Η είδηση των τελευταίων ημερών για τη μη χρηματοδότηση του πολυδιαφημισμένου έργου του White Dragon, για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου, προσφέρεται
για συμπεράσματα από την πλευρά των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων της περιοχής.
Το έργο, στο οποίο συμμετείχαν 9 από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς και βιομηχανικούς ομίλους της χώρας δεν εξασφάλισε τελικά την χρηματοδότηση – «μαμούθ» των 8 δις, καθώς δεν εντάχθηκε στα έργα «κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος».
Σύμφωνα με πληροφορίες, ένας από τους λόγους που το έργο δεν προχώρησε, είχε να κάνει με τη στάση των επιχειρηματικών ομίλων, που τελικά όχι μόνο δεν στήριξαν το έργο αλλά ακολούθησαν και το δικό τους ανεξάρτητο σχεδιασμό.
Μαζί με τα συγκεκριμένα σχέδια καταρρέει σαν χάρτινος πύργος και το κυβερνητικό «τυρί» των «εμβληματικών επενδύσεων» που δήθεν θα αναπλήρωνε τις χαμένες θέσεις εργασίας που αφήνει πίσω του ο «πράσινος» οδοστρωτήρας της απολιγνιτοποίησης. Τα οποία “εμβληματικά” έργα τελικά αρχίζουν και τελειώνουν άρον άρον όταν βρίσκουν αλλού ευκαιρίες για περισσότερη χρηματοδότηση και εγγυημένα κέρδη.
Αν κάτι που επιβεβαιώνεται είναι πως η πολιτική της «πράσινης μετάβασης» που υπηρέτησαν διαδοχικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις, μοναδικούς κερδισμένους έχει τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ο ψευτοκαυγάς που εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες μεταξύ των τοπικών παραγόντων και των αστικών κομμάτων δεν μπορεί να κρύψει τη σύμπλευσή τους στην πολιτική της πράσινης μετάβασης και της απολιγνιτοποίησης.
Κριτήριό της δεν είναι ούτε η προστασία του περιβάλλοντος, ούτε και τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά τα κέρδη τους. Η δήθεν δίκαιη πράσινη μετάβαση είναι τελικά η “δίκαιη” μοιρασιά της “πίτας” μεταξύ των ανταγωνιστων επιχειρηματικών ομίλων. Οι τεράστιοι ανταγωνισμοί που εκτυλίσσονται παγκοσμίως στον τομέα της ενέργειας για το μοίρασμα των αγορών, ως αποτέλεσμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, επιδρούν και στην περιοχή μας, με χαμένο το λαό που πληρώνει τις συνέπειες του.
Καμία αναμονή από την πλευρά των εργατικών λαϊκών στρωμάτων. Ο λαός της περιοχής να χαράξει το δικό του δρόμο και να οργανώσει τον αγώνα για τις δικές του ανάγκες. Για να πάρουμε ανάσα από την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, την ανεργία, καλούμε το λαό να παλέψει για κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Να βάλει στο στόχαστρο της πάλης του την πολιτική που τον καταδικάζει να ζει σε συνθήκες φτώχειας τον 21ο αιώνα.
