Και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε… Δεν είχε να πει τίποτε άλλο. Κράτησε τους λεπτοδείκτες του βουβός κι’ ανήμπορος στο ανακοινωθέν των γιατρών του Ευαγγελισμού και άφησε τη σιωπή να γεμίζει το χώρο, να σβήνει τη σκέψη, να κόβει την ανάσα.
Με κομμένη την ανάσα και σπασμένη τη φωνή, η είδηση πέρασε μέσα από τηλεφωνικές γραμμές, τηλεοπτικές οθόνες και διαδίκτυο, το μαντάτο που δεν θέλαμε ν’ ακούσουμε, το αναπάντεχο που δεν πιστεύαμε.
Η Φώφη έφυγε… Έφυγε γι’ άλλους κόσμους, για κοινωνίες που πιθανόν την είχαν περισσότερο ανάγκη από μας. Έφυγε και όσο κι’ αν μείναμε ενεείς, δεν μας άφησε μόνους. Άφησε το αποτύπωμά της να οδηγεί τα πολιτικά μας βήματα. Χάρισε τη μεγαλοσύνη της στο κοινωνικό μας ευαγγέλιο ως μέρισμα του Λαού. Έδωσε το πλεόνασμα της ζωής της παρακαταθήκη για ένα καλύτερο αύριο. Ο λόγος της ασίγαστο πάθος, για ένα δικαιότερο κόσμο και η υπογραφή της, εντολή στις ιδέες και τις αξίες του σοσιαλισμού.
12:04 μέρα μεσημέρι. Εκεί στο μεσουράνημα του ήλιου, του Ήλιου που λάτρεψε, άφησε το στενάχωρο δωμάτιο του νοσοκομείου που την περιόριζε και πέταξε μαζί του γι’ ασκίαστους ουρανούς πιο φωτεινούς. Η μορφή της όμως θα συνεχίζει να μας συναντά και οι αγώνες της για την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη θα μας δένουν στην αγωνία της να μείνουμε ενωμένοι. Υπόσχεση τιμής του καθ’ ενός και όλων μας η αδιασάλευτη πίστη μας να συνεχίσουμε όλοι μαζί πέρα από συμπάθειες και προτιμήσεις. Το καταστατικό μας «συνταγματική» εντολή που ομονοώντας θα περάσουμε στην επόμενη μέρα.
Αυτή την επόμενη μέρα που θα αποτελέσει την μεγάλη πορεία του Κινήματος Αλλαγής στο Λαό, για να κερδίσει πάλι την εμπιστοσύνη του. Αυτή θα είναι και η δικαίωση που οφείλουμε στη Φώφη, όσοι πιστεύαμε σε αυτήν και όσοι αναλογίστηκαν τις μάχες που έδωσε γι’ αυτό το Λαό και γι’ αυτό το Τόπο. Άλλωστε δεν έχει σημασία πόσο κοντά βρεθήκαμε στα μετερίζια του αγώνα, πόσο συμπλεύσαμε στην κομματική μας διαδρομή, σημασία έχει πως όλοι, μα όλοι σύντροφοι, φίλοι και πολιτικοί «αντίπαλοι» την αποκαλούσαμε Φώφη. Την γνωρίζαμε σαν Φώφη και στις συνομιλίες μας την λέγαμε απλά Φώφη γιατί ήταν ο διπλανός μας άνθρωπος, η φίλη, η συντρόφισσα, χωρίς επίθετα, τίτλους και διαχωριστικούς προσδιορισμούς.
12:04 μμ. Η Φώφη έφυγε. Πήγε να συναντήσει τη Μελίνα, τον Ανδρέα και να σταθεί στο πλάι των γονιών της, άξιο τέκνο τους. Οι προσευχές μας κουράγιο στην οικογένειά της και η μνήμη της εγγύηση που θα μας συνοδεύει.
Μαγκλάρας Βασίλης
magklarasvas@yahoo. gr
