Η Εθνική Αντίσταση αποτελεί μια υπενθύμιση ότι οι λαοί γράφουν Ιστορία όταν υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους, την ελευθερία τους, την πατρίδα τους απέναντι στον φασισμό, τον αυταρχισμό και την υποταγή.
Είναι στιγμές μνήμης και ευθύνης – απέναντι στις γενιές που αντιστάθηκαν, αλλά και απέναντι στις νέες γενιές που ζουν ξανά μέσα σε έναν κόσμο πολέμων, ανισοτήτων και δημοκρατικών εκπτώσεων.
Η Εθνική Αντίσταση δεν ήταν ένα επεισόδιο της ιστορίας — ήταν η ίδια η ψυχή της δημοκρατικής και προοδευτικής Ελλάδας. Ήταν ο λαός που αποφάσισε ότι δεν θα ζήσει γονατισμένος. Κι αυτός ο λαός οργανώθηκε, εμπνεύστηκε και πάλεψε μέσα από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ.
Το ΕΑΜ ήταν το πιο ριζοσπαστικό πολιτικό και κοινωνικό εγχείρημα που γνώρισε ποτέ η χώρα: χιλιάδες λαϊκές συνελεύσεις, θεσμοί αυτοδιοίκησης, σχολεία, δικαστήρια, συσσίτια, δομές αλληλεγγύης — μια Ελλάδα που ξαναχτιζόταν από τα κάτω, την ώρα που η επίσημη κρατική εξουσία είχε καταρρεύσει. Αυτή η ιστορία δεν είναι «μια από τις πολλές». Είναι η δική μας μεγάλη ιστορία. Είναι η στιγμή που η Αριστερά έδειξε ότι η δημοκρατία μπορεί να υπάρξει πραγματικά μόνο όταν ο λαός έχει δύναμη.
Και όμως η μνήμη αυτής της βαθιάς προοδευτικής κληρονομιάς πολλές φορές επιχειρήθηκε να αλλοιωθεί, να υποβαθμιστεί ή να αποσιωπηθεί. Η ιστορία της Αντίστασης δεν γράφτηκε ουδέτερα. Γράφτηκε μέσα σε συνθήκες πολιτικής σύγκρουσης, διώξεων, λογοκρισίας και σιωπής. Παρόλες τις προσπάθειες όμως παραμένει η μνήμη μιας Ελλάδας που στάθηκε όρθια χάρη στους απλούς ανθρώπους της — χάρη στην Αριστερά, που σήκωσε το βάρος της ιστορίας.
Στην Φλώρινα, τιμούμε όλους εκείνους και εκείνες που αντιστάθηκαν στην Κατοχή, που δεν αποδέχτηκαν την μοίρα της υποταγής και έγραψαν ιστορία με την αντιστασιακή τους δράση. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου αποτελεί κορυφαία αντιστασιακή πράξη, ένα φωτεινό σύμβολο της πάλης του λαού μας, που μπορεί να κάνει δυνατό αυτό που φαντάζει αδύνατο.
Ως Νέα Αριστερά, δεν τιμούμε την Αντίσταση μόνο ως κομμάτι του παρελθόντος. Τη φέρνουμε στο σήμερα. Ως υπενθύμιση ότι οι κοινωνίες αλλάζουν από τα κάτω. Ότι η ελπίδα γεννιέται από τη συλλογική δράση. Ότι η ελευθερία δεν είναι δεδομένη, αλλά κατακτιέται.
Επισημαίνουμε δε ότι οι επετειακές εκδηλώσεις της Εθνικής Αντίστασης δεν πρέπει να περιορίζονται σε τυπικές τελετές. Οφείλουμε να τις κάνουμε υπόθεση ολόκληρου του λαού, ζωντανό κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Να μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, την τοπική κοινωνία, τους χώρους πολιτισμού και τους αγώνες του σήμερα.
Γιατί η μνήμη της Αντίστασης δεν είναι παρελθόν, αλλά οδηγός για το μέλλον. Ειδικά τώρα που ξαναβυθιζόμαστε στη λογική του πολέμου και της κούρσας εξοπλισμών οφείλουμε να αντισταθούμε στον φόβο και στη λήθη, να υπερασπιστούμε την ειρήνη, να αγωνιστούμε για μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας και ελευθερίας.
