Όταν το λεξιλόγιό μας δεν έχει λέξη τόσο μεγάλη για να εκφράσω τα όσα νιώθω…τι να πω;
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ είναι τόσο λίγο…
Ο Κώστας,εγώ και τα παιδιά μας είμαστε ευγνώμονες για τη δεύτερη ευκαιρία που μας δώσατε να είμαστε όλοι μαζί.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου Όλη την Καρδιολογική ομάδα του Μαμάτσειου ,ιδιαίτερα τον Διευθυντή της Κ.Στυλιανό Λαμπρόπουλο που εκτός από Γιατρός ,μας στάθηκε και σαν φίλος,τους γιατρούς της Εντατικής που ήταν δίπλα μας συνεχώς,τους αναισθησιολόγους,το Νοσηλευτικό προσωπικό που 48 μέρες τώρα ήταν σα να φροντίζανε τον δικό τους άνθρωπο.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τους πάντες μέσα στο Μαμάτσειο Γ.Νοσοκομείο Κοζάνης που μας συμπαραστάθηκαν ,για το κουράγιο που μου δίνανε και φυσικά Ευχαριστώ για τις προσευχές τους και την συμπαράσταση,τους αγαπημένους συγγενείς μας,φίλους ,συναδέλφους και συναθλητές ,τελευταίοι στη σειρά αλλά όχι στις καρδιές μας.
Σήμερα ξεκινάμε ένα άλλο ταξίδι,το επόμενο Ευχαριστώ ,είμαι σίγουρη θα σας το γράψει ο Κώστας.
