Μου έστειλε η φίλη μου Korina την παρουσίαση του φωτογραφικού λευκώματος «Γρεβενά 1907-1995, Εικόνες Αστικού Τοπίου, Μαρτυρίες».
Αυτό που θα παρουσιαστεί στα Γρεβενά δεν είναι μια ακόμη εκδήλωση, είναι μια στρατηγική πολιτισμού. Ένα έργο που συνδέει μνήμη, τεχνολογία και συλλογική ταυτότητα, δείχνοντας τι σημαίνει να σχεδιάζεις με όραμα.
Και στην Κοζάνη; Η δημοτική αρχή αρκείται να τρέχει από πανηγύρι σε πανηγύρι, με φωτογραφίες και κορδέλες. Όχι σε σχεδιασμό, όχι σε δράσεις ουσίας.
Το αποτέλεσμα;
Οι Κοζανίτες καλλιτέχνες αναγνωρίζονται αλλού όπως τώρα στα Γρεβενά, ενώ στην ίδια τους την πόλη παραμένουν αόρατοι.
Η διεθνής βιβλιογραφία είναι σαφής: ο πολιτισμός δεν είναι «γλέντι». Είναι εργαλείο κοινωνικής συνοχής, εκπαίδευσης και βιώσιμης ανάπτυξης. Όταν λοιπόν μια πόλη αγνοεί τον πολιτισμό της, δεν μένει απλώς πίσω, αυτοϋπονομεύεται.
Το ερώτημα για την Κοζάνη είναι σκληρό αλλά πραγματικό: θα συνεχίσουμε να έχουμε μια δημοτική αρχή που μετράει «παρουσίες στα πανηγύρια», ή θα απαιτήσουμε ανθρώπους που ξέρουν τι σημαίνει να επενδύεις στον πολιτισμό και το μέλλον;
Ο Στέλιος Μήλιος είναι στέλεχος της Κίνησης “Κοζάνη:Τόπος να Ζεις”
