώπους που περπάτησαν μαζί μας στα μονοπάτια. Εργαστήκαμε εθελοντικά και με προσωπικό μόχθο προκειμένου να ολοκληρωθούν οι εργασίες στο Καταφύγιο του Συλλόγου στα Πιέρια και να εξασφαλιστεί τόσο η δική του συντήρηση όσο και του Σμάθ’κου. Συμμετείχαμε σε διάνοιξη και καταγραφή μονοπατιών, συμπεριλαμβανομένου του Ε4, συνεργαζόμενοι με σπουδαίους ορειβάτες, όπως ο αείμνηστος Αναστάσιος Ρήγας, με τον οποίο είχαμε την τιμή να περπατήσουμε μαζί και στην Ευρω-οδοιπορία.
Οργανώσαμε ενημερωτικές δράσεις και συνεργαστήκαμε με τη σχολή αναρρίχησης έχοντας πάντα έγνοια τη συμπερίληψη στις εξορμήσεις μας – γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, καθιερώσαμε κι εκδρομές όπως τη διάσχιση του Νέστου σε συνδυασμό με τις γιορτές της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης, ώστε να μπορούν να συμμετάσχουν όλα τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου, αλλά και οι οικογένειές τους. Σχεδιάσαμε το περιοδικό του Συλλόγου ώστε να είναι όσο το δυνατόν πληρέστερο και να έχει υλικό ενδιαφέρον για όλα τα άτομα και, φυσικά, ο Ντιόντιους έγραφε την εφημερίδα «Του Β’νό», τα έσοδα της οποίας πήγαιναν πάντοτε υπέρ του ταμείου του Συλλόγου.
Η πράξη της διαγραφής μας από ένα και μόνο άτομο, που έδρασε αυτοβούλως και χωρίς να ενημερώσει το Δ.Σ. ή εμάς, τους άμεσα ενδιαφερόμενους, μας γεμίζει αγανάκτηση και θλίψη, πόσο μάλλον από τη στιγμή που συμβαίνει σ’ αυτόν τον Σύλλογο, που τόσο αγαπήσαμε και στον οποίο προσφέραμε τόσα.
Θόδωρος Λάκκας
Λάζαρος Θανάσας
