Ολοι χαρήκαμε για το μετάλλιο του Μίλτου Τεντόγλου. Οι Γρεβενιώτες, ως συντοπίτες του, παραπάνω απ’ όλους. Αυτό φάνηκε στο χειροκρότημα, στον πάνδημο ενθουσιασμό που είδαμε στις πλατείες της πόλης. Καλώς να τον υποδεχθούν, λοιπόν, με βιολιά και με νταούλια, να κάνουν ένα μεγάλο γλέντι σαν αυτά που συνηθίζουν στη Βόρειο Ελλάδα και στη Γαλλία τα γνωρίζουν μόνο από τις σελίδες του Αστερίξ.
Υπάρχουν βεβαίως και οι πολιτικοί που πασχίζουν να δείξουν ότι χάρηκαν περισσότερο από όλους, ότι είναι πιο περήφανοι από τους απλούς πολίτες και κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις. Θεμιτά είναι όλα αυτά κι ανθρώπινα. Η τοπική, η εθνική περηφάνια για τις επιδόσεις των αθλητών, είναι καλή. Ενώνει τους ανθρώπους, κάνει ολόκληρες πόλεις μια αγκαλιά.
Μέχρις εκεί όμως διότι η χαρά από τη γελοιότητα απέχει μόνο μια στιγμή, το ίδιο και το γλέντι από το κιτς. Είναι εκείνη η στιγμή που, όπως απειλεί ο δήμαρχος της πόλης, γκρεμίζει έναν προκατασκευασμένο τοίχο προς τιμήν του σεμνού αθλητή. Οπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ, «ο δήμαρχος Γρεβενών κ. Κυριάκος Ταταρίδης δήλωσε ότι θα προσπαθήσει να πείσει τον Μίλτο Τεντόγλου να δεχθεί να του γίνει μεγάλη υποδοχή στα Γρεβενά και συμβολικά να χτιστεί ένας τοίχος που θα τον γκρεμίσει ο ίδιος. Είναι γνωστό από τους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο ότι ο Μίλτος Τεντόγλου λόγω της σεμνότητας που τον διακρίνει, ζήτησε να γίνει μια απλή εκδήλωση και τίποτα περισσότερο. Τώρα, είπε ο δήμαρχος, θα ζητήσει και τη συνδρομή από τον πρόεδρο της Γυμναστικής Ενωσης Γρεβενών (σύλλογος από τον οποίο αναδείχθηκε ο χρυσός Ολυμπιονίκης) για να πείσει και αυτός τον Τεντόγλου να δεχθεί να του γίνει και η ανάλογη υποδοχή από τους κατοίκους της πόλης του».
H συνέχεια εδώ:
https://www.kathimerini.gr/opinion/563163934/to-gkremisma-ton-toichon/
