Τοποθέτηση της Π. Πέρκα στην Ολομέλεια της Βουλής για το ν/σ του Υπουργείου Παιδείας για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα
Η κα Πέρκα ξεκίνησε την τοποθέτησή της με ένα σχόλιο για τις προκλητικές δηλώσεις του Υφυπουργού Παιδείας σχετικά με το «μύθο» του Πολυτεχνείου. Είπε χαρακτηριστικά: «Κύριε Υφυπουργέ, εγώ θα πω ότι σας λυπάμαι. Όποιος δεν ξέρει την ιστορία του τόπου του, όποιος χάνει την ιστορική του μνήμη…να σας προτείνω μερικά βιβλία να διαβάσετε, γιατί είστε Υφυπουργός και ακαδημαϊκός και να ξέρετε ότι με τις δηλώσεις σας, μας προσβάλατε.
Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, απευθυνόμενη στην Υπουργό Παιδείας, ανέφερε τα ακόλουθα: «Εν μέσω καλοκαιριού κυρία Κεραμέως, χωρίς καμιά ουσιαστική διαβούλευση και στοιχειώδη συνεννόηση, φέρατε ένα νομοσχέδιο που κατ’ εξοχήν απαιτεί συναίνεση και συνεργασίες. Και έχετε τους πάντες απέναντί σας.
Έπρεπε να το περιμένουμε. Όταν στους επιστήμονες δίνεις «σκόιλ ελικικού», καταργείς όλα τα προγράμματα για νέους επιστήμονες, διαβάζεις όπως θέλεις τα διαγράμματα, καταργείς τους μηχανισμούς ελέγχου, κάνεις χατίρια στους ιδιοκτήτες ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, όταν ακαδημαϊκοί μέλη της κυβέρνησης – είχαμε κι ένα παράδειγμα πριν από λίγο – χωρίς αιδώ εισηγούνται αντιεπιστημονικές διατάξεις….Και φέρνετε και βραδινή τροπολογία που εξασφαλίζει ένα καλοπληρωμένο πτυχίο από κολλέγιο, τι άλλο να περιμένουμε…
Αλλά φυσικά, όταν ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία σου, ο αυταρχισμός και ο ελιτισμός είναι δικαίωμα. Η προπαγάνδα, το ψέμα, ο λαϊκισμός, τα εργαλεία σου. Το σύστημα, οι λογής-λογής κονδυλοφόροι, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, ο στρατός σου. Νιώθεις ανίκητος! Δυστυχώς για εσάς δεν είναι έτσι.
Με αυτό το ν/σ, στην ουσία περιγράφετε ένα νεοφιλελεύθερο Πανεπιστήμιο που θα έρθει να αντικαταστήσει ένα προοδευτικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το περιγράψω από ένα παράδειγμα.
Νεοφιλελεύθερο Πανεπιστήμιο λοιπόν, Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σικάγο, δεκαετία 1950. Πνευματικό δημιούργημα μιας φατρίας συντηρητικών ακαδημαϊκών, των οποίων οι ιδέες αποτελούσαν το προπύργιο ενάντια της τότε κυρίαρχης «κρατικίστικης» σκέψης. Ο Μίλτον Φρίντμαν και οι υπόλοιποι καθηγητές πίστευαν πως όφειλαν να ενσταλάζουν στους φοιτητές τους την πεποίθηση ότι η αυτορρύθμιση της αγοράς, οι ιδιωτικοποιήσεις, η συρρίκνωση της δημόσιας σφαίρας, οι περικοπές κοινωνικών δαπανών θα φέρουν την παγκόσμια ευημερία …που απολαμβάνουμε σήμερα – όπως έγραψε ένας θαυμαστής του Φρίντμαν προσφάτως!
Βέβαια πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο ισχυρισμός περί παγκόσμιας ευημερίας εν μέρει αληθεύει, αφού μερικοί λίγοι άνθρωποι έγιναν εξαιρετικά πλούσιοι, αποφεύγοντας τη φορολόγηση και κάθε μορφής ρύθμιση.
Το χειρότερο είναι ότι τις ιδέες αυτές οι εν λόγω ακαδημαϊκοί τις εφαρμόσαν αρχικά στις τότε αναπτυσσόμενες χώρες, τις οικονομίες των οποίων κατέστρεψαν ολοσχερώς. Ξεκινώντας από τη Χιλή τη δεκαετία του 1970, ως επίκεντρο του πειράματος της Σχολής του Σικάγο, συνέχισαν στις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής, τη δεκαετία του 1990 εμφανίστηκαν στην Ασία προκειμένου να τιθασεύσουν τις «ασιατικές τίγρεις». Καταστροφή. Κάτι ζήσαμε και εμείς τα τελευταία χρόνια, ίδια ιδεολογία είναι.
Την ίδια εποχή σε ένα άλλο Πανεπιστήμιο, από αυτά τα νεοφιλελεύθερα, στο Πανεπιστήμιο Μαγκίλ, στο ψυχιατρικό τμήμα, ο Γιουέν Κάμερον δίδασκε στους φοιτητές του τη βασική ιδέα ότι, εξωθώντας με διαδοχικά σοκ τους ασθενείς σε μια χαοτική κατάσταση παλινδρόμησης, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε να «αναγεννηθούν» ως υγιείς, υποδειγματικοί πολίτες. Η θεωρία αυτή κατέστρεψε πολλούς ανθρώπους, χωρίς να καταφέρει βέβαια να αναδημιουργήσει κανέναν.
Ο Κάμερον χρησιμοποιούσε τον ηλεκτρισμό για να προκαλέσει σοκ, ο Φρίντμαν την πολιτική.
Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο θέλετε κα Κεραμέως; Μάλλον, αφού προτείνετε ένα μοντέλο διοίκησης, με τα 5 από τα 11 μέλη ενός πανίσχυρου Συμβουλίου να μην έχουν καμία σχέση με το Πανεπιστήμιο και να αποφασίζουν για όλα σχεδόν τα ζητήματα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Θα μπορούν να υπονομεύουν την επιστημονική τεκμηρίωση και τον πλουραλισμό. Θα μπορούν να προωθούν μετριότητες και βεβαίως να συνάπτουν πελατειακές σχέσεις.
Μάλλον ζηλεύετε ένα Πανεπιστήμιο τύπου Ινστιτούτου Χάρτλαντ, όπου οι πετρελαϊκές εταιρείες και οι εταιρείες εξορύξεων το χρηματοδοτούσαν αδρά, προκειμένου να παράξουν επιστημονικά πορίσματα που εξηγούσαν στον κόσμο ότι δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή.
Όταν μεγάλη πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την κλιματική αλλαγή, εμφανίστηκαν Πανεπιστήμια, Ινστιτούτα, Δεξαμενές Σκέψης, που με το αζημίωτο εξέφρασαν απίστευτες επιστημονικοφανείς μπουρδολογίες. Από το ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια συνομωσία, μέχρι ότι είναι ο Δούρειος Ίππος για κατάλυση του καπιταλισμού.
Σε ένα από αυτά τα περίφημα συνέδρια, το «Διεθνές Συνέδριο για την Κλιματική Αλλαγή», με τον τίτλο «Αποκαθιστώντας την Επιστημονική Μέθοδο», αναφέρεται ότι οι περισσότεροι ομιλητές δεν ήταν ακαδημαϊκοί αλλά χομπίστες: μηχανικοί, οικονομολόγοι, δικηγόροι, παρέα με έναν αστροναύτη και ένα διαστημικό αρχιτέκτονα, όλοι τους πεπεισμένοι ότι οι πρόχειροι υπολογισμοί τους είναι πιο σωστοί από εκείνους του 97% των κλιματολόγων παγκοσμίως.
Δημιουργήθηκε δηλαδή ένα πλουσιοπάροχα χρηματοδοτούμενο διανοητικό κίνημα που υποστήριζε ότι η απληστία και η άνευ ορίων επιδίωξη κέρδους αποτελούσαν την ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Αυτές οι ιδέες, παρόλο που έρχονται ολοφάνερα σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, παραμένουν τόσο επικερδείς για τους δισεκατομμυριούχους, ώστε εξακολουθούν να συντηρούνται από Δεξαμενές Σκέψης, τις οποίες χρηματοδοτούν εταιρείες, όπως η Koch Industries και η Exxon Mobil. Το Ινστιτούτο Χαρτλαντ χρηματοδοτήθηκε με περισσότερο από 1 εκ. δολλάρια από την Exxon Mobil και 8,6 εκ. από κάποιο σκιώδες άτομο.
Φαντάζομαι ότι πολύ εύκολα αντίστοιχες εταιρείες θα χρηματοδοτούσαν τα βιομηχανικά διδακτορικά που εισάγονται με το ν/σ σας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ανάγκες της αγοράς, δηλαδή της τσέπης τους.
Το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής δεν αναφέρεται σε χομπίστες, αλλά χαρακτηρίζει αδόκιμη την άσκηση αρμοδιοτήτων ακαδημαϊκής φύσεως από το Συμβούλιο Διοίκησης που συγκροτείται από εσωτερικά και εξωτερικά μέλη, όταν τα τελευταία δε διαθέτουν ακαδημαϊκή ιδιότητα.
Και σας επισημαίνει, κομψά μεν ξεκάθαρα δε: Ότι καταργείται η δημοκρατική λειτουργία όταν νοθεύεται η αντιπροσωπευτικότητα του εκλογικού αποτελέσματος, με τον περιορισμό του αριθμού των προτιμήσεων των φοιτητών στο ψηφοδέλτιο. Και ότι οι διατάξεις για το Συμβούλιο Φοιτητών αντίκεινται στις συνταγματικές επιταγές περί ελεύθερης και συλλογικής δράσης.
Ακόμα και με αυτήν την κυβέρνηση δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα στο σημείο να ψάχνω να βρω επιχειρήματα για την έννοια της ακαδημαϊκής ελευθερίας…τι να πω διαβάστε λίγο ιστορία, φιλοσοφία, γεωγραφία.. διαβάστε οτιδήποτε!
Σας ανέφερα κάποια παραδείγματα Πανεπιστημίων με αυθεντίες, αυταρχικούς θεσμούς, έλλειψη συνεννόησης και συνεργασίας και τα τραγικά τους αποτελέσματα. Τα δικά μας θα είναι χειρότερα, γιατί δίπλα στη διορισμένη αυθεντία θα υπάρχει και η αστυνομία. Έχετε δίκιο, ένα αυταρχικό Πανεπιστήμιο με αντιδημοκρατικούς θεσμούς χρειάζεται την αστυνομία του.
Κι όμως, αυτή η υποτίμηση της γνώσης και των ακαδημαϊκών προσόντων συνδέονται απολύτως με μια ανάπηρη δημοκρατία που εγκαθιδρύεται ταχύτατα με την «ευκαιρία» κάθε κρίσης, οικονομικής, πανδημίας κτλ. Άλλωστε, «η ισότητα είναι ουτοπία» ή «ο υδραυλικός από το Περιστέρι» δεν ήταν τυχαίες αναφορές.
Ομολογώ ότι για την ταξική αντιμετώπιση δεν εκπλήσσομαι. Πλήρης εμπορευματοποίηση των μεταπτυχιακών σπουδών, υποτροφίες μόνο για φοιτητές με εξαιρετικές επιδόσεις, ασχέτως κοινωνικών αναγκών. Τα δωρεάν μεταπτυχιακά, χωρίς την ελάχιστη χρηματοδότηση, πάνε περίπατο.
Ζηλέψατε την κατάσταση στις ΗΠΑ, όπου η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει ως συνέπεια ένα χρέος, που για την αποπληρωμή του θα χρειαστεί να δουλεύει κάποιος που δεν προέρχεται από εύπορη οικογένεια τη μισή ζωή του.
Η κα Πέρκα έκλεισε την τοποθέτησή της ως εξής: «Ακούγαμε για πολλά χρόνια για τα Πανεπιστήμιά μας που δεν εξυπηρετούν την οικονομία και διάφορα τέτοια ωραία, ώσπου ήρθε η οικονομική κρίση και αποδείχθηκε ότι η οικονομία – το παραγωγικό μοντέλο που εσείς υπηρετήσατε – δεν μπορούσε να απορροφήσει τους υψηλού επιπέδου επιστήμονες, οι οποίοι κάνουν λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό. Κροκοδείλια δάκρυα για το brain drain.
Τα Πανεπιστήμιά μας είναι θεσμοί αριστείας και επιτέλους καμαρώνουμε για κάποιες διεθνείς πρωτιές που δεν είναι ντροπιαστικές. Γιατί σε όλους τους άλλους τομείς, η κυβέρνησή σας κατάφερε πολλές αρνητικές διακρίσεις!
Κι όμως υπονομεύσατε, κατασυκοφαντήσατε το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Εισαγάγατε στο δημόσιο λόγο την ατζέντα της βίας, γιατί νομίζετε ότι σας συμφέρει και εν τέλει επαναφέρατε τη βία στα Πανεπιστήμια με όρους δεκαετίας του 1960.
Στο Πανεπιστήμιο – που δεν έχετε περάσει ούτε απέξω – βλέπουμε παιδιά με ανοιγμένα κεφάλια, αίματα και βία στους φοιτητές, στα παιδιά μας. Και στον ίδιο χώρο, η αστυνομία ανταλλάσσει πυροβολισμούς με τους εμπόρους.
Κα Κεραμέως, πάρτε το νομοσχέδιό σας πίσω και κυρίως κάτω τα χέρια από τους φοιτητές!»
