Συμπληρώνεται ήδη ένας χρόνος από τότε (3/12/2023) που ο αγαπημένος συνάδελφος μας Μιχάλης Ηλιάδης έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στις καρδιές μας. Ανεκπλήρωτο χρέος μας η δημόσια αναφορά στο Μιχάλη μας, που η τραγική είδηση του θανάτου του, κυριολεκτικά συγκλονίζοντας μας, δεν άφησε, τότε, περιθώρια για δημόσιες αναφορές.
Γεννημένος στις 24 Ιουνίου 1965, ο Μιχάλης ήταν άνθρωπος που ξεχώριζε για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, την ευαισθησία του και την ανιδιοτελή αγάπη για τους ανθρώπους γύρω του.
Απόφοιτος του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ. διορίστηκε ως Δασολόγος στη Διεύθυνση Δασών Φλώρινας το 2001, ενώ από πολύ νωρίτερα είχε επανειλημμένα εργαστεί τόσο ως συμβασιούχος υπάλληλος των Δ/νσεων Δασών Γρεβενών και Φλώρινας όσο και ως Ιδιώτης Δασολόγος Μελετητής, με έδρα την Κοζάνη, σε όλη τη Δυτική Μακεδονία.
Μετά την μετάθεση του στη γενέτειρα Κοζάνη και ήδη από το 2011, υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Τμήματος Διαχείρισης Δασών ενώ από το 2018 και μέχρι το τέλος, ανέλαβε καθήκοντα Δασάρχη Κοζάνης.
Η ακούραστη προσήλωσή του στη δουλειά, η οξυδέρκεια, η επιστημονικότητα, η βαθιά γνώση των διοικητικών διαδικασιών και η έμφυτη ικανότητά του να βρίσκει λύσεις ακόμα και στις πιο απαιτητικές προκλήσεις, τον καθιστούσαν, όπου κι αν θήτευσε, στυλοβάτη της δασικής υπηρεσίας ενώ χαρακτηριστική ήταν η ιδιαίτερη συμπάθεια που ενέπνεε σε συναδέλφους και γενικά όσους ερχόντουσαν σε επαφή μαζί του καθώς και κατά την άσκηση των καθηκόντων του κυρίαρχο στοιχείο κάθε συνεργασίας του ήταν ο ήπιος χαρακτήρας του και η ειλικρινής του προσπάθεια να αναζητά την καλύτερη διέξοδο για όλους και για όλα.
Ο Μιχάλης δεν ήταν απλώς ένας ικανός συνάδελφος. Ήταν ένας πραγματικός φίλος, πάντα πρόθυμος να προσφέρει χείρα βοηθείας. Η συναδελφική αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση του μας άγγιζαν όλους. Με τον μειλίχιο και φιλικό του τρόπο, δημιουργούσε σχέσεις εμπιστοσύνης και σεβασμού με όλους όσους συνεργαζόταν. Η ευγένεια και η καλοσύνη του ήταν αξεπέραστες, ενώ η ικανότητά του να κατανοεί τις ανάγκες των γύρω του αποτελούσε πηγή έμπνευσης για όλους.
Στην προσωπική του ζωή, ο Μιχάλης υπήρξε, για περισσότερα από 26 χρόνια, τρυφερός σύζυγος της Ελένης Ρίνου και αφοσιωμένος πατέρας στα τρία αγαπημένα του παιδιά, τον Δαμιανό, τον Ηλία και την Πασχαλίνα. Οι οικογενειακές του αξίες και η αγάπη που έδειχνε για την οικογένειά του ήταν μοναδικές και αξιοθαύμαστες.
Ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει το ιδιαίτερο αποτύπωμα ενός τόσο ξεχωριστού ανθρώπου. Η παρουσία του στον επαγγελματικό μας χώρο και στις ζωές μας ήταν ένα πολύτιμο δώρο. Ο Μιχάλης θα μείνει για πάντα στη σκέψη μας ως υπόδειγμα εργατικότητας, ακεραιότητας και ανθρωπιάς.
Η μνήμη του θα ζει για πάντα στις καρδιές μας και η παρακαταθήκη των αξιών που υπηρέτησε με θέρμη και συνέπεια ως το τέλος θα μας εμπνέει σε κάθε μας βήμα.
Παναγιώτης Παράσχου
