Πώς να αποχαιρετήσεις τον Κώστα Τσανακτσίδη;
Τον γνωρίζω από μικρό παιδί. Μέσα στο σπίτι μας, δίπλα στον πατέρα μου. Τότε που οι αντιπαραθέσεις ήταν και ιδεολογικές. Αγωνιστής πρώτης γραμμής. Οχι μόνο στην πολιτική, στη ζωή. Πολυπράγμονας και πολυτάλαντος, αλλά και δουλευταράς. Τίποτα δεν του χαρίστηκε. Όσα πέτυχε, τα κέρδισε με κόπο. Άνθρωπος με συναίσθημα. Πόντιος με συνείδηση. Φύση αισιόδοξη. Για κάθε πρόβλημα είχε και μία λύση, που συνήθως συνοδευόταν κι από ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Έτσι εξηγείται ότι σήμερα, όσοι πήγαμε να του πούμε το αντίο, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι είναι το στερνό.
Καλό ταξίδι, φίλε.
