Πλαίσιο πάλης και αιτήματα  της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών για συγχωνεύσεις  και υποβιβασμούς σχολείων

Το Υπουργείο Παιδείας στα πλαίσια της πολιτικής τους για την εκπαίδευση και προφανώς στο πλαίσιο του γενικότερου κυβερνητικού σχεδιασμού, των επιλογών και των προτεραιοτήτων τους, έχουν θέσει ως κεντρικό στόχο για την εκπαίδευση την «εξοικονόμηση» πόρων. Μια ανεπίτρεπτη λογική που αντιμετωπίζει την παιδεία με όρους κόστους – οφέλους. Έχουν θέσει ειδικότερα ως στόχο τη μείωση των προσλήψεων σε εκπαιδευτικούς. Το σχέδιο που έχουμε μπροστά μας είναι η «εξοικονόμηση» στην εκπαίδευση μέσω της μείωσης των εκπαιδευτικών, του κλεισίματος σχολείων και της αύξησης των μαθητών ανά τμήμα. Σχέδιο που υπηρετείται με το νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή, που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, και οδήγησε στη μείωση των προσλήψεων στην παράλληλη στήριξη.
Επειδή γνωρίζουν ότι θα υπάρχουν αντιδράσεις, επιχειρούν να θολώσουν τα νερά και να παραπλανήσουν τον κόσμο με ψέματα και παραπληροφόρηση. Λένε ότι οι συγχωνεύσεις δεν θα έχουν επιπτώσεις και γίνονται για να υπάρχει τάχα καλύτερη εποπτεία των σχολείων, ανασύρουν αντιεπιστημονικά επιχειρήματα ότι γίνεται καλύτερο μάθημα με περισσότερους μαθητές στις τάξεις και φυσικά αξιοποιούν ως πρόσχημα ένα υπαρκτό πρόβλημα τη μείωση του μαθητικού πληθυσμού και τη δημογραφική κατάρρευση.
Μιλάνε οι κυβερνώντες για δημογραφική κατάρρευση και μείωση του μαθητικού πληθυσμού, για να δικαιολογήσουν τις συγχωνεύσεις. Θα ήταν παράλογο να μην αναγνωρίσει κάποιος ότι το θέμα είναι υπαρκτό.
Οι αναδιαρθρώσεις, που γίνονται σε περιοχές όπως με την απολιγνιτοποίηση στη Δυτική Μακεδονία για να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα κέρδη των λίγων, οδήγησαν στο μαράζωμα της περιοχής μας. Η στρατηγική της πράσινης ανάπτυξης οδήγησε όχι μόνο στο κλείσιμο των εργοστασίων, στο χάσιμο χιλιάδων θέσεων εργασίας αλλά και στη φυγή κυρίως των νέων σε μεγάλα αστικά κέντρα ή στο εξωτερικό.
Η ουσία είναι ότι η υπογεννητικότητα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι ένα θέμα που έχει βαθύτερες κοινωνικές και οικονομικές αιτίες, που δημιουργούνται στο έδαφος μιας συγκριμένης πολιτικής και οικονομίας. Είναι τα τεράστια εμπόδια που έχει ένα νέο ζευγάρι να φτιάξει τη ζωή του και να κάνει την οικογένεια όπως το επιθυμεί. Είναι τα αδιέξοδα που δημιουργούνται από τα άθλια μεροκάματα και τα ωράρια λάστιχο, είναι τα πανάκριβα ενοίκια που πρέπει να πληρώνεις για να ζήσεις σαν άνθρωπος. Είναι η ζούγκλα του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας, που αναγκάζει νέους ανθρώπους να σπουδάζουν και να αναζητούν προσόντα και πιστοποιήσεις μέχρι τα 35 και 40 τους χρόνια, για να είναι ανταγωνιστικοί, όπως μας λένε, και αυτό εμείς οι εκπαιδευτικοί το ξέρουμε πάρα πολύ καλά.
Για παράδειγμα το ΥΠΑΙΘΑ των συγχωνεύσεων και των λουκέτων στα σχολεία, η σημερινή αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις είναι που αντιμετωπίζουν τις αναπληρώτριες ως εργαζόμενες β κατηγορίας (η υφυπουργός Μακρή το είπε ξεκάθαρα ότι οι αναπληρωτές δεν προσφέρουν το ίδιο έργο με τους μόνιμους), που δεν δικαιούνται ούτε καν 9μηνη άδεια ανατροφής και επαπειλούμενη. Πώς μετά να κάνουν οικογένεια και να φτιάξουν τη ζωή τους;
Πώς τα νέα ζευγάρια στη Δυτική Μακεδονία που αντιμετωπίζουν πέρα από όλα τα προηγούμενα , το τεράστιο κόστος της θέρμανσης, εξαιτίας των κλιματολογικών συνθηκών να επιλέξουν να ζήσουν στη περιοχή;
Πώς να επιλέξουν να ζήσουν στη Δυτική Μακεδονία, όταν με το νέο υγειονομικό χάρτη της περιφέρειας, υποβαθμίζεται συνολικά η υγεία ;
Γιατί κλείσιμο σχολείων σημαίνει ότι χάνεται μια ζωντανή κυψέλη ζωής, πολιτισμού και δημιουργίας.
Σημαίνει αύξηση του αριθμού μαθητών. Σημαίνει μετακίνηση μαθητών. Σημαίνει χαμένες οργανικές, υπεραριθμίες και υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών ακόμα και 10αδες χιλιόμετρα για να συμπληρώσουν ωράριο.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει τον λαό όταν εξαγγέλλει διορισμούς εκπαιδευτικών, ενώ την ίδια ώρα και με τέτοιες μεθόδους επί της ουσίας μειώνει θέσεις εργασίας. Με υποκριτικά λόγια περί «αναβάθμισης του εκπαιδευτικού έργου» και «βελτίωσης των σχολείων» επιχειρείται ο καλλωπισμός της πραγματικότητας, όπως έχει διαμορφωθεί με το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών νόμων όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά, της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης.
Άρα ο αγώνας μας χρειάζεται να είναι κοινός και ενιαίος για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή μας. Για μισθούς και ζωή με αξιοπρέπεια, για μόνιμη και σταθερή εργασία, για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων.
Ξεκάθαρα λέμε ότι οι συγχωνεύσεις δεν πρέπει να περάσουν. Τα σχολεία μας πρέπει να κρατηθούν όρθια. Το κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων και άλλων δημόσιων υποδομών είναι παράγοντας που ενισχύει τη δημογραφική κατάρρευση. Θα το πούμε ξεκάθαρα ότι ειδικά τα σχολεία των πιο πληττόμενων περιοχών πρέπει να αντιμετωπιστούν με θετική διάκριση και φροντίδα και αυτό θέλει αγώνα.
Το αίτημα της μείωσης του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, για την ακρίβεια το αίτημα για 15 μαθητές ανά τμήμα που προβάλαμε πλατιά ειδικά την περίοδο της πανδημίας, αποτελεί τη σύγχρονη και παιδαγωγικά ορθή απάντηση συνολικά για την εκπαίδευση και έμμεσα απαντάει και στο θέμα της μείωσης του μαθητικού πληθυσμού.
Είναι αδύνατο για τον δάσκαλο να ασκήσει απρόσκοπτα το παιδαγωγικό του έργο σε πολυπληθή τμήματα, μέσα στα οποία μάλιστα φοιτούν παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες ή άλλες δυσκολίες. Με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο τα παιδιά στερούνται το αυτονόητο δικαίωμά τους σε ισότιμη εκπαίδευση, που λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες του καθενός.
Είναι δικαίωμα κάθε μαθητή να έχει τη μόρφωση και το εκπαιδευτικό πλαίσιο που δικαιούται. Να φανταστείτε πόσο τραγική έχει γίνει η κατάσταση και πόσο εξόφθαλμες παραβιάσεις των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών συμβαίνουν, που μέχρι και ο συνήγορος του πολίτη τραβάει το αυτί στο ΥΠΑΙΘΑ με την πρόσφατη έκθεσή του.
Αντί το 2025 να συζητάμε πώς οι μαθητές/τριες και ιδιαίτερα αυτοί/ές με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες θα έχουν ακόμη περισσότερες δυνατότητες εξέλιξης μέσα από την αντίστοιχη αναγκαία εκπαιδευτική παρέμβαση, το Υπουργείο απαντάει ότι αυτή η ανάγκη είναι κόστος που πρέπει να κοπεί. Αντί να συζητάμε για μαζικές μόνιμες προσλήψεις όλων των αναπληρωτών, για να έχουν οι μαθητές όλη την αναγκαία στήριξη σε σταθερή βάση, στο Υπουργείο δημιουργούν κόφτες που μειώνουν τις προσλήψεις. Αντί να συζητάμε για αποφασιστική μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, έχουμε μια μεθοδευμένη επιχείρηση αύξησης των μαθητών, ακόμα και σε περιπτώσεις που υπάρχουν διαθέσιμες αίθουσες. Οι ανάγκες των μαθητών/τριών μας δεν είναι κόστος ! Θα μας βρουν απέναντί τους ! Συσπειρωμένοι στους Συλλόγους, στην Ομοσπονδία, σε συμμαχία με τους γονείς των μαθητών μας, δε θα επιτρέψουμε να καταπατηθούν ούτε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών/τριών μας ούτε ο παιδαγωγικός μας ρόλος !
Αυτό είναι το σχολείο της αγοράς, των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, της κατηγοριοποίησης και της απαξίωσης του παιδαγωγικού ρόλου των δασκάλων. Το σχολείο του ΟΟΣΑ και της ΕΕ! Το σχολείο όπου οι μαθητές είναι αριθμοί και τα πάντα λογαριάζονται με τη λογική κόστους-οφέλους.
Απαιτούμε:
Ανάκληση των αποφάσεων συγχώνευσης τμημάτων και των αποφάσεων που αναστέλλουν την κατάτμηση τμημάτων.
Να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματα των σχολείων για κατατμήσεις ( διχοτομήσεις – τριχοτομήσεις με παιδαγωγικά κριτήρια).
Μαζικούς μόνιμους διορισμούς με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων. • Τμήματα 15 μαθητών.
Μείωση του ωραρίου των νηπιαγωγών και των συναδέλφων στα ολιγοθέσια σχολεία όπως στους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς.
Τμήματα μέχρι 15 νήπια και 2η Νηπιαγωγό σε όσα λειτουργούν με περισσότερα. Κάλυψη των αναγκών παράλληλης στήριξης για όλους τους μαθητές/τριες. Τμήματα Ένταξης σε κάθε Δημοτικό και Νηπιαγωγείο και 2ο σε μεγαλύτερα σχολεία. Ο αριθμός των διαγνώσεων να καθορίζει την ίδρυση 2ου τμήματος ένταξης.
Κοζάνη 25/11/2025