Τα Γρεβενά είναι γνωστό ότι βρίσκονται στην παραμεθόριο όπως άλλωστε επικαλούμασταν και εμείς, γιατί προσβλέπαμε να μπούμε σε κάποιους νόμους που τάχα νοιάζονταν για τη φτωχή επαρχία της χώρας αυτοί που «δέναν» τα σκυλιά με τα λουκάνικα την εποχή της κάποιας ευημερίας για τη φτώχεια, μιας και αυτοί έχουν πάντα ευημερία γιατί γεμίζουν τα μπαούλα τους σε ειρήνη και πόλεμο.
Έτσι οι πολιτειούλα μας ζούσε πάντα μακριά από τις εξελίξεις που ταρακουνάνε τις συνειδήσεις. Κάπου-κάπου γίνονταν και εδώ κάποια προσπάθεια, αλλά μόνο κάτω από τη θέληση μεμονωμένων ανθρώπων. Σαν πυγολαμπίδες φαίνονταν αυτές οι προσπάθειες είτε με τον αθλητισμό (βλέπε περίοδο ΠΥΡΣΟΥ Β΄ εθνικής, είτε με τον πολιτισμό (βλέπε θέατρα από το λύκειο με αρχαία τραγωδία, θέατρα από διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους που φύτρωναν σαν μανιτάρια…)
Πάντα όμως πρέπει να δεχτούμε ότι στη μουσική ήμασταν πρωτοπόροι, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τη μουσική την έχουν στο «αίμα» τους και έτσι και εμείς μαθαίναμε να χορεύουμε.
Στα Γρεβενά το πιο «τουριστικό» μέρος που έχουμε είναι η πλατεία. Όταν τα καλοκαίρια με την πολλή ζέστη θέλαμε να πιούμε τον καφέ μας, πηγαίναμε στον ίσκιο κάτω από τα δέντρα που είναι μπροστά από το παλιό αλλά πολύ όμορφο ξενοδοχείο «Αίγλη», τα γνωστά για τους παλιούς Γρεβενιώτες της «ΜΑΚΑΣ τα δέντρα». Εκεί πηγαίναμε για καφέ – λούφα – και να ηρεμήσουμε για να μην πειραχτεί η αταραξία μας.
Όμως γίνονται στη χώρα μας και γεγονότα που την ταράζουν ολάκερη και έτσι δεν μπορούμε να μη διαταράξουμε και εμείς τη μικροαστική αταραξία μας. Ένα τέτοιο γεγονός υπήρξε και το γεγονός του εγκλήματος, εννοώ του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών, γιατί με την αδιαφορία του κράτους έγινε αυτή η καταστροφή και η ρήμαξη αθώων παιδιών και των γονιών τους.
Ξεκινούσαν λεφτά να γίνουν σιδηρόδρομος και γίνονταν εξαερωμένο χρήμα στις τσέπες των κάθε φορά επιτήδειων. Και προσπαθούν οι ξεδιάντροποι να μας ξανατουμπάρουν την πραγματικότητα, «φταίει ο σταθμάρχης!!!» και τελειώσαμε. Λες και το σταθμάρχη δεν τον τοποθέτησαν αυτοί. Άσε που ακόμα δεν βρήκαν !!! ποιος από τους τρεις βουλευτές που είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν… Σου λέει ο κόσμος είναι βλάκας, δεν θα καταλάβει… Ακόμα και αυτό δεν θέλουν να δείξουν και το σκέπασαν…
Όμως ακόμα και στα δικά μας Γρεβενά, αυτά της παραμεθορίου, γίναν μες στις ψυχές χιλιάδες εκρήξεις συναισθηματικές, εκρήξεις οργής, από αυτό το τεράστιο έγκλημα που δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου. Μάλιστα πήγαν μερικές ψυχές και έβαλαν τα πλακάτ που είχαν από κάποιες διαδηλώσεις που τάραξαν και την πόλη μας, την πλατεία μας, και τα τοποθέτησαν στον κορμό του κυπαρισσιού που είναι μπροστά στην Alpha τράπεζα. όπως ξέρει ο λαός να τιμάει τους νεκρούς του στα ηρώα του.
Έτσι δεν θα μπορούσα παρά να ονομάσω αυτό το κυπαρίσσι σε «δέντρο της οργής».
Το δέντρο της οργής θα υπάρχει για να μας θυμίζει ότι δεν υπάρχουν μόνο τα Γρεβενά με τα «δέντρα της μάκας», τα δέντρα της μικροαστικής αταραξίας, αλλά τα άλλα Γρεβενά της ευαισθησίας, του δίκιου, του αγώνα και τέλος της οργής.
Αυτά ήθελα να σας πω για το δέντρο της οργής…
Υ.Γ. Εύχομαι τα πλακάτ να μείνουν για πάντα στο δέντρο της οργής να μας θυμίζει τα παιδιά του εγκλήματος των Τεμπών…
