Δεν είναι υποχρέωση αλλά τιμή να μνημονεύεις και να αποδίδεις αυτό που αξίζει στους σφαγιασθέντες σου προγόνους.
Η γενοκτονία, ο ξεριζωμός, τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή χιλιάδων προσφύγων που κατέφυγαν σε κάθε γωνιά της γης, δεν είναι καταστάσεις που ξαναθυμόμαστε στις 19 Μαΐου γιατί πολύ απλά, ποτέ δε τις ξεχνάμε ποτέ.
Η ιστορία και η παράδοση των αλησμόνητων πατρίδων δε θα μπορούσαν ποτέ να λησμονηθούν.
Στις 19 Μαΐου, αποτίουμε φόρο τιμής στα θύματα του ποντιακού ελληνισμού. Δε μοιρολογούμε αλλά δυναμικά διεκδικούμε τη Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής.
Η απόδοση τιμής είναι κάτι που το χρωστάμε σε αυτούς που χάθηκαν, το χρωστάμε στον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και στις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων.
Η 19η Μαΐου αποτελεί, για τους απανταχού Έλληνες ποντιακής καταγωγής, μια ημέρα ορόσημο.
Ημέρα τιμής, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των προγόνων, ενώ παράλληλα αποτελεί ενίσχυση της επιδίωξης για τη Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
«…Κι ας έχει νεκρωθεί η θάλασσα από το δάκρυ γυναικών που ξεψυχούσαν. Κι ας έχει ξεραθεί το χώμα από το αίμα ανδρών που κατασφάζονταν. Κι ας έχει στοιχειωθεί ο τόπος από τις κραυγές παιδιών που έπεφταν νεκρά. Μπορεί οι άλλοι να αγνοούν ή απλώς να μη θυμούνται.
Εγώ όμως ξέρω και δεν ξεχνώ! Δεν ξεχνώ..»
