Καραούλι, Κούρμπουναρ, Βούζουλα, Δικίριος, Αγκαθιά, Παλιόστρουγκα: με τις ονομασίες τους ξέρουν τους γύρω λόφους οι ντόπιοι, όπως εμείς τους γείτονές μας, στα Παρχάρια, σε ύψος 1000 μέτρων πάνω από τη Σκήτη και δίπλα από το ήδη ακανθωμένο με ανεμογεννήτριες Σνιάτσικο.
Στα παρχάρια του αμιγώς προσφυγικού χωριού της Σκήτης, της αμιγώς δημοτικής περιουσίας, συγκεντρώθηκαν οι ντόπιοι την 1η Αυγούστου, ημέρα Κυριακή, με πρωτοβουλία του τοπικού συμβουλίου και τη συνέργεια γειτονικών κοινοτήτων και γεωργοκτηνοτροφικών συλλόγων.
Στα στρωμένα από μοσχοβολιστά φυτά, στα χιλιοπατημένα από ζωντανά και τσομπάνηδες, από παρχαρομάνες, στα τραγουδισμένα από φλογέρες και κυπριά, στα χιλιοπερασμένα από σπάνια πουλιά, συναντήθηκαν.
Εκεί που τα 13000 αιγοπρόβατα και 3000 βοοειδή έχουν γίνει με την αστικοποίηση, αντιστοίχως, 2500 και 700, με αυξανόμενο ,όμως, ενδιαφέρον τελευταία από νέους που αναζητούν διέξοδο στον τόπο τους και μάλιστα στον πολύπαθο αγροτικό τομέα, αλλά αποθαρρύνονται, αφού η βίαιη απόφαση της κυβέρνησης για απολιγνιτοποίηση ήταν αποκλειστικά συνδεμένη με την προσφορά των βουνών, με τη θυσία των βουνοκορφών που όχι μόνο εργασιακό αντίκρισμα δεν έχει για την περιοχή, αλλά αλλάζει ριζικά το περιβάλλον, πλήττει τη γεωργοκτηνοτροφία, παρέχει ενέργεια σε ρυθμό μεταβλητό και ίσως ακριβότερη, επιβαρύνει με τόνους τσιμέντου και σε σύντομο διάστημα με τόνους αποβλήτων…
Την 1η Αυγούστου συγκεντρώθηκαν οι ντόπιοι
. Για ν΄αποτρέψουν την «κλοπή» του λιβαδότοπου, έκτασης 3οοο τ.μ, για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών.
. Για να πιέσουν με την άρνησή τους, εκφρασμένη με τη γνωμοδοτική δύναμη του Προέδρου τους, το Δημοτικό Συμβούλιο που απουσίαζε παντελώς, παρόντες μόνον ο ιερέας του χωριού, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Τοπαλίδης και ο Π.Σ. κ Πράσσος.
Για να πιέσουν τον Δήμο Κοζάνης να καταψηφίσει το αίτημα αδειοδότησης των εταιριών,να σεβαστεί το Τοπικό Συμβούλιο που ξέρει καλύτερα το τοπικό συμφέρον, να συντάξει Χάρτη με τις διαθέσιμες περιοχές, κατόπιν διαβούλευσης, του πιο δημοκρατικού τρόπου έκφρασης της βούλησης των δημοτών και να εκπονήσει αναπτυξιακό σχέδιο αξιοποιώντας τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα.
Τα βουνά μας, καταφύγιο των ανυπότακτων κλεφταρματωλών στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, ορμητήριο των ανταρτών στην Εθνική Αντίσταση, ανάσα για τους πιεσμένους από τα αδιέξοδα της ζωής, φαίνεται πως γίνονται ο καταλύτης της αδιαφορίας μας ή της άγνοιάς μας, όσο κινήθηκαν αθόρυβα αρχικά οι εταιρίες κι όσο ανυποψίαστα ή υποψιασμένα αντέδρασαν οι τοπικές αυτοδιοικήσεις.
Οι οροσειρές μας φαίνεται πως μας ωθούν σε ένα νέο περιβαλλοντικό κίνημα, όπως το λιμνιαίο κίνημα για την προστασία του Πολυφύτου, όπως το ευφάνταστο του ΑΝΤΙΧΥΤΑΜ στην Ελίμεια ,όπως της διαμαρτυρίας των Σιδηρών και της νικηφόρου στάσης της Ποντινής Γρεβενών, όπως μεταφέρθηκε από τον Πρόεδρό της, σ΄ αυτό το κίνημα, της υπεράσπισης της γης μας, της υπεράσπισης της πατρίδας μας.
Αυτές γίνονται ο εγγυητής της διαγενεακής συνεργασίας, όπως τόνισε ο αργασμένος από το λιοπύρι και το δρολάπι, σεβάσμιος κτηνοτρόφος από την Σκήτη: Ιγώ για τα ιγγόνια μ΄ήρθα, αφού του β΄νο είνι του βιο!
