Η κουβέντα μαζί του είχε πολλά. Από την μπάλα που έπαιζε ο πατέρας του και παίζει σήμερα και ο γιος του, τα χρόνια της ΟΝΝΕΔ που τα υπερασπίζεται με θέρμη, αλλά και την αγάπη του για την πολιτική, που όπως λέει «είναι έρωτας»
Ο πρωινός καφές σήμερα ήταν και κυριακάτικος. Τον ήπιαμε την περασμένη Κυριακή παρέα με τον υφυπουργό Μεταφορών και Υποδομών Μιχάλη Παπαδόπουλο στον «Θερμαϊκό». Ενα μαγαζί που όπως μας είπε του αρέσει πολύ. Γιατί εδώ ερχόταν και παλιά, γιατί «δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου όπως και τα περισσότερα καλά μαγαζιά στην Ευρώπη αλλά και γιατί οι ιδιοκτήτες του είναι από τον περιοχή του, την Πτολεμαΐδα και την Κοζάνη.
Η κουβέντα μαζί του είχε πολλά. Από την μπάλα που έπαιζε ο πατέρας του και παίζει σήμερα και ο γιος του, τα χρόνια της ΟΝΝΕΔ που τα υπερασπίζεται με θέρμη, αλλά και την αγάπη του για την πολιτική, όπου όπως λέει «είναι έρωτας». Φτάσαμε φυσικά και στα πιο πρόσφατα. Στη γνώμη του για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και το έργο που γίνεται στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών.
Ξεκινώντας από την παιδική του αγάπη που είναι τα ποδήλατα, τα υδροπλάνα και την οδική ασφάλεια και φτάνοντας μέχρι τον ΟΑΣΘ, η κατάσταση του οποίου δεν τον ικανοποιεί και την απολιγνιτοποίηση.
-Πότε πίνετε πρωινό καφέ;
Πίνω δύο συνεχόμενους μονούς ελληνικούς.
-Χειμώνα καλοκαίρι;
Χειμώνα καλοκαίρι.
-Και τι ώρα;
Το πρωί. 7.30, 8 παρά – κάπου εκεί. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι μόλις ξυπνήσω πρέπει να πιω καφέ. Πίνω το πρωί όταν είναι εφικτό.
-Και μετά; Πως πάει το καθημερινό πρόγραμμα;
Την περίοδο που είμαι υπουργός στις 8 – 8:30 είμαι στο Υπουργείο, διότι είναι η καταλληλότερη ώρα να μελετήσω τα υπηρεσιακά έγγραφα.
-Πάμε λίγο τον χρόνο προς τα πίσω. Γεννηθήκατε στην Πτολεμαΐδα το 1962.
Τον Οκτώβριο του 1962.
-Περιοχή όπου ζουν κυρίως πρόσφυγες, έτσι δεν είναι;
Με πολλούς πρόσφυγες. Πόντιους, Μικρασιάτες και Θρακιώτες, Μακεδόνες γηγενείς.
-Και μαρτυρική περιοχή.
Είναι μια περιοχή που έχει τουλάχιστον 5 Ολοκαυτώματα από τους Γερμανούς κατακτητές. Το μεγαλύτερο είναι στο χωριό μου, το Μεσόβουνο, το Ολοκαύτωμα του οποίου κατά σύμπτωση τιμήσαμε τη μνήμη των πεσόντων στις 23 Οκτωβρίου, με 157 θύματα άνδρες 16 έως 60 ετών και άλλα 119 θύματα τον Απρίλιο του 1944 γυναίκες και παιδιά.
-Το αισθανθήκατε αυτό ως παιδί;
Το κατάλαβα γιατί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου συμμετείχα στις εκδηλώσεις που γίνονταν. Μέσα στα θύματα έχω τιμή -γιατί περί τιμής πρόκειται- να είναι ο Παπαδόπουλος Μιχαήλ του Κυριάκου, ο παππούς μου! Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής το αισθάνονται σαν να είναι οι δικοί τους άνθρωποι.
