Ο πολιτισμός είναι ζωτικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλες οι μορφές της τέχνης έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, την ανύψωση του συναισθηματικού αλλά και του γνωσιολογικού μας κόσμου. Αυτό το γραφτό το κάνω για μία πλευρά του πολιτισμού μας και πιο συγκεκριμένα για το τραγούδι.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, όσο πιο πολύ από τα πρώιμά του χρόνια γνώριζε τον εαυτό του, τόσο ένιωθε την ανάγκη τις ελεύθερες ώρες του να ασχολείται και με το τραγούδι, γιατί ένιωθε μία απέραντη αγαλλίαση της ψυχής του. Έτσι από τις πρώτες «κραυγές» που τραγουδούσαν οι πρώτοι άνθρωποι από γενεά σε γενεά, έφτασε το τραγούδι ως τις μέρες μας. Έτσι υπάρχει αυτό που σήμερα στην περιοχή μας αποκαλούμε δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι. Και βέβαια εννοείται ότι μαζί με το τραγούδι υπάρχει και η μουσική που αναδείχτηκε παράλληλα με το τραγούδι. Έτσι με το χρόνο «λαγάριασαν» στα Γρεβενά οι σκοποί που μπορούμε να ονομάσουμε παραδοσιακά ακούσματα της γρεβενιώτικης μουσικής. Πρέπει να πούμε ότι ο Γρεβενιώτης είναι «δεμένος» με την παραδοσιακή μουσική της ιδιαίτερης πατρίδας του. Όμως μέσα σε αυτή την λαίλαπα των ανακατατάξεων που γίνεται σε αυτή την εποχή που διανύουμε, δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεαστεί ο πολιτισμός. Στην πολιτική οικονομία το πρώτο πράγμα που διδάσκει ο καθηγητής στους φοιτητές είναι όταν σείεται η βάση ταράσσεται το εποικοδόμημα. Έτσι και στον πολιτισμό και ο τομέας της μουσικής, του τραγουδιού, του θεάτρου, με την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας έχει υποστεί μεγάλη ζημία. Όμως ακριβώς επειδή είναι υπόθεση προσωπικής ανάγκης του ανθρώπου, αρχίζει σιγά-σιγά να κλείνουν οι πληγές που προκλήθηκαν από την οικονομική κρίση.
Έχουμε μία μεγάλη πρόκληση στο νομό Γρεβενών και κυρίως η νέα γενιά. Παρατηρώ ότι υπάρχει μία τάση να ξενολατρεύουμε μουσικά σχήματα από άλλες περιοχές που χάρη ευφορίας, γιατί είναι πιο ευκολοχόρευτα – απλώς λίκνισμα – προσπερνάμε τα δικά μας μουσικά σχήματα που τα περισσότερα αποτελούνται από νέα παιδιά τα οποία ακριβώς γιατί έμαθαν να παίζουν παραδοσιακά τραγούδια και σκοπούς, έχουν την αγωνία να μην «ξεπορτίσουν» από αυτή – παράδοση – και υπόκεινται σε μία ανεργία και οικονομική στέρηση από μία αρνητική κατάσταση – εύκολα ινδοδημοτικά άσματα.
Πρέπει να κατανοήσουν όσοι ασχολούνται ότι αυτή η κατάσταση δεν φέρνει μόνο ανεργία στα δικά μας γνήσια με τις παραδόσεις σχήματα, αλλά ελλοχεύει ο κίνδυνος να ξεχαστεί η παραδοσιακή – αυτή που παινευόμαστε σαν γρεβενιώτικη – μουσική και βεβαίως οι πανέμορφοι χοροί μας με τα θαυμαστά τους τσαλίμια.
