Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα δεν θα συγκαλυφθεί!
Βράζουμε από οργή! Νεκροί φοιτητές!
Ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα με ενόχους το κράτος και την εταιρία.
Για τα κέρδη τους θυσιάστηκαν ζωές νέων ανθρώπων. Γιατί η πολιτική τους υπολογίζει ως «κόστος» την ασφάλεια των επιβατών. Γιατί βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τις ανθρώπινες ζωές!
Μας εξοργίζουν η ψευτιά και τα κροκοδείλια δάκρυα! Οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ είναι εγκληματικές: Έχουν βάλει την υπογραφή τους στη πολιτική της απελευθέρωσης των μεταφορών, των ιδιωτικοποιήσεων, στα 50 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο στη συγκεκριμένη εταιρία και την ίδια ώρα να επικρατεί τραγική υποβάθμιση των υποδομών, υποστελέχωση και εντατικοποίηση της εργασίας την ίδια ώρα που αγνοούνταν από επιλογή οι κραυγές των εργαζομένων για το «δυστύχημα που έρχεται…».
Η οργή μας, ΤΩΡΑ να μετατραπεί σε αγώνα!
Χαιρετίζουμε τη συγκινητική ανταπόκριση χιλιάδων φοιτητών στις πρωτοβουλίες και δράσεις αλληλεγγύη, στις μαζικές κινητοποιήσεις που οργάνωσαν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι σε όλη τη χώρα!
Αυτός είναι ο μοναδικός σίγουρος δρόμος ώστε να αποδοθούν πραγματικά ευθύνες, ώστε να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα, να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών μας δυναμώνοντας τον αγώνα.
Θα γίνουμε η φωνή όλων των νεκρών συμφοιτητών μας!
Θα μετατρέψουμε την οργή μας σε ένα μεγάλο αγωνιστικό ποτάμι!
Την Παρασκευή 3 Μαρτίου καλούμε σε καθιστική διαμαρτυρία στις 12:30 στη σχολή μας και σε συγκέντρωση στις 18:00 στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης
Οι ΦΣ των :
Ηλεκτρολόγων μηχανικών και μηχανικών υπολογιστών Κοζάνης
Μηχανολόγων μηχανικών Κοζάνης
Μηχανικών σχεδίασης προϊόντων και συστημάτων Κοζάνης
Μάνα δεν θα ‘ρθω στο σπίτι κι είναι πολλά τα γιατί…
Μία λάθος στιγμή τόσες μίζες
Τόσα πιρούνια χρυσά
Ανενεργές μαύρες πρίζες
Έργα που μείναν μισά
Μία λάθος στιγμή τόσα χρόνια
Κανείς μας δε βγάζει μιλιά
Ας θυσιάσουμε πιόνια
Για τον χρυσό βασιλιά
Άλλη μια λάθος στιγμή του πλανήτη
Κι ένα ξερό “όπου βγει”
Μάνα δε θα’ρθω στο σπίτι
Κι είναι πολλά τα γιατί
Άλλη μια λάθος στιγμή λάθος ώρα
Θα ξεχαστεί στον καιρό
Μες στην πελώρια μπόρα
Μοιάζει πουλάκι μικρό
Το τρένο σε πήρε πουλί, χελιδόνι μου
Σε τύλιξ’ η νύχτα κι ορφάνεψα μόνη μου…