ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΟΚΤΩΒΡΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10:30 ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
10:30 ΠΑΛΙΟ ΠΑΡΚΟ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ
Συνάδελφοι Οικοδόμοι, εργαζόμενοι στις Κατασκευές,
Απαιτούμε :
• Να αποσυρθεί εδώ και τώρα το νομοσχέδιο έκτρωμα για την 13ωρη εργασία.
• 7ωρο- 5νθημερο – 35ωρο.
• Μέτρα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
• Κήρυξη ως υποχρεωτικής της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας των οικοδόμων για όλους τους εργοδότες. Αυξήσεις στα μεροκάματα.
• Αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων. Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Λεφτά για υγεία, παιδεία, μισθούς και συντάξεις και όχι για το ΝΑΤΟ και των πολέμων τα σφαγεία.
Την 1η Οκτώβρη δίνουμε αποφασιστικά, μαζική, οργανωμένη απάντηση στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης, της μεγαλοεργοδοσίας και των δυνάμεων που στηρίζουν και προωθούν τα συμφέροντα της.
Καλούμε κάθε σωματείο και φορέα να ξεπεράσει τις συμβιβασμένες ηγεσίες των Εργατικών Κέντρων Κοζάνης και Πτολεμαΐδας, να οργανώσει και να συμμετέχει στην ΑΠΕΡΓΙΑ στης 1 Οκτώβρη και στις απεργιακές συγκεντρώσεις στον πεζόδρομο Κοζάνης και στο Παλιό Πάρκο Πτολεμαΐδας.
Το νομοσχέδιο, που επιβάλλει 13 ώρες φτηνότερης εργασίας, δεν προωθείται για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα μας, όπως το μεγάλο κόστος ζωής και την ακρίβεια που δεν μας αφήνει να ανασάνουμε. Είναι απαίτηση των βιομηχάνων, των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και έρχεται να προστεθεί στους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί από όλες τις κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια.
Σύμφωνα με αυτό το έκτρωμα, θα πηγαίνουμε στη δουλειά 7 το πρωί, θα τελειώνουμε μετά τις 8 το βράδυ και θα αμειβόμαστε με λιγότερα χρήματα όχι μόνο σε σχέση με αυτά που παίρναμε στις αρχές της δεκαετίας του 2010 αλλά ακόμα και με αυτά που παίρναμε λίγους μήνες νωρίτερα.
Η προσαύξηση της υπερωριακής απασχόλησης δεν θα υπόκειται σε ασφαλιστικές εισφορές που σημαίνει ότι ακόμη και αν δουλεύουμε τις ίδιες ώρες που δουλεύαμε θα παίρνουμε λιγότερο δωρόσημο και θα έχουμε χειρότερες προϋποθέσεις στο ύψος της σύνταξης η οποία θα είναι ακόμα χαμηλότερη από τις σημερινές, ήδη πενιχρές συντάξεις.
Η 13ωρη δουλειά είναι το σκαλοπάτι που θα λύσει τα χέρια της εργοδοσίας να επιβάλλει ένα στεγνό μεροκάματο με περισσότερες ώρες εργασίας. Είναι το επικίνδυνο πλαίσιο μέσα στο οποίο ο κίνδυνος να σακατευτούμε και να σκοτωθούμε, προκειμένου να φέρουμε ένα μεροκάματο στο σπίτι, μεγαλώνει.
Είναι η βάρβαρη πραγματικότητα που διαμορφώνεται βήμα-βήμα και νομιμοποιείται με την ψήφιση κάθε φορά νέων αντεργατικών νόμων.
Η κυβέρνηση, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες, εγκληματεί απέναντι στη ζωή μας και μας κοροϊδεύει κατάμουτρα λέγοντας ότι αυτά τα μέτρα είναι για το καλό μας και ακόμη χειρότερα ότι τα ζητάνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Η ξετσιπωσιά και η αγριότητα τους δεν έχει όρια. Δεν υπάρχει κανένας εργαζόμενος, κανένας οικοδόμος που να θέλει να δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ, ρίχνοντας μπετά στην οικοδομή, σιδερώνοντας πλάκες, σοβατίζοντας και χτίζοντας τοίχους μέχρι να λιώσουν τα κόκκαλα του.
Οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στις Κατασκευές, θέλουμε μεροκάματα και μισθούς που να μπορούν να καλύψουν τις οικογενειακές μας ανάγκες και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σήμερα.
Διεκδικούμε 7ωρο-5νθημερο-35ωρο. Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Θέλουμε να πηγαίνουμε στη δουλειά μας και να γυρίζουμε γεροί στα σπίτια μας.
Σε όλους αυτούς που τολμάνε να μιλάνε για το δήθεν δικαίωμα να δουλεύουμε 13 ώρες, τους προκαλούμε να έρθουν μια μέρα στο γιαπί, στο εργοτάξιο, με καύσωνα ή παγωνιά, για να διαπιστώσουμε «πόσο παλικάρια» είναι και «πόσο λαλίστατοι» θα συνεχίσουν να είναι. Δεν τους το επιβάλλουμε να το κάνουν, τους δίνουμε όμως κι εμείς με την σειρά μας αυτή την επιλογή, αυτό το «δικαίωμα». Αν έχουν άντερα «ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα»
Τα χοντροκομμένα επιχειρήματα της υπουργού Εργασίας, της κυβέρνησης και των φερέφωνων της είναι ακριβώς τα ίδια που ακούγαμε κι από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Λένε χοντράδες και ψέματα γιατί θέλουν να κρύψουν ότι η εργασιακή ζούγκλα που βιώνουμε είναι το ραβασάκι της μεγαλοεργοδοσίας που το κάνει πράξη η σημερινή κυβέρνηση όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενες.
Συμπαραστάτες των κυβερνήσεων και της αντεργατικής πολιτικής είναι η ηγεσία της ΓΣΕΕ, η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά τα χρόνια σιγοντάρουν τα αντεργατικά μέτρα. Ψάχνουν να βρουν θετικές πλευρές των νόμων και βάζουν εμπόδια στην οργάνωση του αγώνα. Όταν αναγκάζονται να πάρουν απόφαση για απεργία το κάνουν με «βαριά καρδιά», με τακτική αποπροσανατολισμού, με πλαίσιο πάλης που έχει στόχο την ενσωμάτωση των εργαζομένων στην κυβερνητική πολιτική. Καλλιεργούν την απογοήτευση, την αναμονή για λύσεις που θα υπάρξουν στο τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου» δηλαδή στο τραπέζι του «χασάπη» των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Πάση θυσία εμποδίζουν την κλιμάκωση του αγώνα. Θλιβεροί και απαξιωμένοι, γαντζωμένοι στις θέσεις τους παριστάνουν τους ηγέτες του εργατόκοσμου.
Τις λύσεις που έχουμε ανάγκη θα τις επιβάλλουμε με τον αγώνα μας, με τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα μας που βάζουν στο επίκεντρο τις ανάγκες μας.
Όλοι εμείς που δώσαμε μεγάλους αγώνες το προηγούμενο διάστημα μέσα στους χώρους δουλειάς. Δίπλα-δίπλα, οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στις Κατασκευές, με τους μεταλλεργάτες, τους λιμενεργάτες, τους εργαζόμενοι στον επισιτισμό, στον τουρισμό, στις τηλεπικοινωνίες.
Όλοι οι εργαζόμενοι μια γροθιά. Στον αγώνα και στην απεργία.
Με τον αγώνα μας να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα σε θετικές εξελίξεις και νικηφόρα αποτελέσματα για το σήμερα και το αύριο στη ζωή μας.
