Πόση ζωή μου δίνουν τα 5 λεπτά μαζί σου.Πόσο οξυγόνο ρουφάω απ το μπλε των ματιών σου.
Καθάριο βλέμμα, όμοιο καλοκαιρινού ουρανού και ας χειμώνας μπαίνει.
Θάρρος να αντέξω άλλη μια μέρα μακριά η ζεστή σχεδόν στιγμιαία αγκαλιά σου.
Γλυκιά θαλπωρή και συνάμα προσμονή χαρίζει το χαμόγελό σου.
Και το διστακτικό σου φιλί, όμοιο του δεν υπάρχει.
Παιδί ξανά γίνομαι και συ γλυκά γελάς.
Ο τρόπος που απομακρύνεσαι δεν με στεναχωρεί γιατί το κάνεις όλο χάρη.
Υπόσχεση πλανάται πως δεν θα φύγεις μακριά.
Πόσο μπορεί να σε τρελάνει ένα “ήρθα για λίγο να σε δω”..
Η ζωή δεν έχει σχέση με το πόσες ανάσες παίρνεις..
Ζωή είναι οι στιγμές που σου κόβουν την ανάσα να ξέρεις.
5 λεπτά ακόμη..
..και ο κόσμος μας ανήκει!
(Σύνταξη – επιμέλεια:
Θάνος Μαλούτας).
και δεν έσφιξαν ακόμα οι ζέστες…
Οι ζέστες;;; Πάμε για μείον, όπως το πάει!!!