«Εγώ μετράω τα ρέστα μου να βγάλω κι’ άλλο μήνα, ανοίγω και δεν βλέπω ουρανό …» λέει με τους υπέροχους στίχους του ο εξαίρετος Οδυσσέας Ιωάννου με «Το Δίκιο μου», στην αδικαίωτη αναφορά του.
Ζούμε (όρος καθαρά βιωματικός) το τέλος του καλοκαιριού με την ανατριχιαστική σκέψη του Φθινοπώρου και αυτά που το ακολουθούν στην μακροοικονομία, της μικροοικονομίας μας. Τα ευαίσθητα αντανακλαστικά των επιτελικών υπουργείων, άδραξαν την ευκαιρία για μια ακόμα φορά, ώστε η Κυβέρνηση ελεούσα την φτωχοποίηση μας, να αναδείξει τα ευεργετικά χαρακτηριστικά της με νέα Pass, δείχνοντας έτσι τα φιλεύσπλαχνα αισθήματά της.
Ο Λαός ευγνώμων «ποιεί την νήσσα» και ακολουθώντας με γνώμονα πάντα τα Pass, όπου πας… Αναζητά την ευκαιρία του, αδιαφορώντας για το ΔΙΚΑΙΩΜΑ του… Ψάχνει στις προϋποθέσεις των Pass την δική του περίπτωση στην Κυβερνητική ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ. Εντρυφά στο φορολογικό του στέρημα και αθροίζοντας τα οικογενειακά του Μερίδια, αξιοποιεί την απαξίωσή του στην εξαργύρωση μιας πελατειακής συμπεριφοράς.
Pass, λοιπόν όπου πας και εφ’ όσον συντρέχει η οικονομική σου αδυναμία. Η, τουλάχιστον αυτή που φαίνεται. Ναι, γιατί υπάρχει και αυτή που δεν φαίνεται κι’ ας είναι κοινό μυστικό που το παραδέχεται και η Κυβέρνηση ως αποτέλεσμα ΜΑΥΡΗΣ εργασίας. Με ένα ποσοστό επομένως φαινομενικά αδύναμων, καλούνται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και όσοι είναι φορολογικά ειλικρινείς – που ξεπερνούν έστω και ελάχιστα τα όρια της ανάγκης – να πληρώσουν «το μάρμαρο». Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν Pass κι’ ας έφεραν τη ζωή τους ως εδώ, σέρνοντας την οικονομία αυτού του Τόπου και ας πετσόκοψαν απ’ τους συνταξιούχους τα ταμειακά τους υπόλοιπα στην ύστερη διαδρομή τους και ας τους απέκλεισαν εκτός των άλλων και με προσωπικές διαφορές που τους αποτελειώνουν.
Με Pass επομένως και με «καλάθια» νοικοκυράς και άλλα, στέκεις ενεής μπροστά στα ράφια, μετρώντας το προσδόκιμο της επιβίωσής σου. Προσπαθείς να καταλάβεις τι συμβαίνει; Αν ψήλωσαν οι τιμές, ή κόντυνε η τσέπη σου και χάθηκε η εκτίμησή σου στο λιανεμπόριο που σε διαπραγματεύεται. Από αξιοπρεπής καταναλωτική δύναμη, σέρνεσαι τώρα στην επιείκεια του αναλώσιμου. Για να βγεις στον πηγαιμό για ψώνια κάνεις ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΟΡΑΣ πρώτα, ψάχνεις τα markets, αναζητάς στα φυλλάδια συγκρίσεις των τιμών, αλλάζεις συνήθειες και προτιμήσεις στα αγαθά της αρεσκείας σου και συμβιβάζεσαι στο τέλος υποτακτικά, στις προσφορές που σε δικάζουν και σε κατηγοριοποιούν σαν καταναλωτή.
Pass έτσι, για κάθε περίπτωση σ’ αυτήν την «Υπέρ Αδυνάτου» (Που είσαι Λυσία να μας δεις) μάχη, από την Κυβέρνηση. Market Pass – Food Pass – Fuel Pass, καλάθι εδώ, καλάθι εκεί, καλάθι παραπέρα και όπου ακούς πολλά καλάθια, να ξέρεις χάνονται τ’ αυγά και μένουν τα καλάθια. Άκου τι σου λέω. Είδα το θηρίο που το είπανε Τιμάριθμο να μου αρπάζει τη ΦΕΤΑ από το τραπέζι και δείγμα της να το φυλάμε σαν κόσμημα. Είδα την ΚΕΦΑΛΟΓΡΑΒΙΕΡΑ από μακριά να μου γυρνά την πλάτη. Είδα τα ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ σε λεπίδες να με σφάζουν ανελέητα. Είδα τις ΝΤΟΜΑΤΕΣ να κοκκινίζουν από την ντροπή τους όταν τις κοίταξα. Είδα το ΨΩΜΙ να το εκλιπαρούν ΨΩΜΑΚΙ. Είδα το ΛΑΔΙ στο καντήλι και το στέρησα από τους Αγίους.
Είδα και τι δεν είδα… Το ψυγείο μας με κλειδαριά ασφαλείας και τα ολίγα τρόφιμα να φυλάσσονται ως ΤΙΜΑΛΦΗ της οικογενείας και τότε θυμήθηκα τους στίχους του μεγάλου μας Βάρναλη: Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο/χάιντε Σύμβολο αιώνιο/Αν ξυπνήσεις μονομιάς/θα ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.
Μαγκλάρας Βασίλης 31/8/2023 [email protected]
