Βασικά σημεία από την ομιλία του Πάρι Κουκουλόπουλου, Βουλευτή Κοζάνης του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, ως Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής επί του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών για το Υπερταμείο:
Στην επετειακή συνεδρίαση της Βουλής για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός διάβασε το οπισθόφυλλο από την «Παράδοξη Χώρα» του Τάκη Παππά, όπου αναφέρεται ότι στα τελευταία 50 χρόνια το μέσο εισόδημα στην Ιρλανδία βελτιώθηκε 3,4 φορές, στην Πορτογαλία 2,3 και στην Ελλάδα 1,2. Τα δεδομένα για χώρες που πέρασαν αντίστοιχη περιπέτεια μνημονίων, πρέπει να μας οδηγήσουν ως Χώρα σε μια αυτογνωσία για τις κακοδαιμονίες της ελληνικής οικονομίας, οι οποίες γίνονται εμφανείς και στο υπό ψήφιση Νομοσχέδιο.
Κατ’ αρχάς, η αδυναμία συνεννόησης σε μείζονα και προφανή, που μας οδήγησε σε τρία μνημόνια με τραγική κατάληξη την παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές για 99 χρόνια.
Δύο επόμενοι λόγοι κακοδαιμονίας, ο ασφυκτικός έλεγχος των θεσμών, από τη Δικαιοσύνη μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθώς και η περίκλειστη οικονομία με τείχη προστατευτισμού για την εγχώρια ολιγαρχία. Οι δύο λόγοι, δηλαδή, που αναδεικνύονται στο έργο των Robinson – Agemoglou «Γιατί αποτυγχάνουν τα Έθνη». Η πρόσφατη εξέλιξη στον Άρειο Πάγο για την υπόθεση των υποκλοπών μαρτυρά τη διαρκή προσπάθεια ελέγχου της Δικαιοσύνης από την Κυβέρνηση. Αξίζει εδώ να θυμηθούμε, τι συνέβη στις Η.Π.Α., όταν ο Πρόεδρος Ρούζβελτ, τη 2η φορά που επανεκλέχθηκε Πρόεδρος το 1936 με το καταπληκτικό 61%, αφού είχε ήδη καταφέρει να ποδηγετήσει την ύφεση, ανακοίνωσε μια πρωτοβουλία λήψης μέτρων, στην οποία αντέδρασε το Ανώτατο Δικαστήριο. Ο Πρόεδρος έχασε, οι Η.Π.Α. τελικά βγήκαν κερδισμένες, όχι για τη μη εφαρμογή των πολύ σωστών μέτρων που είχε ανακοινώσει, αλλά για το γεγονός ότι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στάθηκε όρθια. Υπό αυτήν την οπτική, αναδεικνύεται πόσο συμβαδίζει η φιλελεύθερη Δημοκρατία με την ανάπτυξη και την ευημερία. Όσον αφορά δε την κλειστή οικονομία, ήταν αρχές δεκαετίας του 1960, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου σημείωσε ως κορυφαίο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ότι είναι περίκλειστη με τείχη προστατευτισμού για τη ντόπια ολιγαρχία. Ισχύει και σήμερα. Ολιγοπώλια παντού.
Τέταρτος λόγος, κυριαρχεί η πελατειακή λογική στο πολιτικό σύστημα. Μας ζητάτε να απολογηθούμε για το γεγονός ότι καταψηφίζουμε σήμερα μια πράξη – μνημείο παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, στην οποία μαζί αντιδράσαμε πριν οκτώ χρόνια. Μας “κουνάτε το δάχτυλο” εσείς, αντί να σας ρωτάμε εμείς για την κυβίστηση που κάνετε. Ανακύπτουν πολλά ερωτήματα για τη στάση σας, τα έθεσαν με επάρκεια και ο Πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης και ο Ειδικός Αγορητής επί του Νομοσχεδίου Παύλος Γερουλάνος. Άραγε, λέγατε απλώς ό,τι ήταν αρεστό στους πολίτες; Μήπως διατηρείτε το ίδιο καθεστώς για να θυμίζετε τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ; Για ποιο λόγο δεν μπορείτε να διαπραγματευτείτε απέναντι στους δανειστές το προφανές; Αναγνωρίζω ότι είναι θετική η ρύθμιση για το 50 – 50 των πόρων από τους λιμένες. Αλλά αυτοί οι πόροι έλειπαν για την ανάπτυξη της Ελλάδας; Ή μήπως έλειπαν τα 300 εκατομμύρια της ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ; Έχουμε 72 δις στα χέρια μας με το Ταμείο Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας και το ΕΣΠΑ. Πόροι για την ανάπτυξη δεν έλειπαν ποτέ από την Ελλάδα. Σχέδιο απαλλαγμένο από πελατειακές λογικές λείπει από τη Χώρα.
Πέμπτη πηγή κακοδαιμονίας, τα στερεότυπα. Ένα από τα στερεότυπα αφορά τη σύνδεση της δημόσιας περιουσίας με το χρέος. Προσπάθησε να το επιβάλει η Τρόικα το 2011, αντιδράσαμε εμείς, τελικά το αποδέχεστε εσείς. H δημόσια περιουσία στα δώδεκα χρόνια απέδωσε δώδεκα δις. Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουμε το δημόσιο χρέος μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν μέχρι το 2032 εκκρεμούν δαπάνες εξυπηρέτησης τόκων έξι δις και στη συνέχεια πάμε σε σχεδόν διπλάσιους ρυθμούς; Προφανώς όχι, χρειάζεται να πείσουμε τους δανειστές ότι έχουν αλλάξει πια οι όροι και οι προϋποθέσεις. Η εξυπηρέτηση του χρέους θα κριθεί στους ρυθμούς ανάπτυξης, στα πρωτογενή πλεονάσματα, στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών που πρέπει οπωσδήποτε τα επόμενα χρόνια να γίνει θετικό και, βεβαίως, στις αμυντικές δαπάνες. Έτερο στερεότυπο, αυτό που παρουσιάζετε μιλώντας για “μικρές ΔΕΗ”, λησμονώντας ότι η ΔΕΗ πρωταγωνιστεί στο ολιγοπώλιο ενέργειας, αντί να συγκρατεί τις τιμές προς τα κάτω. Όπως επισημάναμε, διαφωνούμε και στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς για εμάς αποτελούν κεντρικό ζητούμενο επαναφοράς στην κανονικότητα.
Τέλος, έκτη αιτία, ο αρνητισμός που έχουμε ως Χώρα στις διεθνείς εξελίξεις. Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Μπάιντεν, πριν δύο χρόνια, έκανε μια ιστορική παρέμβαση, όταν απευθυνόμενος στους χρηματιστές της Wall Street τόνισε ότι την Αμερική «την έχτισε η μεσαία τάξη και οι εργαζόμενοι, όχι εσείς». Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν, πολύ πιο φιλελεύθερος από τη δική σας Κυβέρνηση, εν μέσω πανδημίας δήλωσε ότι δεν είναι όλα τα αγαθά εμπορεύσιμα και η Υγεία είναι ένα από αυτά. Εσείς κάνετε ακριβώς το αντίθετο στο χώρο της Υγείας, με την αποδόμηση του ΕΣΥ. Στην Αγγλία, τη μακράν πιο φιλελεύθερη χώρα στην Ευρώπη, το μήνυμα που στέλνει η νέα Κυβέρνηση είναι ότι επανεθνικοποιεί μέρος των σιδηροδρόμων, ξεκινώντας από τα δίκτυα, και ιδρύει κρατικό φορέα παρεμβατικό στην ενέργεια. Οι ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν κρατικά χρηματοδοτικά εργαλεία για την ανάπτυξη. Το επενδυτικό ταμείο του Νομοσχεδίου είναι πολύ μικρό και δειλό βήμα. Η θέση του ΠΑΣΟΚ για το Ταμείο Εθνικού Πλούτου έχει καθοριστική ποιοτική διαφορά τόσο από το επενδυτικό ταμείο του Νομοσχεδίου όσο και από την Αναπτυξιακή Τράπεζα του ΣΥΡΙΖΑ. Η διαφορά δεν βρίσκεται στον τίτλο, αλλά στο ότι η πρότασή μας συμπεριλαμβάνει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας που πρέπει να περιέλθει στην εθνική κυριαρχία. Πρώτο βήμα, μέχρι να φθάσουμε εκεί, είναι η Τροπολογία που σας καταθέσαμε και μόλις απορρίψατε, για διοίκηση στο Υπερταμείο υπό εθνικό δημόσιο έλεγχο.
Εν κατακλείδι, το Κράτος παντού επιστρέφει, γιατί η πολιτική παγκοσμίως προσπαθεί να βρει ξανά μια ισορροπία με την οικονομία. Είναι καιρός να λάβετε και εσείς αυτό το μήνυμα.
Αναλυτικότερα, το video της ομιλίας εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=_fu9vgXHmsk&feature=youtu.be
