Η κραυγή αγωνίας των εργαζομένων στη ΔΕΥΑΚ για την τηλεθέρμανση Κοζανης δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία, είναι όμως μια ηχηρή προειδοποίηση για όλους όσοι έχουν την ευθύνη να διασφαλίσουν τη συνέχεια σε ένα έργο με ωφελούμενους 70.000 πολίτες.
Υπήρξαν πολλές παραλείψεις στο πρόσφατο παρελθόν που σχετίζονται με το πρόβλημα, αλλά τίποτα δεν μπορεί να συσκοτίζει την αλήθεια συγκαλύπτοντας τις τεράστιες ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης.
Αποδεικνύεται και στην περίπτωση της τηλεθέρμανσης ότι η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε κυβερνητικού σχεδίου για την περιοχή είναι κραυγαλέα και στο τέλος επικίνδυνη. Η βίαιη απολιγνιτοποίηση αποφασίστηκε χωρίς καμία συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και προχωράει ωσάν να αφορά μια περιοχή ακατοίκητη. Ακόμα και η σιωπηρή παράταση λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων κατά δυο έτη, δεν έγινε με κριτήριο την προκαλούμενη ερήμωση της περιοχής, αλλά τα τεράστια προβλήματα επάρκειας ισχύος και ασφάλειας εφοδιασμού που ανέδειξε η πρόσφατη ενεργειακή κρίση. Για τον ίδιο λόγο οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ λειτούργησαν το καλοκαίρι ενώ δε συμβαίνει το ίδιο τώρα για την ομαλή τροφοδοσία της τηλεθέρμανσης.
Η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ ΔΕΗ-ΔΕΥΑΚ που θα διασφαλίσει τα επόμενα (τουλάχιστον) τέσσερα χρόνια την ομαλή λειτουργία της τηλεθέρμανσης και η χρηματοδότηση της ΔΕΥΑΚ από το ταμείο ενεργειακής μετάβασης αποτελούν ελάχιστες υποχρεώσεις της κυβέρνησης που πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα και χωρίς υπεκφυγές.
